Piast

Muszę to przeżuć jeszcze i złapać jakiś smak, bo na razie tak mi się musi kazda metafora twoja zawiła ułożyć. Chyba, że jestem za głupi na rozszyfrowanie tematu, czemu nie zaprzeczam, że tak może być! Żuję... Pozdro Piast

Bartoszu, pozwoliłem sobie wybrać tych kilka fragmentów by powiedzieć, że nie odbieram tego wiersza jak bajkę, nawet wprost przeciwnie. Temat jest poważny i dlatego nawiązałem do Kraszewskiego, którego bajki - nie bajki przecież, miały bardzo poważne przesłanie. To samo Mickiewicz i inni - pamiętasz? - "Wśród najlepszych przyjaciół psy zająca zjadły". A to właśnie poprzez taką "bajkową" formę, bo zając, bo lisek, bo niedźwiedź coś tam mówiący... rzecz jest o nas - ludziach i naszych wadach małych i podłych. Ty jak wieszcz niemalże... " Fakt, że są rymy, ale..." Myślę, że dobrze, iż są rymy, bo nadają wierszowi własnie powagi problemu ujętego w ramy poezji, a to zawsze coś więcej, niż napisanie prozą o ważnych sprawach. Ta forma - nieregularna, urywana, wahanie, czy już, czy jeszcze nie... to powoduje, że odpowiedź na pytanie nie jest jednoznaczna; człowiek często tak się zachowuje, jak wilk, jak sęp, jak hiena... Jak widzisz, różne są opinie i oczekiwania, i sugestie, jak ma wiersz wyglądać. Dla mnie tak wygląda, jak napisał autor, bo nie ma tu nic, co razi i wymaga przeprawiania. Bo znowu - co poeta miał na myśli??? A pomyśl, czytelniku, co miał na myśli, a może miał co innego niż ty myslisz - aaa! to już jest uniwersalność przesłania i kunszt pisarski. A gdy jeszcze spowoduje inne uczucia, np. uśmiech, czy zakłopotanie, czy wstyd u niektórych, czy żarty, to tym bardziej!!! Pewnie, że go wlepiam na stałe, ku pamięci, bo szkoda, by zginął i do niego nie wrócić przy każdej okazji. Pozdro miłe Piast

No! Tu się uśmiałem niezmiernie. Stasiu, to jest dowcip dnia i w dodatku do w cipny!!! Bartosz podoba mi się - trochę jak Kraszewski w swoich bajkach. Nie wnikam, przeczytaem, jest OK i już... Pozdrawiam :))) Piast P. S. Ale przyznasz - Stasia jest zabawna...

Wskazując na ten fragment utworu Sanestisa napisałam, że nie mogłam przejść koło tego obojętnie, że był on dla mnie inspiracją do napisania wiersza. Ojczyzna to też ja, moi bliscy i przyjaciele, i nie zgadzam się na to, aby ktoś tak mnie, nas nazywał, bo to nieprawda. Nie można generalizować. Chyba teraz mnie rozumiesz? Nie odzywałem się w tej dyskusji, ale ją bardzo uważnie śledziłem. Jak zapewne wiesz, wywołałem burzę pod tworem wspomnianego Sanestisa. Przyznam, że mocnych słów użyłem, może nie powinienem tak. Ale to był mój głośny protest przeciwko takiemu nazywaniu mojej... naszej Ojczyzny. I czasami myślałem, że takich "oszołomów" jest mało, ale coraz więcej ich dostrzegam wokół, z czego się ogromnie cieszę i Bogu dzięki... Nasza postawa musi być na przekór nowomodzie - opluwaniu, szkalowaniu, wyśmiewaniu, wyszydzaniu wszystkiego, co Polskę stanowi. Smutne, że wielu Polaków wierzy w rozpowszechniane brednie - np. Polak to złodziej, pijak itp. Statystyki, gdyby do nich uczciwie podejść, mówią zgoła co innego. A my musimy być na przekór... bo przecież Polskę zostawimy nastepnym pokoleniom... Nie włączałem się w dyskusję, bo przecież ty mówiłaś to, co trzeba było mówić. Za te wszystkie słowa dziękuję, całując twoje ręce z szacunkiem ogromnym i kłaniam się miło. Piast

Ale ten guinness nie umie tańczyć krakowiaka, on nawet nie wie, co to krakowiak i choćby mu tłumaczyła nie zrozumie... Bo krakowiaka trzeba czuć, mieć we krwi, w sercu... Wiersz jest o emigrantce, mgr, albo inż, która wyjechała do Irlandii, jak wielu z nas, szuka tam szczęścia. Ta Zielona Wyspa, której patronuje Św. Patryk, jest bledsza, niż w folderach. A co to za krakowiak w rytm celtyckiej muzyki?! Mówię to wam - jako Piast! A ja będę tu i nic mi to... Życie dokończy opowieść... Pozdrawiam cię miło + Piast

