WiJa

Jak dla mnie; w to mi graj.

Jeżeli mówisz o wierszu, to się mylisz, a jeżeli o autorze wiersza, to niekoniecznie, a przynajmniej nie za bardzo. Pozdrawiam

Pierwsza strofa odpycha nadkombinowaniem... Udziwnione zwroty silą się na oryginalność ale brzmią śmiesznie. Czyli ogólnie czytając - bez zmian. Pozdrawiam. Powiem Ci jeszcze więcej, że ten wiersz przede wszystkim odpycha lizusów, czyli tych, którzy wolą (bo pewnie się boją) nie mieć własnego (zwłaszcza odrębnego) zdania. Bo (jak widać) wolą podlizywać się (czyli nie narażać się) kolesiom. Pozdrawiam

dam ten fragment dla przykladu, dlaczego uwazam twoje wiersze jak napisalem w komentarzu powyzej ;cudem do kwadratu; wiesz wija czlowiek przychodzi na serwis poetycki poczytac poezje, a czego ja szukam. Szukam albo formy ktora mnie powali na kolana, albo tresci ktora niczym obuchem w leb powali mnie na kolana a w powyzszym tekscie ani tresci ani formy, bo wiersz jest az nadto oczwisty a forma jaka zostala zaprezentowana nie jest dla mnie nowatorska, tylko niestety nieudolna))))_: powyzszy cytat jest tego przykladem, taka puenta wiersza to naprawde wielka wywrotka dlatego jako czytelnik mam prawo napisac co odczulem po przeczytaniu wiersza, tak jak ty masz pelna swobode i pelne prawo publikowac wiersze, na to samo wychodzi, ty sobie publikujesz ja sobie pisze komentarz. papa p.s przepraszam za brak polskich znakow, pisze z komputera w operze w Bregenz(((_: pozdr Masz pełne prawo odbierać wiersz, jak tylko chcesz. A jak odbierasz, od początku do końca świadczy to o Tobie (jako o Twoim widzeniu wiersza). Ja tylko powiem tyle, że przecież wypadałoby Ci już zacytować ostatni cały (przecież osobny) czterowiersz (a nie więc tylko trzy wersy, jako urwaną myśl). Bo poza tym, to dyskusja z Tobą o całym wierszu (o treści, o znaczeniu, czy o formie) to jałowa dyskusja. Darujmy więc tyle sobie. Tzn. przeczytaj najpierw chociaż to, co napisałem w odpowiedzi na powyższe negatywne komentarze). Pozdrawiam.

Ale to (nawet jeżeli jest GNIOTEM) nie daje Ci świętego spokoju i nie możesz się biedaku (uzależniony od swojej twórczej niemocy) z tym czymś pogodzić. Zresztą nie Ty jeden, bo właśnie Ty i kilku innych komentatorów (krytykantów) też tworzycie, oczywiście, że w kilku odmianach jeden i ten sam (krytykancki) GNIOT. Pozdrawiam nie jestem poetą i nie aspiruję do tego tytułu - jestem zwykłym czytelnikiem który przychodzi tu,by poczytać poezję,a nie jakieś pierdoły poetów cierpiących na narcyzm Nie wiem, czy jestem narcyzem (najlepiej byłoby zapytać o to moich przyjaciół, bądź znajomych i to nie koniecznie internetowych), ale mogę nim być i więc pewnie jestem dla tych, którzy tak uważają. I niech sobie tak uważają, a przynajmniej ja sam nie mam zamiaru nieprzejednanych wrogów mojej twórczości wyprowadzać z błędu. Właśnie i przede wszystkim z takiego błędu, że moja twórczość to jakieś pierdoły poety cierpiącego na narcyzm. Ale co najważniejsze, nie jestem upierdliwy, nie jestem małostkowy, nie jestem cyniczny, nie jestem fałszywy, nawet jeśli mam sporo wad i niedoskonałości. Widocznie na złość, żeby tylko jednemu z moich czytelników. Pozdrawiam

No właśnie, krótko i zwięźle (do rzeczy więc) powiedziane. I to trzeba mieć przede wszystkim na uwadze (wypowiadając się). Tym bardziej, że ludzie (na przekór chyba sobie) najchętniej wypowiadają się o tym, na czym się nie znają. Pozdrawiam

