WiJa

Albo na siłę szukasz wad, albo bredzisz. Nie ma innej możliwości. Przepraszam, jest inna możliwość, mścisz się, zresztą jak na człowieka zawistnego przystało. Bo właśnie w takiej formie, w jakiej są te wiersze, są najciekawszym rozwiązaniem, zabawa słowną, a już najwięcej (bo nawet trochę za dużo) mają ukrytej treści. Nic na to nie poradzę, że Ty (żeby tylko Ty) tego nie znajdujesz. Ale jak wiele razy już mówiłem (żeby tylko Tobie), nie znajdujesz, bo nie chcesz znaleźć. Co do minusa, masz do tego prawo. Ale ja naprawdę mam większe problemy, niż martwić się tym, co zaraz stanie się z moim wierszem, że się więc nie ostanie tu gdzie jest (tylko spadnie stąd na łeb na mordę). Zapewniam Cię że nic przez to nie straci na wartości, a wręcz odwrotnie, zyska. Pozdrawiam.

Dziękuję Ci Jolu, że się narażasz dla mnie. Ale ja cóż, zaczynam nawet doceniać Lectera, chociaż głównie za to, że po prostu napisze (oceni): „kosz” i postawi minusa. Bo wtedy nie dorabia ideologii, nie tłumaczy tego, co do autora (zwłaszcza podminowanego) i tak nie dotrze. Owszem, bronię (usprawiedliwiam) też swoje wiersze (i to najlepiej jak potrafię) także wobec tych, którzy stawiają minusa bez dorabiania ideologii. Ale nie mam pretensji za to, na co nie mam wpływu (skoro za mój wiesz, dla kogoś przecież taki, a nie inny), czyli za stawianie mi minusów, bo czyż nie takie jest tutaj uwarunkowanie na które przystałem. Ale też zdaję sobie sprawę, że moje wiersze są trudne składniowo, czyli pobłażliwie mówiąc, to jest właśnie „skomplikowana forma podania myśli”. Bo to przecież jest, nawet cholernie skomplikowana forma, i temu nie zaprzeczam, czyli kijem Wisły nie zawracam. Staram się tylko wszystkim wytłumaczyć (udowodnić), że taka znamienna [będę złośliwy i powiem, że dla mnie nawet znamienita] forma twórczości ma takie samo prawo istnienia, jak każda inna lepsza czy gorsza. Że więc taka twórczość, nie zasługuje na odsądzanie jej od czci i wiary, nawet od/przez tych, którzy stawiają jej minusa (bo takie jest ich prawo). Nie więc za czyjś gust (choćby całkiem odmienny od mojego), ale za to, że się potępia w czambuł to, czego się właściwie nie zna, odpłacam pięknym za nadobne. I nie martwię się, a szczycę (i chcąc nie chcąc również prowokuję, bo prowokujące są moje wiersze) tym, że moja twórczość jest poniżana. Pozdrawiam Ciebie i Wszystkich

Sam sobie wystawiasz świadectwo mądrości i uczciwości (jeżeli to niejednoznaczne), skoro myślisz, że wielką, czy jakąkolwiek sztuką jest ośmieszanie i obrzydzanie czegoś czy kogoś. Poniżanie więc i obrażanie to Twój konik. Czego to każdy nie potrafi, ale na pewno każdy głupi chętnie to robi. Pozdrawiam

Pełne bufonady to są, ale Twoje ostatnie komentarze pod moimi wierszami. Za wszelką cenę usiłujesz zabłysnąć po nimi, czyli po prostu wybić się czyimś kosztem. Bo czymże innym jest, wcale nie krytyka, ale cyniczne ośmieszanie twórczości, że przypomnę Twoje słowa z pierwszego komentarza pod moim wierszem: „zagadaniec taśmowy a nie wiersz/e gimnazjalne, wtórne i naleśnikowe wywody…” A do tego dochodzi teraz jeszcze posiłkowanie się terminem z medycyny psychiatrycznej – nastrojem moriatycznym. Bo przecież odżegnujesz się od tego nastroju, ale czyż nie w imię moje (w stosunku do mnie), że musiałbyś być ofiarą… nastroju moriatycznego (jaką ja jestem, bo kto inny, jak nie autor wiersza). i Ty mi jeszcze zarzucasz, że ja nie przyjmuję do siebie uwag krytycznych, ależ zapewniam Cię, że przyjmuję (i już wielokrotnie o tym pisałem) nawet najgorszą dla mnie negatywną krytykę, tylko nie przyjmuję w tej krytyce szyderstwa, szalbierstwa, obłudy, kpiny i jeszcze arogancji. I nie sprzeciwiam się więc (przynajmniej tak bardzo) negatywnej krytyce, tylko właśnie kpinie, obłudzie i szyderstwu (pod moimi w końcu wierszami i komentarzami). Pozdrawiam.

