WiJa

Co obłudnicy robią najlepiej? Adwersarzy stawiają pod ścianę (niby że wcale nie). Skąd ja to wiem? A gdzie ja bywam żeby ktoś nie mógł ze mną być? I co mnie kręci a mną bardziej (jakby kogoś nie mogło)?

Coraz trudniej odróżnić wieś od wiochy panów od wieśniaków. Tak szybko staliśmy się narodem ludzi wyzwolonych - najbardziej od przyzwoitości osobistej narodowej polskiej.

kto nie porywa się z motyką na słońce do słońca pewnie nie dotrze a kto porywa się też pewnie nie dotrze ale chociaż na chwilę oderwie się od ziemi a może nawet jak na skrzydłach uniesie się daleko daleko wysoko wysoko - gdzieżby indziej jeśli nie w stronę słońca jak ten jeden i tylu tylu innych

Kto nie porywa się z motyką na słońce do słońca pewnie nie dotrze a kto porywa się też pewnie nie dotrze ale chociaż oderwie się od ziemi. W porywach serca i duszy [wersja druga] niedowiarkom Kto porywa się z motyką na słońce do słońca pewnie nie dotrze ale chociaż oderwie się od ziemi od takiego siebie jaki go tu trzyma - czyż nie tym czego w istocie nie ma a to może człowieka na zawsze uziemić.

Mniej lub bardziej dostrzegam to światło we mgle, ale wyobrażam też sobie ile zamieszania może narobić ten wiersz, w którym ślad (stóp na suficie) delikatnie miesza się z bielą ścian. Pozdrawiam

I cały urok tego wiersza, jest właśnie w tym że w demokratycznym głosowaniu przez aklamację. Dokładnie tak, jak się teraz ze wszystkim w Polsce dzieje, a przynajmniej taką mamy demokrację. Pozdrawiam

Ten wiersz może nawet razić formą graficzną, a niech sobie razi, niech denerwuje, niech wkurza, niech zatrzymuje. Pozdrawiam

Z jednej strony, życie każdego może uraczyć, tym co spotkało Hioba, a z drugiej zbierają ci, co nie sieją. A przynajmniej nie należy być mądrzejszym od niespodzianki, jaką życie każdemu może zgotować. Pozdrawiam

Jakbyś nie oczekiwał, to byś tu nie był, bo tak naprawdę oczekujesz tego, czego chcesz, czyli najgorszego, ale się nigdy nie doczekasz, tj. zawsze się zawiedziesz (na sobie i na mnie). Pozdrawiam

Jak, kto co czyta, to już nie moja sprawa. Pozdrawiam

Kraft Alina Służewska Dziękuję za aktywną/twórczą obecność po moim wierszem. Pozdrawiam

I po to właśnie jest poezja (że coś może być tym, na co nawet nie wygląda). Po prostu pięknie zastanawiający wiersz. Pozdrawiam

Coś go przerosło, zresztą nie jednego niego. Pozdrawiam

każdy każdego czymś uraczy pociągnie - pora mi darować sobie te uprzejmości odejść od czego jeśli nie od tych ludzi - nie wdzięczyć się więcej jak głupi mądrym pytanie tylko - jak może człowiek obejść się - summa summarum - bez czapki gruszek

czego byś nie chciał czego nie robił życie nauczy cię życia po swojemu a to znaczy że obróci wniwecz cały twój wysiłek albo wynagrodzi cię za to i tym czego i o czym nawet nie pomyślałeś bo życie jest na życia (a nie na czyjś) sposób łaskawe sprawiedliwe

takimi komentarzami wprost mnie Pani rozpieszcza rozkręca zatem proszę nie mieć pretensji że tylko zakręcone wiersze z siebie wykręcam pozdrawiam :) Pani Alino, wiersz swoją drogą, ale Pani komentarz to jest czysta poezja. Pozdrawiam

Dobry wiersz, pewnie dlatego, że nie szukam (w nim) dużo za wiele. Pozdrawiam

Też się cieszę, że autorka (dzięki Bogu i sobie) robi swoje. Pozdrawiam

Gorzko-słodki wiersz. Pozdrawiam

Niby rzecz prosta, ale też jestem zaskoczony. Pozdrawiam

Że tak sobie powiem/pozwolę, wiersz jest taki, jak to, ile jest półtora dodać półtora. Wiersz po prostu jest mi nie bardzo wiadomym, co wcale nie znaczy, że taki ma nie być. Pozdrawiam

Pierwsza zwrotka jest uderzeniem, a potem jest opis, refleksja, puenta. Jak trzeba, a nawet więcej. Pozdrawiam

Wiersz, którego inspiracją, co najmniej przyczynkiem było wyjście ze siebie. Pozdrawiam

Ślady, które zatrzymują (każdego inaczej). Pozdrawiam

Na szczęście to są urojenia, które nie są wybiórcze (nawet jeśli na jakimś punkcie). Bo wybiórcze urojenia, to byłaby spekulacja. Pozdrawiam