Ale to (nawet jeżeli jest GNIOTEM) nie daje Ci świętego spokoju i nie możesz się biedaku (uzależniony od swojej twórczej niemocy) z tym czymś pogodzić. Zresztą nie Ty jeden, bo właśnie Ty i kilku innych komentatorów (krytykantów) też tworzycie, oczywiście, że w kilku odmianach jeden i ten sam (krytykancki) GNIOT. Pozdrawiam

pseudoewangeliczny gnieciuch słowny Jak wyraźnie widać (po Twoich słowach), chociażbyś miała sto, a nawet tysiąc lat, nigdy nie dorośniesz do tego wiersza. A choćby i dlatego, że Twoja orientacja (znajomość rzeczy) kończy się na guziku z pętelką, i jak widać ze wszech miar (przynajmniej jak na razie) zadawala Cię to, a nawet tym się upajasz. Pozdrawiam.

Ja nie przeczę, że tak, jak inni to widzą, nie byłoby lepiej (z tym wierszem). Bo pewnie mój styl, czym by nie był, jest również (jeżeli nie pewnym, to jakimś) moim ograniczeniem. I wiem, że tylko krowy nie zmieniają, powiedzmy, że jakichś reguł, ale jakże trudno (tak trudno, że czasami żałuję, że człowiek nie jest wężem) człowiekowi (zwłaszcza samemu /sobie/) zmieniać skórę. No i na koniec muszę powiedzieć, że są rzeczy tak bardzo zależnie ode mnie, że aż niezależnie ode mnie samego, tzn. że aż się samemu nie ma wpływu na nie (na to, co się ze sobą samym /dzięki sobie i innym/ dzieje). Pozdrawiam

Jakże piękne i celne posumowanie ludzkich dążeń, czyli zmagań, tyle ze sobą, co z życiem. Zazdroszczę więc prostoty myślenia i dojścia do jakże rzeczowego wniosku. Pozdrawiam

Bądźże poważnym facetem i nie rozdrabniaj się na małostkowość i trywialność. Bo co do wiersza to od razu mówię, że jest jednym z najtrudniejszych moich tekstów, a więc tym bardziej wiele mu brakuje do doskonałości, a zwłaszcza do idiotyzmu doskonałości. A jeśli sam wiersz nie przemawia do Ciebie, to przeczytaj sobie mój powyższy komentarz, to może chociaż wtedy coś zrozumiesz z wiersza. Pozdrawiam.

Powiem szczerze, jestem zaskoczony trafnością słów o tym wiersz i o temu podobnych znaczeniach. Co nie znaczy, że nie spodziewałem się pozytywnego odbioru tego szalenie trudnego wiersza. W każdym razie inspiracją do napisania wiersza była (i jest) bezkarność (nietykalność) pewnych ludzi, a zasadniczo grup, czy funkcji (do specjalnych poruczeń), które działały i działają na łasce rządu i polityków, a zwłaszcza polityków nigdy nie zatapialnych, chociażby nie wiem jak skompromitowanych. Widać, że w Polsce panuje specyficzna sprawiedliwość, rozlicza się tylko tych, który nie są w układzie, a zasadniczo to ci, którzy najwięcej mają na sumieniu, rozliczają tych, którzy są mniej winni. No ale czy to tak trudno znaleźć kozła ofiarnego za swoje (w gruncie rzeczy) nieudacznictwo, jeśli się ma szerokie poparcie tych, którzy na to przymykają oczy; a przymykają oczy bo sami liczą na intratny kąsek, od tych przecież którzy rządzą i dzielą. I tak właśnie jest, czy to się komuś podoba czy nie. Pozdrawiam.

No tak, tylko że chociaż rozróżniam manipulację twórczą od destrukcyjnej. A jak wiadomo, nie można dobrze dwóm panom służyć. Pozdrawiam

Zasadniczo wiersz jest taki, jakie kto ma pojecie o pewnych (w tym wypadku niewygodnych dla niektórych osób) sprawach. Dzięki za wgląd, zwłaszcza z tym totalnym odlotem. Pozdrawiam

Owszem, ten mój wiersz, przecież z tą moją składnią jest trudny (przynajmniej dla niektórych czytelników), ale to, co Ty robisz, to jest manipulacja. Zresztą nie pierwsza Twoja, i jak się domyślam nie ostatnia. Że się odniosę do tego tylko i na tym zakończę. Ty wyśmiewasz taki np. zestaw słów (który to zresztą sam zestawiłeś): „Ci co może i ale też…”; zestaw, który sam w sobie nic więc(ej) nie znaczy i nie może znaczyć, poza tymże jest wyliczanką pewnych słów, a nawet specyficznym gwałtem na tekście, na takim to tekście, który coś, a nawet dużo znaczy: ci którzy dzisiaj robią to samo co robili (czy nie tak bardzo złego) może i czują się bezkarni ale też są bezkarni A jeśli Ty sam jeszcze nie potrafisz zrozumieć powyższego (całego) tekstu, to wybacz, ale to już nie moja wina, bo przecież średnio, a nawet dostatecznie pojętny człowiek dobrze wie o co w tym wszystkim chodzi. Pozdrawiam.

