WiJa

Nie bardzo wiem do czego tu mam się odnosić, o ile sobie przypominam (pewno zaraz sięgnę do przed tygodniowego mojego wiersza), ten cytat to jest moja odpowiedź, której udzieliłem Talikowi Maciejowi, który z kolei tą wypowiedzią bronił komentarza dzie wuszki o moim poprzednim wierszu. Tylko, że ja z komentarzem dzie wuszki, który zasadniczo sprowadził się do tego, że mój wiersz jest nieudany, całkowicie się nie zgodziłem. Oczywiście że dzie wuszka całkowicie nie zgodziła się z moim wierszem i moim komentarzem. Co w końcu skwitowałem słowami kolejnego komentarza: "Ja tkwię w/przy swoim, a Ty tkwisz w/przy swoim. I niech tak będzie, a w każdym razie niczego tu nie rozstrzygniemy. Pozdrawiam" . I tutaj wtarabanił się Tali Maciej, który stwierdził: "czyli w dalszym bądź razie Wija będzie obrażał czytelnika, nie zwracając uwagi na argumentację dotyczącą tylko i wyłącznie wiersza // brawo panie Wija za obycie z ludźmi". I wtedy ja odpowiedziałem komentarzem, o który biega (właśnie zaczynający się od słów: Obrońca uciśnionych sie znalazł...). A dlatego taki (szerszy, również o obyciu z ludźmi) komentarz zamieściłem, bo wiem dobrze, że jaki bym wiersz nie napisał, to i tak przez pewnych znawców był, jest i będzie odbierany negatywnie. Że więc tu wcale nie chodzi o poziom wiersza, tylko o podporządkowanie się pewnej grupie kolesi. Zresztą zainteresowanych w tej (komentarza i nie tylko) kwestii, odsyłam do mojego poprzedniego wiersza. Pozdrawiam