Mówisz, ale przecież nie wiesz co mówisz, bo gdybyś wiedział (a wiedziałbyś, gdybyś uważnie przeczytał to, co napisałem, a nie tylko to, co zapowiada tytuł), to byś nie przegapił, że to są cztery wiersze (zresztą jeden lepszy od drugiego), podzielone na dwie pary. Ale ignorant literacki nigdy tego nie zauważy, bo (po pierwsze) jest to dla niego niespotykane, a jeżeli niespotykane, czyli niewiadome, to najlepiej (bo najbezpieczniej) powiedzieć, a właściwie wyłgać się, że znowu spieprzone trzy wiersze. Pozdrawiam.

Czym i jakie by to nie było, nie jest takie małostkowe, jakim jest Twój komentarz. O wartościach literackich na szczęście (i przynajmniej jeszcze) nie decydujesz Ty. Pozdrawiam.

Nie potrzeba silić się na oryginalność, ale silisz się, tylko że nie potrafisz, zresztą tak samo jak i nie potrafisz napisać, choćby takiego naleśnikowego wiersza. Dlatego też zazdrościsz komuś czegoś, o ironio, nawet takiej wyspecjalizowanej nieudaczności. Pozdrawiam

Już to komuś mówiłem, że jestem zwolennikiem naleśników, a nie np. czegoś z kuchni francuskiej, czy chińskiej. A mówiłem to, bodajże tydzień temu w odpowiedzi na ten sam zarzut; widać trudno Ci wymyślić swoje zarzuty, bo to, że zagadaniec taśmowy, a nie wiersz/e; że gimnazjalne, wtórne… to po prostu obiegowy banał, kogoś, kto widocznie nie ma pojęcia, co czyta, albo niestety struga wariata, że nie wie co czyta. Ale za to chętnie i pochopnie szafujesz słowami, inaczej mówiąc, wymyślasz, zmyślasz i zwymyślasz. Pozdrawiam

Po pierwsze Zawiodłem się na sobie bo choćbym wszystkich zawiódł zawiodłem kogoś takiego - zawiodłem ciebie jedną i nie usprawiedliwię się bo nie usprawiedliwi mnie tłum na którym już wystarczająco dobrze wyznaję się kim był i jest - bo w nim czy obok niego zawiodłem jednak kogoś kogo nie powinienem był zawieść a tym samym uratować siebie (ratując pewną część ciała). Po drugie Już straciłem wiarę w ludzi ale głupi to ja dopiero byłem że ją kiedykolwiek a zwłaszcza i zawsze do niektórych miałem. Ale niesprawiedliwy bym był gdybym teraz nie oddał czci i nie złożył hołdu - co niniejszym czynię - tym wyjątkowym ludziom którzy być może i mnie nie zawiedli ale wbrew wszelkiemu dziadostwu i nieokiełznanym słabościom (które co nikogo nie omija) nie sprzeniewierzyli się jednemu. I każdy już dobrze wie czemu - czego każdy nie może powiedzieć o sobie. Po trzecie Już się nie dziwię ani komuś ani sobie - skoro moje życie miałoby na tym polegać żebym całe życie miał się ścigać - skorzystam chętnie z wyjścia i wyjdę wyjściem głównym (a nie awaryjnym) - nie mam czego ukrywać i nie będę niczego nikomu zazdrościł - mam swój rozum i swoje problemy - ale co najważniejsze mam jeszcze serce. P.S. Serce - jeżeli nawet ślepe ale nie głupie bo głupi to jest człowiek chociaż lepiej by było (żeby tylko dla niego) żeby był ślepy jak ktoś jest bez kogoś bądź jak ktoś jest z kimś (bo to wiadomo dlaczego kto głupieje - poza tym że serce nie sługa).