A do mnie przemawia ten „obraz ziemi z metalową puszką / zamiast nieba”. No bo też przekonuje mnie do siebie „Starość i Samotność z placu Zbawiciela”. Pozdrawiam

Wiersz, nawet bardzo dobry, głównie za sprawą drugiej zwrotki, a właściwie dzięki korelacji obu, a więc współgraniu (i to na dłuższą metę). Pozdrawiam

Wyobrażam więc sobie, zasadniczo to, czego nie mogę sobie wyobrazić. Ale wyobraźnia to rzecz piękna, zresztą jak przeświadczenie, czy przewidywalność. Widać nie każdemu dane, a komu dane, to i tak nie dla (korzyści) wszystkich. Pozdrawiam

ci którzy dzisiaj robią to samo co robili (czy nie tak bardzo złego) może i czują się bezkarni ale też są bezkarni i to bardziej niż ci - ich potencjalne ofiary - są bezpieczni i mogą wreszcie nie czuć się źle a co dopiero żeby dobrze - niedoczekanie dobrych - już prędzej otwartych na zmiany czyli po pierwsze na gorsze co i tak (ani ta wiedza ani to poczucie) ich - tych którzy są zagrożeni wcale nie uchroni w końcu przed tymi którzy dzisiaj to samo robią co robili acz nie do końca to robią z tymi samymi nimi - nami ofiarami przecież preferencje są zmienne i czasy te nie zawsze tymi czasami - chociaż wszystkie czasy dla chcących są dobrymi czasami

@IN Tak jest, ja wszystko robię źle i niczego nie rozumiem. No i Ty sama nie masz problemów, nawet z mojego (czyli mojej twórczości) powodu [przepraszam, że Tykam]. Pozdrawiam

Wiersz, jak to wiersz, bardziej liryczny niż nie wiadomo jaki, po prostu sensowny i na temat, a nie bezsensowny i nie wiadomo o czym, dlatego też niejako z góry musi być utrącany przez niektórych krytyków zasadniczo dążących do odczłowieczenia człowieka (już mniejsza z tym na jakiego typu robota, a więc czegoś bez serca i duszy). Pozdrawiam

Wiersz, jakich mało i ciągle będzie mało, nie tylko na tym forum. Taki dobry (nawet jeżeli smak landrynek smakowałem już chyba, a nawet na pewno w innym wierszu innego poety). Pozdrawiam

to jest nadal siermiężne w wykonaniu i odbiorze :( zwłaszcza kiepsko odbiera się "mówię wprost"...itd cuzamen z wątpiami "sam nie wiem"...itd, no chyba żeby napisać/wywalić wątpie wprost : "mówię wprost - nie wiem" ;) Tak, tak. Jak najbardziej, wiersz jest zły („to jest nadal siermiężne w wykonaniu i odbiorze”), bo czyż największą jego wadą nie jest to, że napisał go WiJa. A dywagacje, kombinacje, wydziwiania zniekształcające obraz wiersza, są już bardzo dobre, bo dywaguje, kombinuje, wydziwia (myśląc, że weźmie autora na huki, bądź na nie wiadomo na co) komentator i krytyk IN. Jakby te jego akcje nie były jednym wielkim wymyślaniem niestworzonych rzeczy, czegoś w końcu na taki kształt: "mówię wprost - nie wiem" Kiedy jak najbardziej sensownie i potrzebnie napisałem w wierszu tak: Mówię ci wprost – twój ideał człowieka sam już nie wiem – uboższa czy bogatsza? Widać wyraźnie, że komentatorowi pomylił się (jeżeli celowo sam nie myli) Rzym z Krymem, ale dla niego, co to za różnica, skoro taki komentatorski kit wciska, że nawet na kilometry śmierdzi jego nieznajomością podstawowych rzeczy, co do interpretacji wiersza. Ale jeśli się jest cwanym komentatorem, jakim właśnie usiłuje być IN, to co to dla niego łączyć słowa i znaczenia zasadniczo, czyli bezpośrednio niewiele mające wspólnego ze sobą, ale za to (byle tylko łączyć) na modłę i styl komentatora. A pośrednio, to wiadomo, że wierszowi można przypisać wszystkie wady jakie tylko można sobie wyobrazić. Nieprawdaż miła pani, krytyku i komentatorze. Witam ponownie pod moimi wierszami. Pozdrawiam