Panie kochany, akurat co mam wiedzieć, to wiem. Nie trawi pan krytyki, opluwa krytykujących a potem jest zdziwiony, że trzeba interweniować. A co do pytań, to zapytałem i zero odpowiedzi, zatem po co się nakręcać? A komentarze... Hm, a co pan oczekuje od czytelnika wklejając to, co wkleja? Że będzie się ślinił? I to jest satysfakcja twórcza? Zamiast zabrać się za siebie, to od dłuższego czasu ciągnie się ten taniec Św. Wita, bo szanowny pan (tutaj przetrzeć oczy) dostaje praktycznie same negatywy i nic. Gdzie są ci ludzie, którzy tak tłumnie popierają pańską twórczość (to wasze podwórkowe TWA, które raczej nie ma tutaj racji bytu, póki ja ostanę, nie wlicza się)?. A może tak zastanowić się, bo mnie się już nie chce użerać z kimś, do kogo nie trafia żaden konkretny argument. Zatem krótko, jasno i prosto - tworzy pan nieudolne teksty i będzie miał pan cały czas taką krytykę, więc lepiej się do niej przyzwyczaić, a nie obrażać komentujących. Jak pan będzie obrażać, trzeba będzie zmienić miejsce, gdzie nie będzie spisków, szajek, ufoludków i yeti. Takie jest moje stanowisko. Nie wymyślaj pan, nie insynuuj, bo nigdy nie powiedziałem, że mnie popierają tłumy, ale też nie mogę powiedzieć, że "dostaje praktycznie same negatywy i nic". I panu się tylko wydaje, że pan zapytał, bo pan tylko kręcisz, mieszasz, prowokujesz, a nie zapytałeś i nie pytasz wprost i otwarcie. I jeszcze wmawia mi pan, że to ja opluwam krytykujących, jakby to z moich ust wyszły takie słowa, że przypomnę niedawne samego pana: "A sam tekst z gatunku kocopołów smrodliwych, z nutką pierdziosłowia". "Pseudointelektualna wydmuszka, w której podmiot stęka tak, że w końcu rozwali sraczydło w którym siedzi i duma". I pan pewnie chce, żebym to pochwalał, ale ja już wole nie trawić takiej i tego typu krytyki, bo nie jest pan wyjątkiem. Przecież już mówiłem, jak to jest z TWA, czyli z gronem popierającym się, że przypomnę samego siebie: "czy to nie oczywiste, przynajmniej jak dla kogo, że jedno grono jest cacy, a drugie be, ale wiadomo chyba, które czym dla kogo". czy to naprawdę nie dociera do pana, a przynajmniej nie wmówi mi pan, że jest pan wolny od tego. Posuwa się pan nawet do grożenia mi, jakbym to ja obrażał komentujących, a nie obraźliwe były komentarze pana, choćby te, które powyżej już tutaj wymieniłem. Że przypomnę jeszcze raz ten fragment, to kuriozum pańskiej wypowiedzi: "A może tak zastanowić się, bo mnie się już nie chce użerać z kimś, do kogo nie trafia żaden konkretny argument. Zatem krótko, jasno i prosto - tworzy pan nieudolne teksty i będzie miał pan cały czas taką krytykę, więc lepiej się do niej przyzwyczaić, a nie obrażać komentujących. Jak pan będzie obrażać, trzeba będzie zmienić miejsce, gdzie nie będzie spisków, szajek, ufoludków i yeti. Takie jest moje stanowisko". Skąd ja to znam, jak go nie kijem, to pałą. Już się boję. Pozdrawiam A teraz niech pan przeczyta swój cytat, który wkleiłem, tutaj jest najwyraźniej pokazane, kto tutaj jest manipulant. I do tej pory się pan do tej kłamliwej i oszczerczej wypowiedzi nie odniósł, mimo, że już wspominam o tym po raz trzeci. I tyle, bać się nie ma czegoś. Jak ktoś jest uczciwy, to żyje spokojnie. Kłamczuchy mają gorzej, ale to nie mój w tym momencie problem. Nie wiem o jaki mój cytat panu chodzi, ale jeżeli o ten: "A nawet mam zaszczyt tak pitolić. Tym bardziej, że jest to wiersz o takich jak Ty. Pozdrawiam", to odniosłem się do niego tymi słowy: "Co ja tworzę, zwyczajnie odpisałem (jak się domyślam) na komentarz w którym pewnie ktoś zarzuca mi pitolenie. A ten wiersz akurat był o osobach tego pokroju, którzy nic, tylko widzą we mnie (w mojej twórczości) wszystko to, co najgorsze. Wnioskuje więc, że moje komentarze byłyby dobre (pokorne), gdybym się zgadzał ze wszystkim bzdurami wypisywanymi pod moimi wierszami". A jeżeli nie o ten (tu pierwszy) mój cytat chodzi, to proszę mnie oświecić, o który mój cytat panu chodzi. I proszę nie wyciągać królika z kapelusza, bo przynajmniej dla mnie to tylko dziecinada. Zresztą to jest typowe pana działanie, insynuuje pan, że coś jest najwyraźniej powiedziane, a potem ze swojej insynuacji wyciąga pan wniosek, że to świadczy o mojej manipulacji. Insynuuje też pan, że jakaś moja wypowiedź była kłamliwa i oszczercza. I insynuuje pan, że ja się nie chcę do tej wypowiedzi odnieść. Bo jak do tej pory do wszystkiego się odniosłem, chociaż na pewno nie po pana myśli i nie dla pana przyjemności. Pozdrawiam

Wartościowa myśl, gdyby tylko wszyscy potrafili to zrozumieć. Wijo, misja przed Tobą. Pozdrawiam, A. Może o tym nie wiesz, ale tym komentarzem chcąc nie chcąc wpakowałaś się w TWA. Przepraszam Cię. Pozdrawiam