Nie zdążyłeś (jestem już w koszu), poradzili sobie ze mną bez Ciebie, możesz więc spać spokojnie, wychowałeś sobie godnych Ciebie następców. Można nawet powiedzieć, że dopiąłeś swego. Ale też, czy ja do czegoś potrzebuję Twojej i Twoich uczniów akceptacji. Przecież najlepszym świadectwem wystawionym mojej twórczości jest Twoja i Twoich fanów negacja mnie i mojej twórczości (jeżeli to nie jest jednoznaczne). Acz każdy jeden czytelnik, który ma o literaturze chociaż zielone pojęcie, wie co jest grane, i tak czy inaczej nie potrzebuje pośredników-krytyków, którzy mu robią z mózgu wodę, a sobie z gęby kalosze. Pozdrawiam

Być może, ale choć nie jestem taki małostkowy, jaki ty jesteś (jakbyś nie wiedział, między innymi dlatego, że idziesz na łatwiznę, jako i przyłączasz się do łatwizny). Pozdrawiam

Nie jest ani taki a ni taki ;) Wija, nie kompromituj się :) Bo akurat jest tak, jak Ty uważasz, i Ciebie to nie kompromituje (tylko pewnie jeszcze uwzniośla). A mówię tak, jak jest, bo nie lubię fałszerstwa i obłudy. Pozdrawiam

@Popsuty Bo Ty i paru podobnych do Ciebie osobników jesteście alfą i omegą mojego życia! Jaka szkoda? Toż to największy zysk dla mnie (te całe Twoje i podobnych do Ciebie prawych ludzi – potępianie mnie). Pozdrawiam

@dawniejbezet Jak najbardziej jestem chory (przede wszystkim uczulony, a może i przeczulony) na niewłaściwe zachowanie. Dlaczego? Głównie dlatego, że sam się kiedyś niewłaściwie zachowałem (żeby to raz) i wiem co to znaczy. I nigdy więcej (przynajmniej świadomie) tego z mojej strony. Acz przyznaję, że nieraz mi nerwy puszczają i sobie pozwalam na za dużo wobec pewnych osób. Ale się (tak czy inaczej) reflektuję, tj. zdaje sobie sprawę z tego, co robię. Pozdrawiam

@f.isia Gdybyś nie była taka uprzedzona negatywnie do mojej twórczości (a w gruncie rzeczy do stylu), to byś dostrzegła, że taki właśnie (jak chce Słowacki) jest powyższy mój wiersz, acz jest napisany na miarę czasów w jakich żyjemy. Ale do koga ja to mówię, jeśli nie (w najlepszym wypadku) do przewrażliwionej osoby na swoim punkcie. Zresztą mylisz (żeby to pierwszy raz) cudaczne wygibasy z cudowną kwintesencją życia, jaką jest mój wiersz. Pozdrawiam

Tobie też już zabrakło rzeczowych argumentów, i zaczynasz ironizować, ośmieszać, błaznować. Ale jak Ci mówiłem, tak Ci mówię, Twoje negatywy o mojej twórczości, cieszą mnie bardziej niż martwią, bo mnie wzmacniają. Acz martwię się, że już nie potrafisz odróżnić dobra od zła, choćby na własny użytek (nawet nie bez przyjemności). Pozdrawiam rzeczowych argumentów użyłem jakieś 15 wierszy temu, ale wtedy ty mnie zwyzywałeś, więc po co mam się silić na krytykę konstruktywną jeśli i ta jest tobie zbędna, widzisz swoją personę jako wielkiego poetę, a ja jako czytelnik i jako krytyk mogę to widzieć jako nieudolność, mam do tego prawo, tak jak ty masz prawo do zachwycania się swoją twórczością. I tu się rozumiemy doskonale(((-: ale to nie ja się na tobie uwiozłem tylko ty się uwiozłeś na sobie. Próbujesz ludziom wciskać kicz nazywając to poezją, masz rację to jest poezja tylko zawsze zostaje to słowo kicz, którego ty nie widzisz, albo nie chcesz zobaczyć pozdrawiam Nie przypisuj sobie tego, na co Cię nie stać (teraz i przedtem było). Wmawiasz tylko sobie i mnie, że jakieś piętnaście wierszy temu użyłeś rzeczowych argumentów. Bo przecież, jakieś piętnaście wierszy temu, to ja Ciebie rozszyfrowałem i powiedziałem Ci prawdę wprost, bez owijania więc w bawełnę, ale i tak o kilka słów za dużo. Czego zresztą szybko żałowałem (bo jednak dla Twojego dobra, nie powinienem był mówić Ci całej prawdy, jaki jesteś), i jeszcze szybciej przeprosiłem Cię. Ale Tobie, to widocznie mało, wolisz się zatracić w zawiści niż przebaczyć. Co więc do Twoich ostatnich (powyższych) racji (o mnie i o mojej twórczości), to jeśli jesteś kameleonem, bądź przemalowanym ptakiem, to się z Tobą zgodzę. Ale przecież nie jesteś, tylko zawsze jesteś dobry, dla tych, którzy są dla Ciebie dobrzy, i zły (zresztą z nawiązką) dla tych, którzy są dla Ciebie źli (według Twojego mniemania). Wygadujesz więc niestworzone rzeczy (jak widać, ze zwykłej zawiści), o mnie i o mojej twórczości. A wygaduj sobie, jeśli Cię to dowartościowuje, a nawet rekompensuje Ci domniemane straty. Pozdrawiam.