Kurczę, Stasiu, jeszcze takiego twojego wiersza nie czytałem, a toż to wieś malowana barwami spokoju, normalności, obcowania z przyrodą, bocianem i gołębiem za pan brat, ze spracowanymi dłońmi, których się wstydzić nie trzeba i spieczonym od słońca czołem... Znam taką wieś polską - piękną i bliską, choć sam mieszkam od urodzenia w mieście - i zawsze ze szczególnym sentymentem do niej tęsknię. A ty mi to przypomniałaś, wielkie dzięki i pozdrawiam miło. To takie swojskie klimaty i dobrze się czyta... Piast

Skoro już emocje opadły, to proszę zauważyć, że nie jestem odosobniony w swoich odczuciach. Dziękuję niniejszym Ewie za słowa poparcia, a autorowi życzę, tak jak Ewa, samych dobrych chwil... I życzę, niech ci leży ten wielki kwantyfikator - Bóg, Honor i Ojczyzna, bo to są najwyższe wartości. Wszystko inne wokół się kręci... Pozdrawiam Piast

Jutro pomyślę, bo tu sie dyskurs kroi, a dzisiaj to juz trza lulu... Pozdrtawiam bardzo miło Piast P.S. Pozdro Jacka, bo on zawsze z poetyckim komentem...!

Końcówka - puenta niczym u Leopolda Staffa. Zgodzę się z le mal, że to swego rodzaju wiersz o miłości. Zatroskanie, to też forma miłości... A swoją drogą - biedne te wieprzki, że ich tak każdy podejrzewa o niecne zachowania, gdy tymczasem są serdecznie miłe. Pozdrawiam serdecznie Piast

to do mnie, tak? oh yes, jestem zero, ale proszę mi wierzyć - czuję się z tym świetnie. zresztą każdy wie, że bez tej milości można żyć, widzieć radiowóz i się nie bać. podobno patriotyzm dziś znaczy jej nie dać się zajebać Oczywiście, że to nie było do ciebie i dobrze o tym wiesz. O patriotyźmie polemizował jednak nie będę... Pozdro Piast

Intelektualisto!!!!!!!!!!!!! Wiesz gdzie sobie możesz wsadzić ten wielki kwantyfikator?? nie powiem ci, bo szkoda czasu na użeranie się z flustratem. Ciesze się, że ci ulżyło, będziesz spał teraz spokojniej. jak już coś Intelektualisto - to winno być - narkotycznym, ale wybacz, co ja prostak będę takiemu mądremu człekowi jak ty prawił [możesz sobie to powiesić nad łózkiem]. śladowym zresztą - może i tak, ale nie tobie oceniać mój intelekt. jestem pod wrażeniem twojego porównania - widzę, że bydlęca metaforyka jest ci bliska. "Nic?" - piszesz. utożsamiasz autora z podmiotem lirycznym - bravo intelekualisto. Jeśli chcesz mnie w ten sposób obrazić lub sprowokować, to nic z tego. Twój komentarz nic nie wnosi i pozwolisz, że zacytuję Piotra Rutkowskiego (mam nadzieję, że się nie obrazi na mnie za to) - [u] Twoim komentarzem już podtarłem sobie tyłek w kiblu[/u]. [to sobie możesz powiesić w ubikacji] i wiesz co? nawet ci napiszę - pozdrawiam!!! pozdrowienia od zera p.s. Jeśli będąc zerem cię zdzielę to też będziesz zerem (0:1=0) Zapamiętaj zanim znów rzucisz mięsem i zaczniesz wierzgać kopytami i obrażać innych. Pisząc takie słowa powinieneś pod spodem pisać komentarze do każdego zwrotu zawartego w tekście ( jak to Michałowi uczyniłeś w odpowiedzi ), a nie mieć pretensje, że ktoś to odbiera tak, czy inaczej. A jak mam odebrać ciąg logiczny twojej wypowiedzi? Pisząc tak, po prostu wpisujesz się w nurt tych wszystkich gazetowych mądrali, którym plucie na nasz kraj - Ojczyznę naszą - sprawia judaszową przyjemność. Porównując ją do syfilisu ( dla ciebie "nie jest to feralna choroba" - sic!!!) obrażasz wszystkich żyjących w naszym kraju. A potem się metaforą zasłaniasz?!!! Przeciez ten twój twór nazywa się "słownik wyrazów bliskoznacznych"!!! Jeśli ci się nie podoba tutaj, możesz jechać gdzie ci się żywnie podoba. Droga wolna! Będę zawsze wystepował przeciw takim głosom, bo dość już tego aroganctwa lejącego się z obcych Polsce mediów i Gazety Wybiórczej, sprzyjającej zboczeniom i patologiom. Są granice dobrego smaku i przyzwoitości, przekraczane coraz częściej przez różnego rodzaju pseudoartystów, którzy swoją "twórczością" obrażają uczucia religijne i patriotyczne. >> Mało śmieszne, wręcz ŻAŁOSNE!!! Z "narkotycznym" jeszcze mogę się zgodzić, ale z "flustratem" na pewno nie... A Piotra Rutkowskiego to ty mi nie cytuj, bo żaden to dla mnie autorytet! Tym bardziej jednak utwierdziłeś mnie w przekonaniu, że ty i podmiot liryczny to to samo. Piszesz także sam o tym w odpowiedzi dla M. Krzywaka. Skoro podtarłeś sobie tyłek i nic nie uszkodziłeś ( chyba że... ), znaczy, że komentarz mój do zbyt ostrych jednak nie należał. Skad więc ta fala złości??? A twoje przeżycia sprzed dwóch lat nie muszą być mi znane. A...! To było nawiązanie do Wojaczka!!! No to jesteś Usprawiedliwiony i róbta co chceta???!!! A jeśli wyjedziesz mi zaraz z wolnością słowa, to jesteś żałosny... I wiesz co? Nawet cię pozdrowię - Piast

