WiJa

tobie chłopie już chyba demencja wspiera afazję semantyczną i zabiera trzeźwy osąd sytuacyjny, bo szczekasz i podgryzasz w każdym momencie gdzie ty uznajesz coś dla ciebie, czyli w twoim rozumieniu dla "wszystkich", co przy takiej, chorobowej postawie budzi we mnie tylko ageiztyczne formy reagowania na twoje puste i prymitywne prowokacje zbieraj na trupięgi - bo to chyba już ten czas, gdyż tylko ty i tobie podobni najpierw "komentując" komentarz zaczepiają, a w następstwie histerycznie tupią pęcinami, że to ich obrażono - wyluzuj chłopie, rumianek dźwignij, bamboszki odkurz - no zrób coś konstruktywnego Czym bardziej nie masz racji, tym częściej sięgasz po epitety i inne wydziwiania, myśląc że tak to uda Ci się mnie obrazić, bądź zdyskredytować. Ale zapewniam Cię, że tak, to tylko Ty sam siebie obrazisz i zdyskredytujesz (jako komentator i człowiek). Pozdrawiam

A gdyby tak, zamiast szarpać "niektórych" za nogawki, spróbował pan zwerbalizować swoje "zrozumienie" i uwiarygodnić się w ten sposób ? ;) Ja wiersz doskonale, a przynajmniej wystarczająco rozumiem i odczuwam (pewnie pomaga mi wyobraźnia). Ale czy ja mam się jeszcze tłumaczyć z tego, co dla kogoś nie jest do pojęcia (bo tak są zadufani w sobie i w tym co sami robią). Bo nie ma co sprowadzać sztuki do tego, żeby tylko potwierdzała, to czego jesteśmy zwolennikami, co się nam podoba. Tylko sztuka wtedy jest sztuką, kiedy obcowanie z nią, tyle rozszerza nasze horyzonty pojmowania (nie tylko umysłowego), co uczy nas czegoś innego/nowego, a przede wszystkim tolerancji (przynajmniej do tego, co się nam nie mieści w głowie, a nie jest to destrukcyjne dla sztuki każdego rodzaju i wymiaru). Bo po prostu, jedno nie wyklucza drugiego; wręcz odwrotnie, jedno wzbogaca drugie. Pozdrawiam

Ale przede wszystkim jest to pełne życia. A nie jakieś oderwane od życia, jakby niektórzy krytycy chcieli, pewnie w imię sztuki dla sztuki, żeby nie dla ludzi z krwi i kości. Jakby wrażliwość miała być czymś gorszym, czy może nieludzkim. Pozdrawiam

Znalazł się ten jeden, który ma, a inni nie mają. Pogratulować dobrego samopoczucia [bo na pewno nie rozeznania twórczo-krytycznego], czyli megalomanii. Pozdrawiam

I jeszcze ta Twoja mentalność Kali, jeśli ktoś kogoś chwali/popiera to jest źle, ale jeśli tylko popierać Kali, to już jest dobrze. A byłoby jeszcze lepiej, żebyś tylko Ty jeden był taki, który z braku argumentów obśmiewa (choćby potworkami słownymi, czyli przekręconymi słowami) twórczość, która Cię/go przerasta. Ale czegóż innego po Tobie można się spodziewać, czyli po kimś, kto wymaga od innych, a nie wymaga od siebie, który naprawia (usiłuje zbawić) cały świat, a wystarczyłoby (tylko uczciwie i solidnie) przyjrzeć się samemu sobie. Pozdrawiam

...........................co z tego bełkotu miało zrobić przeenterowanie? To co Ty zrobiłeś z tym wierszem, to może zrobić każdy z każdym wierszem. No, z wyjątkiem Twoich wierszy, bo Twoje wiersze w takiej formie już od początku są zapisane. I to, co Ty wyprawiasz, to jest tylko zew beztalencia i bezradności, a co najwyżej pewnej sztampy. Ale też mogę Cię jeszcze zapewnić, że dobre/ciekawe słowa, to i tak same się obronią. Pozdrawiam

To jest bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam

A pewnie, że niektórym zamiast zrozumieć (wiersz), lepiej/wygodnie być upierdliwym (pod wierszem). Pozdrawiam

I pogrzeby ludzi śmieszą. Osobiście nic zabawnego nie widzę. Pozdrawiam. No to te życzenia śmierci, to były na serio, no to ci dopiero było życie. Przepraszam jeśli znowu urażam. Pozdrawiam

A ja uważam, że taki jest urok tego wiersza (że ten wiersz jest i musi być taki, jaki jest). Aha, nie mam nic przeciwko innym urokom, a tym bardziej przeciw dzieleniu, mnożeniu, odejmowaniu, dodawaniu... Pozdrawiam

Najlepiej mieć jedno i drugie, czyli wiedzę i wiarę (nie tylko w siebie). Ależ oczywiście, że nie bez myśli i natchnienia. A finezja, to kto tam wie, czym ona jest i na co komu potrzebna, poza... Pozdrawiam

Może nie tylko, ale to jest czarny humor. Pozdrawiam

Może drażnić i drażni (już samym słowem - nieprawdaż). Czy to dobrze czy źle. Kto wie. Pozdrawiam