'cały dorobek całego życia' & 'życie po życiu' & 'dobre albo złe fatum' - ???! kiszki się wiją a rence opadują na takie sirotki wyrazu, ajmsory Wija Cóż ja poradzę na to, że Ty nie potrafisz zrozumieć tego, co każdy głupi rozumie. I cóż ja poradzę na to, że moje wiersze są tylko i aż wijowe, a nie fisiowe. Pozdrawiam

Tobie też już zabrakło rzeczowych argumentów, i zaczynasz ironizować, ośmieszać, błaznować. Ale jak Ci mówiłem, tak Ci mówię, Twoje negatywy o mojej twórczości, cieszą mnie bardziej niż martwią, bo mnie wzmacniają. Acz martwię się, że już nie potrafisz odróżnić dobra od zła, choćby na własny użytek (nawet nie bez przyjemności). Pozdrawiam

Jeżeli coś jest napisane słabo, to niestety ale szukanie treści nie ma żadnych podstaw. Myślę, że wiersz jest albo propagowaniem "jak nie należy pisać poezji" albo swoistą odskocznią od "wymogów" współczesnej poezji by ukazać kaleki indywidualizm autora. Inaczej nie potrafię wytłumaczyć - "...cały dorobek, całego życia..." Pozdrawiam Walentynkowo i liczę na lepsze teksty :) Bo Ty wiesz jak należy pisać poezję (jakie są wymogi współczesnej poezji). I to więc Twoje wiersze i Twoje komentarze są tego najlepszym przykładem. Acz gdybyś nie był tak zacietrzewiony, czyli wrogo nastawiony, to byś chociaż zrozumiał, co sam mówisz. Bo właśnie ukazanie kalekiego indywiduum autora jest najszlachetniejszym i najwłaściwszym (z każdego ludzkiego punktu widzenia) rodzajem twórczości. A to, że nie możesz czegoś (sobie) wytłumaczyć, to jest naturalne, bo jak można wytłumaczyć, to co człowieka przerasta. Jak można zrozumieć (rozumem) to, co jest ponadrozumne. Pozdrawiam

Widzę, że nerwiki puszczają, jak to zwykle bywa, kiedy się nie ma rzeczowych argumentów, bo nie ma się racji w dyskredytowaniu oponenta. Do czego więc możesz posunąć się mój zdegustowany i sfrustrowany oponencie, Bóg tylko wie, i ty sam, bo ja na pewno nie. Ale też na pewno (już) nie boję się takich ludzi. Pozdrawiam