Bardzo przyjemny wiersz, bez wyszukanych zwrotów, bez zagmatwanych myśli - malowniczy widok łąki widzianej jakby od spodu, trzeba się położyć i podpatrzeć to życie i odetchnąć zapachem ziemi, trawy i kwiatów. Trochę mi przeszkadza ta, ta, tą - I pachną zielenią trawy wspaniale Jest tylko ta łąka... i ta myśl, Że poza łąką nic na świecie! nie ma. Wyrzucając "tą" chyba się polepsza, ( albo wyrzucić pierwsze "ta", a zostawić "tą" łaką), ale o tym była mowa już wcześniej - Bartosz wnikliwie badał, więc ja już odpadam. Ale nie ulega wątpliwości, że temat jest fajnie ujęty - już poczułem wakacje!!! Pozdrawiam wszystkich tropicieli ... Piast

Widzisz, Michale, co robią w swiadomości człowieka niezdrowe kierunki, prądy - dziwne eksperymenty, jakieś sekciarstwo, gnostycyzm, libertynizm i wywodzący się z tych antyludzkich nurtów szeroko pojęty liberalizm! Pozdrawiam Piast

Ojczyzna to nasz dom, ziemia nasza, nasza matka - nasze miejsce na ziemi, to nasza ojcowizna, nasz naród i nasza miłość... Ojczyzna znaczy Polska! A ty? Faktycznie jesteś nic - po prostu zero- jak sam dowodzisz w swoim prostackim, maniakalno - narkotykowym omamie. Trząchnąłeś rozumem ( śladowym zresztą ), jak krowa ogonem. Obciach!!!

A jakby tak prościejszymi słowami to wyrazić, to co by wyszło? W ogóle prościej - by się nie męczyć czytając, tylko czytać z przyjemnością, aaa??? Pozdro Piast

Pomyłka!!! Jeszcze raz pomyłka!!! Chyba, że pisze gnostyk, sekciarz - to nawet nie chce mi się wypowiadać... Jeśli pisze namiętny czytelnik "Kodu Browna", czy też Poszukiwacz Sensacji z ewangelii Judasza - to jest to żałosne. Jeśli pisze katolik - to Pomyłka!!! Pismo nie spełniło się, bo Judasz zdradził! Ono spełniło się, bo tak miało być. Tak łatwo poddajecie się sugestii byle... gnostyków ?