Panie kochany, akurat co mam wiedzieć, to wiem. Nie trawi pan krytyki, opluwa krytykujących a potem jest zdziwiony, że trzeba interweniować. A co do pytań, to zapytałem i zero odpowiedzi, zatem po co się nakręcać? A komentarze... Hm, a co pan oczekuje od czytelnika wklejając to, co wkleja? Że będzie się ślinił? I to jest satysfakcja twórcza? Zamiast zabrać się za siebie, to od dłuższego czasu ciągnie się ten taniec Św. Wita, bo szanowny pan (tutaj przetrzeć oczy) dostaje praktycznie same negatywy i nic. Gdzie są ci ludzie, którzy tak tłumnie popierają pańską twórczość (to wasze podwórkowe TWA, które raczej nie ma tutaj racji bytu, póki ja ostanę, nie wlicza się)?. A może tak zastanowić się, bo mnie się już nie chce użerać z kimś, do kogo nie trafia żaden konkretny argument. Zatem krótko, jasno i prosto - tworzy pan nieudolne teksty i będzie miał pan cały czas taką krytykę, więc lepiej się do niej przyzwyczaić, a nie obrażać komentujących. Jak pan będzie obrażać, trzeba będzie zmienić miejsce, gdzie nie będzie spisków, szajek, ufoludków i yeti. Takie jest moje stanowisko. Nie wymyślaj pan, nie insynuuj, bo nigdy nie powiedziałem, że mnie popierają tłumy, ale też nie mogę powiedzieć, że "dostaje praktycznie same negatywy i nic". I panu się tylko wydaje, że pan zapytał, bo pan tylko kręcisz, mieszasz, prowokujesz, a nie zapytałeś i nie pytasz wprost i otwarcie. I jeszcze wmawia mi pan, że to ja opluwam krytykujących, jakby to z moich ust wyszły takie słowa, że przypomnę niedawne samego pana: "A sam tekst z gatunku kocopołów smrodliwych, z nutką pierdziosłowia". "Pseudointelektualna wydmuszka, w której podmiot stęka tak, że w końcu rozwali sraczydło w którym siedzi i duma". I pan pewnie chce, żebym to pochwalał, ale ja już wole nie trawić takiej i tego typu krytyki, bo nie jest pan wyjątkiem. Przecież już mówiłem, jak to jest z TWA, czyli z gronem popierającym się, że przypomnę samego siebie: "czy to nie oczywiste, przynajmniej jak dla kogo, że jedno grono jest cacy, a drugie be, ale wiadomo chyba, które czym dla kogo". czy to naprawdę nie dociera do pana, a przynajmniej nie wmówi mi pan, że jest pan wolny od tego. Posuwa się pan nawet do grożenia mi, jakbym to ja obrażał komentujących, a nie obraźliwe były komentarze pana, choćby te, które powyżej już tutaj wymieniłem. Że przypomnę jeszcze raz ten fragment, to kuriozum pańskiej wypowiedzi: "A może tak zastanowić się, bo mnie się już nie chce użerać z kimś, do kogo nie trafia żaden konkretny argument. Zatem krótko, jasno i prosto - tworzy pan nieudolne teksty i będzie miał pan cały czas taką krytykę, więc lepiej się do niej przyzwyczaić, a nie obrażać komentujących. Jak pan będzie obrażać, trzeba będzie zmienić miejsce, gdzie nie będzie spisków, szajek, ufoludków i yeti. Takie jest moje stanowisko". Skąd ja to znam, jak go nie kijem, to pałą. Już się boję. Pozdrawiam

M. Krzywak Co ja tworzę, zwyczajnie odpisałem (jak się domyślam) na komentarz w którym pewnie ktoś zarzuca mi pitolenie. A ten wiersz akurat był o osobach tego pokroju, którzy nic, tylko widzą we mnie (w mojej twórczości) wszystko to, co najgorsze. Wnioskuje więc, że moje komentarze byłyby dobre (pokorne), gdybym się zgadzał ze wszystkim bzdurami wypisywanymi pod moimi wierszami. Regulamin nie zabranie, ale nie zwykłem wyrywać się przed szereg. I jestem wrogiem dyktatu (zresztą jak i uniwersalizmu). Proszę nie zgadywać, tylko zapytać tych, którzy wiedzą, albo mnie. Pozdrawiam