To ci dopiero kolędowanie. Dobrze się komponuje. Pozdrawiam

Kapitalny wiersz. Podziwiam. Pozdrawiam

Cieszę się z takiej interpretacji wiersza. Chociaż sam swój wiersz pojmuję prościej (kto wie, może nawet prościej od prostego). Po prostu (co do pierwszych trzech wersów wiersza), nawet jeżeli życie jest rodzajem opętania przez ciało, to i tak nie mam nic przeciwko ciału, tylko mam coś przeciw utracie kontroli nad ciałem, bo jednak ciało trzeba jakoś kontrolować, żeby się za bardzo nie rozpasło samopas. Nie chciałbym już się rozwodzić o mierze (wymiarze) kontroli i wolności. W każdym razie człowiek również jest w takiej mierze wolny w jakiej służy czemuś (komuś), po prostu chciane zniewolenie jest wolnością (przynajmniej tak się nakręconym czymś wydaje). [Chociaż to (poprzednie zdanie) chyba niekoniecznie dotyczy akurat ciała]. A co dotyczy czterech ostatnich wersów wiersza, to najbardziej chodzi(ło) mi o to, że tak samo tym, co się ma, co się robi, jak i tym czego się nie ma, a chce to mieć jest się (przynajmniej poniekąd) zniewolonym; a nawet bardziej tym, czego chcemy, niż tym co już mamy. I przepraszam, że bezpośrednio (zdanie po zdaniu) nie odnoszę (nie odniosłem) się do komentarza, tylko (kolejny raz) zinterpretowałem swój wiersz, ale jak mam się odnosić od interpretacji, która mnie cieszy i z którą (przynajmniej w gruncie rzeczy) zgadzam się, a tym bardziej, o ironio, jeśli przekracza mój tok rozumowania. Pomyślnego i owocnego 2013 roku życzę

Również (minimalizm), chociaż nie bardzo w zamian, choćby rozmachu. Kwestia więc w doborze, co gdzie jest potrzebne/najlepsze. Ale to już inna bajka. Oby rok 2013 był dla nas twórców owocny, również w sukcesy.

Nie ma się co zżymać, jest dobrze, będzie jeszcze lepiej, a przynajmniej ja tego (wszystkiego co najlepsze) życzę wszystkim orgowcom w 2013 roku.

interpretacja; pokusa ciała i stan posiadania nie gwarantują pełni szczęścia tym bardziej pętają ciche tęsknoty wzbudzające nieustający niepokój Akurat mi odpowiada, a nawet bardzo mi się podoba taka interpretacja. Z tym, że nie ma reguły interpretacyjnej, tzn. każdy odbiera wiersz (jak mniemam) podług siebie. I autor wiersza nie ma już wpływu na to (co kto uważa). Oczywiście nie zgadzam się też z tym, co inni sądzą o wierszu, ale tylko wtedy, gdy ktoś złośliwie/fałszywie (nie mylić z negatywnie) widzi wiersz, czyli wypacza jego treść i znaczenie. Pozdrawiam

Widocznie z czasem nieobecność jest równie bliska/ważna, jak bliskość bycia ze sobą (na wyciagnięcie reki), a przynajmniej tak to można przeżywać/odbierać. Ale też wcale tak nie trzeba, ani też jest na co (jak już zauważono) czekać. Pozdrawiam

A pewnie, że nie wszystko wszystkim musi się podobać, ale kiedy do pojęcia/odczucia sztuki nieraz umysłu, serca i pary oczu nie wystarczy, to coś więcej można zobaczyć oczyma wyobraźni. A przynajmniej wyobraźnia sięga poza to, co już znane. Pozdrawiam

I to też trzeba uwzględnić, może nawet na pierwszym miejscu. Pozdrawiam

Może i komentarz biorę/odczytuję na opak, ale o tym jak wszyscy myślą, to by można było napisać kolejny wiersz, albo i epopeję. Ale też tym, co i jak wszyscy myślą nie należy się chyba martwić, tj. poddawać (się) temu, tj. dać się zdominować (dlatego tylko, że większością). Pozdrawiam akurat lubię gdy słowo trąca struny tak że dla każdego kto je czyta może płynąć inna muzyka i to jest czar słowa :) na moje pytanie: ale czy wszyscy tak myślą - krótka odpowiedź - nie i to dobrze a nawet bardzo dobrze bo przez to świat człowiek jest różnorodny ciekawszy mamy prawo do inności jednak ważne jest to aby to co człowiek robi jak się zachowuje nie było sprzeczne z jego wnętrzem dlatego na pewno aby być (wolnym) jak ptak jak motyl nie należy przejmować się tym co myślą (o nas) inni - trzeba po prostu robić swoje tak jak się czuje pozdrawiam :) Po tych słowach to mogę nawet powiedzieć, że rozumiemy się (tak dobrze), jak bez słów. Pozdrawiam

No właśnie jeśli i może. Chociaż ten wiersz wcale nie jest dmuchaniem na zimne. Ale jakby nie było, do czego się nie odnosił (ciągle mówię o wierszu), jest z mojego punktu widzenia. Pozdrawiam

Z nutką tego czegoś, co nawet sam nie wiem czym jest (że jest tak jak jest, choćby i znośnie). Pozdrawiam