Ależ wiem, wiem doskonale, że największą wadą tego wiersza jest to, że go nie napisałeś Ty, czy któryś z Twoich pupilków i popleczników. Oczywiście więc, że to musi być nuda i banał, bo przecież nie może być czymś innym dla kogoś, kogo obłuda i ośmieszanie się (w tym wypadku) sięga zenitu. I taka właśnie jest jedyna prawda, i mogę Ci powiedzieć, że nawet święta prawda. Pozdrawiam. Proszę pana - są Walentynki, nie namawiam do miłości - ale mógłby pan przynajmniej się odprężyć w temacie swojej sztuki. I proszę zapamiętać - cokolwiek by pan napisał w celu wieszania psów - mnie to nie dotyka - po mam looz (o! jaki mi ładny wierszyk z rymem wyszedł był przypadkiem, znaczy: każdy potrafi!) Serdecznie pozdrawiam Żeby namawiać do odprężenia, trzeba samemu być odprężonym, a nie mówić, że się jest odprężony. Bo przynajmniej ja nie uwierzę w to, w co ślepo wierzą pupilkowie i poplecznicy; no i nie uwierzę w to, co sobie człowiek sam wmawia dla odprężenia się. Pozdrawiam

Tak jest!

Mówisz tak, bo musisz tak mówić, bo nie może Ci się podobać to, co pewnym opiniotwórcom się nie podoba, a właściwie nie pasuje, do tego co im przyświeca. Ale zapewniam Cię, że przyświeca im światło pokątne, ale widać, że Tobie w to graj, czyli odpowiada Ci. Zobaczy się więc (nie ma pośpiechu) do czego (gdzie) Cię to światło doprowadzi. Pozdrawiam. No wiesz co, nie wiem z czego wróżysz, ale chyba z zatęchłych fusów. Bardzo mnie uradował zarzut o polityczną poprawność, bo jeszcze takiego nie mam w indeksie ;) Ja wiem jedynie, że twoja odrębność pismakowa bywa smaczna w tekstach ciągłych, ale w poezji cię nie widzę. Wiem też że nie ma się co wzdrygać, bo co prawda większość z tutejszych możnych to zacietrzewione towarzystwo wzajemnej konspiracji, ale gdyby się wysilić na odrobinę obiektywizmu, należałoby stwierdzić, że nawet oni jakowyś smak poetycki posiadają. Mnie tam nie zaszkodzi jeśli uznasz mnie za "jednego z nich", choć powiem ci że to bardzo karkołomne stwierdzenie ;) W każdym razie zdanie swoje podtrzymuję; a jest to zdanie indywidualne, a twoje analizy psychologiczne nie są żadnym argumentem, no chyba, że masz inne zdanie, uargumentowane kolejną wizjonerską analizą psychologiczną. Sedno jest jednak takie, że nie każdy jest bezproduktywnie i niekonstruktywnie zgryźliwy dla samej tylko hecy i radości z dawania tobie razów raz za razem aż zdechniesz; tylko że jak się podnoszą podobne stanowiska, z różnych galaktyk w podejściu i spojrzeniu na pisanie, z różnych epok i pokoleń, a zastrzeżenia w gruncie rzeczy są zbieżne, to uchyl trochę furtkę uporu, i wpuść do zagrody odrobinę dystansu i zdrowego rozsądku. Pozdro Nie powiem, że mi źle radzisz, ale nie powiem też, że Ci dawałem polityczne rady (czy prztyczki). No i nie wiem skąd, ale wiem, że masz dużo więcej do stracenia (zresztą w każdej dziedzinie) niż ja, a to już jest sytuacja nie bardzo komfortowa, a może nawet i krępująca. Chociaż nie mniej krępująca jest moja sytuacja, ale ja nie mam teraz czego żałować, co by mnie martwiło (choć co by nie mówić), jednak poza niektórymi nieodżałowanymi głupotami i głupstwami, które popełniłem, a które chociaż wpłynęły na ukształtowanie mnie – widać, niezbyt dobrze (przynajmniej dla niektórych). Pozdrawiam

Nie rozkapryszonego, tylko niezależnego od złego (przynajmniej w pewnych sprawach). Pozdrawiam

Ale też, to co jest moją największą wadą, najkrócej mówiąc – moja składnia, jest moją największą zaletą. I najczęściej celowo tak się wyrażam, bez względu na to czy inaczej potrafię czy nie potrafię. Chociaż z wielkim bólem mógłbym, chociaż trochę wyrażać się inaczej (a więc poprawnie dla wszystkich). Ale, tyle nie dbam o to, co dbam o siebie, bez względu na to jaki jestem (ze swoimi wadami i zaletami). No i mam ten komfort, że nie muszę się nikomu podkładać, żeby się podobać. Nie muszę się więc podobać, a wszystkim i tak nie mogę. Pozdrawiam.