Ależ proszę sobie pozwolić (jakoż sobie pan pozwolił) cytować zdania, chociaż gwoli ścisłości powiem, że bezpośrednio odnoszą się do konkretnej sytuacji, do obrońcy uciśnionych. Jednak skoro ja sam rozwinąłem temat (w cytowanym komentarzu), kto, przez kogo i dlaczego był i jest sekowany, to też dlaczego teraz miałbym coś mieć za złe zainteresowanym zabierającym w tej sprawie głos. Tym bardziej, że to obrońcy uciśnionych też stali się uciśnionymi. Ale jakże to ja co innego piszę w wierszach, a co innego w komentarzach, kiedy nawet ten wiersz (jak już gdzieś mówiłem powyżej) właściwie jest komentarzem. A moje komentarze są takie, jakie sytuacja wymaga, żeby były. Po prostu nie mogę jednego i tego samego ciągle pisać, więc poruszam różne aspekty, tak jednej, jak i różnych spraw krytyczno-literackich. No i czy to nie oczywiste, przynajmniej jak dla kogo, że jedno grono jest cacy, a drugie be, ale wiadomo chyba, które czym dla kogo. Także z przyjemnością obejdę się, a nawet zadowolę nieporażającą rzeczywistością, czyli uznaniem niepoważnych twórców. Widocznie w końcu zabrakło panu rzeczowych argumentów, skoro wmawia mi pan powalające (tylko nie wiem kogo) komunały: prywatę, kłamstwo w żywe oczy, uprawianie żenady. Ale za to z jaką swadą ośmiesza/obśmiewa pan moją wierność sobie, czyli niezależność osobistą (niepokorność) i twórczą (badziewie, wypociny). I żeby nie było, że uciekam od odpowiedzialności, to co pan uważa za atakowanie wszystkich, którzy nie merdają ogonem pod moimi wypocinami, jest tylko i aż odwiecznym prawem do riposty; i co najważniejsze, są to riposty rzeczowe i celne (a oczywiście, że to ja tak uważam). Kiedy trzeba to jestem odważny, a już na pewno nie uciekam przed panem, ale jestem przede wszystkim rozsądny. Czyż ja prowadzę zamkniętą dyskusję, czy ten portal też już jest dla pana be. Umawiał się z panem (na dyskusje) na pewno nie będę, spotkamy się gdzieś, to się spotkamy, ale co by się nie stało, na pewno nie ma dzisiaj co przesądzać. Tutaj i teraz mogę sobie jednak pogratulować, bo mój wiersz w pełni odnosi się właśnie do takich rzeczowych, wyczerpujących komentarzy: "A sam tekst z gatunku kocopołów smrodliwych, z nutką pierdziosłowia". Jak pan panie myśli, co ten pański komentarz świadczy o panu. W każdym razie wobec takiego komentarza, mój wiersz to potęga (a oczywiście, że to tylko ja tak uważam). Pozdrawiam Mam wrażenie, że szanowny pan nie wie, co pisze. To, co tutaj zostało wklepane pasuje - ale akurat do pana! To pan atakuję wszystkich, którzy wpisują się na "nie", wypisuje jakieś wyssane z palca brednie o jakiś układzikach (zupełnie zresztą nie na temat) i to jest właśnie rzeczowy argument, bo zacytowałem pańskie słowa. Widocznie zazdrość zżera, ale to nie mój problem. I tyle, wypisał pan dziesiątki zdań, pustych, o niczym, bez żadnych konkretów. Szkoda. A ja dalej uporczywie będę twierdzić, że pan kłamie i oszukuje. Pomawia i obraża ludzi w anonimowym, wygodnym wdzianku. Wstyd! A wierność sobie? W podręczniku ma to nazwę "grafomania" i tutaj pasuje jak ulał. A twierdź sobie pan dalej (to, co pan twierdzi), oczerniaj, pomawiaj, skoro panu tak wygodnie, a przynajmniej lepiej z tym żyć. Nie szkodzi, nie boli i nie przeszkadza mi to, choćby dlatego, że już chyba każdy dobrze wie, kto to robi i co można o takim zachowaniu sadzić. Pan pewno nie wie, bo nie chce wiedzieć, bo co tu wiedzieć, że się postępuje niewłaściwie. Ja dla pana przyjemności regulaminu portalu nie zmienię, ale też nie robię tajemnicy z mojego prawdziwego imienia i nazwiska. I bez mała, każdy zainteresowany moją twórczością wie jak się nazywam. Zresztą mój nick (WiJa), to są dwie pierwsze litery imienia i nazwiska. I oczywiście wolę być grafomanem wiernym sobie [jak np. wiernymi byli zwłaszcza Cyprian Kamil Norwid, czy Emily Dickinson (i nie porównuję tu mojej twórczości z ich twórczością, tylko przypominam, że swego czasu byli odsądzani od czci i wiary poetyckiej)], w odróżnieniu od uniwersalizmu i unifikacji, zabijających ducha, a co najmniej istotę rzeczy twórczej. I to nie ja, ale pan nie może się pogodzić z rzeczywistością, a więc z czymś takim, jakie co jest, ale niestety jest nie po pana myśli i wbrew pana chciejstwu. I jakie to typowe dla pana, że kiedy mnie pan atakuje i to niewybrednie, to mówi pan, że to ja atakuje wszystkich. Pozdrawiam