Gdy już nie możesz (bo nie ma takiego) zacytować jakiegoś słabszego fragmentu wiersza (jak przeważnie robisz), to łapiesz się samoponiżającego sposobu wyrywania z kontekstu słów i zwrotów i stawiania ich obok siebie, jakby same miały coś znaczyć, poza tym, że są częściami i cząstkami mojego, zresztą charakterystycznego wysławiania się. Każdy by mógł z każdego wiersza wybrać takie rzeczy i powiedzieć, że to perły bełkotu. Tylko że każdy tego nie robi, tylko Ciebie widocznie stać na zniżanie się do tego typu posunięć, byle tylko znieważyć coś i kogoś. W końcu kogoś, kto zagraża domniemanemu autorytetowi wydumanych (skrzywionych, wyobcowanych, wynaturzonych) teorii na temat wiersza i poezji. Pozdrawiam

Dziękuję, na urodziny i na imieniny mam jak znalazł. Chociaż nie wiem, czy Ci się plusem odwdzięczę. Ale o ile pamiętam, stawiałem Ci plusy, przynajmniej za to, za co warto było, a więc za jak najmniej słów, a jak najwięcej poezji (pewnego rodzaju finezji) w Twojej twórczości. Ale jak widać, na tym świecie nic nikomu nie jest dane na stałe i niczego nie można być pewnym (a przynajmniej pewnych ludzi). I zapewniam Cię i to z całego serca, że Jacek i Michał tu nie mają nic do rzeczy. Ja nie odgrywam się na postronnych (w gruncie rzeczy) ludziach. Małostkowość mi nie imponuje. Owszem, znam ludzi, którym nie podoba się to, co robią Jacek i Michał, ale to nie znaczy, że dlatego też ja mam coś Im mieć za złe. Bo to, co ja mam do kogoś, to jest moja osobista sprawa i moje zmartwienie, z którym trzeba mi poradzić sobie samemu, a nie robić więc afery, nie wtajemniczać w to Bogu ducha winnych ludzi. A poza tym to ja się po prostu i z natury swojej nie skarżę i nie uzewnętrzniam, nawet przyjaciołom, czy innym bliskim mi osobom. Pozdrawiam będę tym razem nie ironiczny ale śmiertelnie poważny, twój tekst jest beznadziejny, odpowiedzi do komentarzy są zaczepne i obrażające komentatorów,tak więc z twoich słów zrobiłem paszkwil. A ty się cieszysz bo dałem ci plusa... "M" jak masakra puenta mojego nibywiersza, mówi całą prawdę niestety)))-: Czy ja gdzieś powiedziałem, że się cieszę z Twojego plusa. Owszem, podziękowałem Ci, czyż nie ironicznie, że na urodziny mam jak znalazł. Czyż odwdzięczyłem Ci się plusem? Musiałbym mieć za co, a więc za wiersz i za poezję, czym niestety nie jest teraz Twoja poezja. Czy ja chwaliłem Twój i nie Twój paszkwil (zresztą własnymi słowami ostatnio nawet nie potrafisz napisać niby-wiersza). No i czyż nie wmawiasz mi, że moje słowa do Jacka i Michała znaczą to akurat co Ty byś chciał, żeby znaczyły dla Twojego pokrętnego interesu (choćby skłócenia mnie z Nimi). Ale, czy Ty tego naprawdę nie widzisz i nie czujesz, że mój cięty i celny komentarz [zresztą taki sam jest mój główny wiersz], przerobiłeś na cienki, a nawet cieniutki paszkwil, na coś wielce trywialnego, i to ci dopiero jest masakra, czyli cała prawda o Tobie. Jakoż, co tylko bierzesz w swoje ręce (z tym Twoim nastawieniem, co to jest takim uprzedzeniem /do mnie, jakoż do dobrego), to zaraz traci na wartości, czyli staje się gorsze, czyli godne Ciebie samego, acz do potęgi (pewnego dziadostwa). Pozdrawiam.