Wystarczy, aby - kto się przyśnił??? Nie neguję wiersza - prosty, pogodny - bo i takie istnieją obok "uczonych" wszelkiego rodzaju, ale nie rozumiem, kto ma się przyśnić... ( pytam w kontekście peel - autor(ka?) wiersza. Pozdrawiam Piast

Kowal kopie? Chyba grabarz...!!! hahahah - I ten grabarz niniejszym zakopuje ( czyt. grzebie ) mądre porady powyższe - hehehe Chyba, że ten kowal dołki pod kimś kopie - fuj, sio!!! hihihi Piast

No bo to może i takie ucywilizowane... A "karwa" to może też być, trza by to zbadać dokładnie, coby pomyłki nie było... Piast

Przyznaję - jest jak gadasz! Zostaw, jak jest, nic nie zmieniaj już. Jest super, uuuuuuuffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff. Ja to chyba się doigram... Piast

Nie zazna twój duch spokoju... Bartosz, ja, z uporem maniaka twierdzę, że wybrnąłeś z płonącego pożaru nieźle, ale nie do końca. Wiem, upierdliwy jestem nawet, ale cóż, zacząłem cały ambaras, więc pociągnąć go chyba jeszcze chwilę mogę. Cały wiersz jest zbudowany dość rytmicznie na 8-zgłoskowcu (nie licząc wcześniejszych odchyłek), ale ze średniówką po czwartej sylabie ( też nieregularnej ). A w przedostatnim wersie masz 9-zgłosk. i średniówkę po 5? czy 7?- sylabie - ciężko okreslić. Zginął rytm. Ja bym dał, i nie ustąpił, gdyby to mój był, dla płynności i formy tak: To nie liści szum, lecz ognia - błysk ostatni zaklęć w lesie. ( błysk ostatnich zaklęć w lesie. ?) Oczy kłamią, że to jesień. Ale cóż ja - ty piszesz, a ja tylko wywołuję burzę i się mądrzę... więc by nie przeciągać upierdliwie - kończę i pozdro miłe ślę i dzięki za fajnie spędzony czas na dyskusji Piast P.S. Z ostatniej chwili!!! Poraziło mnie coś, czego wcześniej nie widziałem, aż zajrzałem do pierwowzoru w ulubionych, by się upewnić, czyś coś nie przeinaczył w międzyczasie. I oto nie, jednak tak było od początku, a dopiero teraz mi zgrzytnęło. Powtórzenie "każde drzewo" w sąsiedztwie niemalże. I co ty na to???

Hihihi hahaha hii hii hhiii hahahahaha hhaha hahha hahah hahhaha uha ha Uśmiałem się szczerze z Ewy... Baron de Czarus to dopiero koment dał - fachowy... Pozdrawiam miło Lady Aj i Ewę Piast

Nie może... A jakby tak sięgnąć do "wnętrza" lasu, jego ducha - istnienia i bytu. Bo gdy las spłonie, to już nie ma lasu i nie ma tego wszystkiego, co z lasem związane - spokoju, ciszy, czaru, tajemnicy, muzyki... A z pożarem to wszystko ginie... Ja bym to ujął coś podobnie do - ( ale ty sam to lepiej zrobisz) To nie liści szum, lecz ognia - cisza płonie w całym lesie, oczy kłamią, że to jesień. Ech, kurde, myślał, myślał i palnął, jak łysy grzywką o beton!!! Już mi dymi z czaszki... P o z d r o P i a s t

O rany Bartosz! Zmieniłeś cały sens wiersza. Bo o czym on w końcu jest - o pożarze lasu, czy o jesieni? Pisząc: To nie liści szum, lecz ognia - pożar zjeżył sierść na grzbiecie, oczy kłamią, że to jesień. - mówisz o pożarze, tym prawdziwym, co to straż potrzebna do gaszenia... Pisząc natomiast: To nie liści szum, lecz ognia - pożar zjeżył sierść na grzbiecie, po czym zawył. Przyszła jesień. - piszesz o jesieni w nawiązaniu do pożaru poprzez różnorakie kolory, ogniste barwy liści kołysanych przez wiatr jesienny. Wprawdzie mówi się, że jesień w lesie to jakby las płonąl, ale to tylko takie porównanie, a tu ja widzę konkretne, opisane wydarzenie. Chyba, że coś mi na oczy padło, pomroka ciemna, czy jasna, cy co tam inszego aby jeszcze... Sam nie wiem już co... RATUNKU!!! Wyjaśnij, bo ja myślę nad jakąś przenośnią i nie wiem co myśleć>>> Piast

Jak zwykle do formy i budowy wiersza przyczepić sie nie można, bo i nie ma do czego, a także, co bardziej ważne - po co??? Wiersz jest po to by go czytać i przeżyć. A te twoje obrazy, Messalinie, jak zwykle barwne i ciekawie opowiedziane, z jakimś takim tajemnym zacięciem gawędziarza i przewodnika po przasnyskiej, ale też polskiej ziemi. Obieżykraj, wędrowiec, podróżnik, fantasta poetycki, malarz ziemi ojczystej. Dzięki - Pozdrawiam Piast P.S. Śpiewasz już "Wspomnienie"??? Jeśli nie, to mam nadzieję, że tak kiedyś będzie...