Dobrze, dobrze,chociaż miejscami wydaje się mi się, że przeobrazowane, przemądrzone, przedobrzone. Pozdrawiam

Jest co podziwiać, podziwiam więc. Pozdrawiam

Cieszy, pociesza i oniemiewa. Pozdrawiam

Ależ proszę sobie pozwolić (jakoż sobie pan pozwolił) cytować zdania, chociaż gwoli ścisłości powiem, że bezpośrednio odnoszą się do konkretnej sytuacji, do obrońcy uciśnionych. Jednak skoro ja sam rozwinąłem temat (w cytowanym komentarzu), kto, przez kogo i dlaczego był i jest sekowany, to też dlaczego teraz miałbym coś mieć za złe zainteresowanym zabierającym w tej sprawie głos. Tym bardziej, że to obrońcy uciśnionych też stali się uciśnionymi. Ale jakże to ja co innego piszę w wierszach, a co innego w komentarzach, kiedy nawet ten wiersz (jak już gdzieś mówiłem powyżej) właściwie jest komentarzem. A moje komentarze są takie, jakie sytuacja wymaga, żeby były. Po prostu nie mogę jednego i tego samego ciągle pisać, więc poruszam różne aspekty, tak jednej, jak i różnych spraw krytyczno-literackich. No i czy to nie oczywiste, przynajmniej jak dla kogo, że jedno grono jest cacy, a drugie be, ale wiadomo chyba, które czym dla kogo. Także z przyjemnością obejdę się, a nawet zadowolę nieporażającą rzeczywistością, czyli uznaniem niepoważnych twórców. Widocznie w końcu zabrakło panu rzeczowych argumentów, skoro wmawia mi pan powalające (tylko nie wiem kogo) komunały: prywatę, kłamstwo w żywe oczy, uprawianie żenady. Ale za to z jaką swadą ośmiesza/obśmiewa pan moją wierność sobie, czyli niezależność osobistą (niepokorność) i twórczą (badziewie, wypociny). I żeby nie było, że uciekam od odpowiedzialności, to co pan uważa za atakowanie wszystkich, którzy nie merdają ogonem pod moimi wypocinami, jest tylko i aż odwiecznym prawem do riposty; i co najważniejsze, są to riposty rzeczowe i celne (a oczywiście, że to ja tak uważam). Kiedy trzeba to jestem odważny, a już na pewno nie uciekam przed panem, ale jestem przede wszystkim rozsądny. Czyż ja prowadzę zamkniętą dyskusję, czy ten portal też już jest dla pana be. Umawiał się z panem (na dyskusje) na pewno nie będę, spotkamy się gdzieś, to się spotkamy, ale co by się nie stało, na pewno nie ma dzisiaj co przesądzać. Tutaj i teraz mogę sobie jednak pogratulować, bo mój wiersz w pełni odnosi się właśnie do takich rzeczowych, wyczerpujących komentarzy: "A sam tekst z gatunku kocopołów smrodliwych, z nutką pierdziosłowia". Jak pan panie myśli, co ten pański komentarz świadczy o panu. W każdym razie wobec takiego komentarza, mój wiersz to potęga (a oczywiście, że to tylko ja tak uważam). Pozdrawiam

