Agnieszka_Horodyska

(Zaiste! Uwielbiam to słowo :D Dobranoc. "Proszę" nie jest chyba takie straszne do napisania...)

Anno, w co nie wierzysz oczom? Dobranoc :)

Anno, w wyobraźni... i pod szumiącymi sosnami :D Dobranoc!

Dobranoc. I spod szumiących sosen.

Rozumiem, dlaczego mogłaś czuć do mnie żal :) Przepraszam.

Haha, tak myślałam :) Jakoś kojarzyłaś mi się z jej książkami. Też czytałam je głównie jednego lata i je lubię. Chyba w tym roku do nich wrócę.

Mimo uroku obu wersji, jestem za mniejszymi cięciami. Pozdrawiam :)

Anno, nie przez chemię, po prostu wczoraj przemknął mi przed oczami ten tytuł. I skojarzył mi się chyba z uroczymi powieściami A. Christie. Dobranoc :)

Anno, wędruję, powoli i radośnie. Czy masz zamiar kiedyś je wydać? Chyba się cieszę, że wzruszam :) Pozdrawiam i już teraz dobranoc :)

"ja przecież nie istnieję" - to jakieś szczególne, i szczególnie smutne, a przecież niemożliwe w każdym sensie, zwłaszcza jeśli chodzi o Parę. A te strofki są piękne jak to: sewixx.wrzuta.pl/audio/4cpsF2RKzDF/tadeusz_wozniak_-_odcien_ciszy , lub piękniejsze.

Dzisiaj całą "noc" słyszałam w głowie "cykuta...! Cykuta. Cykuta!" Dlatego tu jestem. Miód i piołun :) I dodatkowa postać w wierszu, która rozumie tę pierwszą... I to wszystko straszne i piękne.

Chyba rozumiem.

Ale co zrobiłam? Tak, czuję i nie mam już pojęcia, co czuję.

Ja pójdę po południu :) Dobrych snów. I dziękuję.

U mnie teraz jest 4.30. Czuję, że ciąży na mnie czyjś żal :) Dobranoc :)

Moja śmierć rozciągnie się chyba na maturę z chemii.

Rozumiem, i też umieram. Ale trzeba z żywymi naprzód iść. Zaraz żywi wstaną.

Nie, to z założenia. Przecież to przenośnia, wytwór poetów. Czujemy czymś, co nazywa się inaczej... tylko nie wiem czym. Już jasno. Polecam długi sen, najlepiej do 14.23. Dobranoc...

Właśnie tego nigdy nie rozumiałam. Nigdy. I tego najbardziej...

Jak to wypróbowałam...?

To fizyczne. Takie inne nie istnieje. Naprawdę...

Nie chcę tego widzieć. Proszę, nie! I teraz mnie boli serce, a Ty płaczesz. Nie robię tego specjalnie.

Daleko właśnie wtedy, kiedy powinno być blisko. I to może aż dwa daleko :( I to daleko, gdy blisko jest takie ważne... Ten wiersz poza daleko ma w sobie jednak mnóstwo bliskiego. Pozdrawiam!

"lepiej na gorącym żużlu usiąść i nie zauważyć, lepiej kochać choćby w smutku i w piekle się potem smażyć, lepiej fiknąć w gołoledzi, coś w gorączce głupio bredzić, niż nie kochać, nie być kochanym, nie pisać wierszy ...z rymami." - ten wiersz i ten pierwszy też są eulhruisf! I jeszcze ofhnselrfhn. A także wdkojdeuifhnerfhneri :)

Wdzięczna jestem przebłyskowi Który daje światło rzeczom Który umie się wysłowić Blaskiem swoim mnie pocieszyć Przebłysk wdzięczny być nie może Bo gdy tylko mnie nawiedzi Westchnę myśli złe odłożę Po to żeby dalej siedzieć Westchnę myśli złe odłożę Lecz nie wstanę mówiąc „Jestem” Więc dlaczego wciąż przychodzi Może żeby odpowiedzieć Wdzięczna jestem przebłyskowi Który przyszedł w noc bezdenną Bo choć teraz siedzę sobie On usiądzie razem ze mną Poczekamy na dzień woli Może przyjdzie i wyzwoli