Takie kazanie, że ten wiersz przede wszystkim jest wyciągiem z mojego pewnego komentarza. A co, jak i dlaczego (tak), nie muszę już chyba tłumaczyć. Pozdrawiam

Zdzisław Antolski Alina Służewska Mirosław Niewierszyn Dziękuję za dobre słowo. I zaznaczam, że dla mnie dobrym słowem, wcale nie musi być słowo pozytywne o wierszu. Wystarczy mi słowo rzeczowe, chociażby w miarę rzeczowe. Pozdrawiam

To co ja piszę świadczy o mnie a to co ty piszesz świadczy o tobie. I to bardziej niż każdy sam całym swoim życiem świadczy o sobie. Co więc byśmy nie wypisywali i o kim - najbardziej świadczy o nas.

Każdy wie to, co chce wiedzieć, albo to, na co go stać wiedzieć. Też mi się nie uśmiecha konwersować w nieskończoność. A choćby dlatego, że to chyba nie o to chodzi, żeby wszystko doprowadzić do absurdu, nawet jeżeli wszystko można obrócić w absurd. Pozdrawiam

czyli w dalszym bądź razie Wija będzie obrażał czytelnika, nie zwracając uwagi na argumentację dotyczącą tylko i wyłącznie wiersza brawo panie Wija za obycie z ludźmi Obrońca uciśnionych się znalazł, kiedy Ty i paru Twoich kolesi(ów) (zresztą jak i koleżanek) od samego początku w stosunku do mnie, czyli do mojej twórczości byliście tylko i wyłącznie nastawieni negatywnie. Taki to jest ten Wasz pozytywny stosunek do życia, takie obycie z ludźmi. A ja już dobrze wiem, że to w Was brało się, jeżeli nie z nieznajomości rzeczy literackiej, to z niedowartościowania, głównie twórczego (że ktoś i do tego obcy jest lepszy od Was). No to więc próbowaliście i próbujecie mnie zastopować, bo jak ja śmiałem i śmiem, bez mała na Waszym podwórku, bez Waszej akceptacji, czyli bez podlizywania się Wam, pokazywać się tu (z dobrymi wierszami i jeszcze lepszymi komentarzami). I to cała filozofia życia, tym bardziej twórczego. Tylko mi nie mów, że nie można wszystkiego, co najgorsze przypisać każdemu wierszowi, a wszystkim, co najgorsze obarczyć każdego człowieka. Bo właśnie Wy (pewna grupa kolesi i koleżanek) bez mała (przynajmniej w stosunku do niepokornych) w tym się specjalizowaliście. I przynajmniej ja nie będę zwalał winę (za udupianie mnie) na ograniczoną, tendencyjną argumentację dotycząca tylko i wyłącznie wiersza. Pozdrawiam

przecież zwykły ludzki rozsądek nakazuje zaniechać gadania głupot o "znaniu kogoś", kogo własciwie zna się z parunastu wpisów na jakimśtam forum, Panie Wijo. nie sądzę, by było właściwe, zamiast obrony wiersza, szukanie "dziury" w komentującym, czy wręcz urażanie się na niego, w końcu ja przeciez nie skomentowałam Pana jako osoby, bo Pana nie znam i mam to szczerze mówiąc w rzyci, jaki Pan jest. Napisałam o wierszu :)) wg mnie Pański wiersz jest po prostu nieudany i to nie ma nic wspólnego z tym, jaka ja jestem, tylko z moją oceną warsztatu i tego, jak się autorowi udało opanowac materię. według mojej znajomości materii, nie udało się autorowi, ale oczywiście autor ma prawo, a także swoisty obowiązek sądzić inaczej, jednakże z tego obowiązku może się autor i byłoby to wskazane wywiązywać jakjąśtam argumentacją dotyczącą wiersza, nie oceną komentującego, która to nic w zasadzie nie daje w nauce pisania, a tylko przysparza nieładnego powidoku wokół autora. jako czytacz mam prawo odczuwać niezadowolenie i brak jakichś argumentów, które stanęłyby w tego wiersza obronie i tyle. co do tego "nikt" rzuconego w kategorii ogólnej, to nie zgadzam się. generalizacja to bzdet :) i tym oto słowem posłowie koncze już swoją obecność i pozdrawiam serdecznie oraz pod tym wierszem ostatecznie :)) Ja tkwię w/przy swoim, a Ty tkwisz w/przy swoim. I niech tak będzie, a w każdym razie niczego tu nie rozstrzygniemy. Pozdrawiam

Ale to, co Ty robisz, najlepsze jest w hip hopie. Co nie znaczy, że mam coś przeciwko hip hopowi. Byle nie czyimś kosztem. Pozdrawiam

Tylko że Ty jesteś zwykłym naśladowcą (przynajmniej w tym wypadku) i to nieudolnym, bo spłycającym rzecz. I to Twoje powyższe dzieło, to nawet nie jest parafrazą mnie (mojego stylu), tylko co najwyżej Twoim mniemaniem (o) mnie. I to tym bardziej, że ja czego się tylko dotknę (jakim słowem, co tylko wyrażę) zamienia się w poezję. Tak więc nawet moje komentarze są pełne poezji. Czy Ty naprawdę tego nie widzisz, tylko robisz jakąś wtórną (a więc małostkową) rzecz (zresztą jak przystało na kogoś bez polotu). Pozdrawiam

Tak jest, a przynajmniej tak bywa, że jeżeli się nie odczuwa, to się nie wie. Pozdrawiam

Dziękuję bardzo. Pozdrawiam

Można nawet powiedzieć (i to w jak najpozytywniejszym znaczeniu), że to bajka, a nie wiersz, tyle tu tego czegoś, co się najczęściej nazywa czarem, czy poezją. Pozdrawiam

To, co mi się zawsze podobało, nie tylko w Twojej twórczości, Panie Rewiński. Pozdrawiam

Tali Maciej M. Krzywak Wystarczy mi tyle Was znać, ile Was znam, żeby wiedzieć z kim mam przyjemność. I zapewniam Was, że psy szczekają, a karawana jedzie dalej. Co najwyżej, zabawa/rozrywka z Wami przednia. Pozdrawiam

Tali Maciej M. Krzywak Gdybym Was nie znał, to bym Was kupił. Innymi słowy, przekonalibyście mnie do swojej wody, czy trawy-mowy. Chociaż kto wie, może są tacy, którzy Wam wierzą. Pozdrawiam

dzie wuszka Nikt się nie poczuwa do błędu, do niewygodnej prawdy, ale/bo też poczucie to pierwszy krok do przejrzenia na oczy (najlepiej wyobraźni). Pozdrawiam