Leszek_Nord

Doskonały! Zaskakujący, pomyśleć, po co mordercom dana jest możliwość mordowania? Pozdrawiam. Leszek.

Tak mi się przypomniały "Wysokie drzewa" Leopolda Staffa. Poezja dla poezji? Dla mnie raczej zachwyt, ulotna chwila, którą Januszu udało Ci się pięknie uchwycić. Pozdrawiam. Leszek.

Dzięki Januszu, długo mnie tu nie było, muszę nadrobić zaległości. Pozdrawiam serdecznie. Leszek.

są frazy, które mi się podobają, ostatni wers nie przekonuje. Pozdrawiam. Leszek.

żarliwość wygasa wypala się usycha rozsypuje w miał odchodzi zmęczona dniem tym samym od nowa znika idź za nią w głąb nie zgub śladów wycinaj w gąszczu ścieżki które za tobą zarastają zapomnij zapach ziół które mamią o zmroku nie żałuj mchu jeśli plącze stopy nie słuchaj śpiewu leśnych nimf ucisz rozkrzyczane ptaki nie czekaj na kwiat paproci idź dopóki wokół nie stanie się cisza i śnieg żarliwość wtedy jest

Goliardzie,dzięki za uwagi. Pozdrawiam. Leszek.

Dzięki Franko, zasilacz mi wysiadł, nie wiem, kiedy wpiszę następny. Pozdrawiam. Leszek.

Po entym czytaniu i drugiej wersji łapię istotę ale wciąż jeszcze jej nie czuję. Pozdrawiam. Leszek.

Lecterze, wieszczenie wodzi na pokuszenie. Formuła wiersza jest do zmiany, ale musi się trochę odleżeć. Dzięki za uwagi. Pozdrawiam. Leszek.

Dla mnie tylko jedno "ale": w czytaniu na głos ze śniegiem jest lepiej niż z śniegiem Ciekawy wiersz. Podoba mi się taki sposób przekazywania myśli i obrazowania. Pozdrawiam. Dzięki Agato, poprawiłem. Pozdrawiam serdecznie. Leszek.

Dzięki Basiu, trochę mi się jeszcze wymyka spod kontroli. Pozdrawiam. Leszek.

Dzięki, dzięki, dobrze jest spojrzeć na to czyimś oczami. Uwagi celne, poprawiłem o ile to było możliwe. Pozdrawiam. Leszek. Jak dla mnie, to teraz jest klawo :D Dodaję do ulubionych, pozdrawiam. Masz w tym swój współudział:). Leszek.

Lubię takie pisanie, podoba mi się, trafia. Dobry wiersz. Pozdrawiam. Leszek.

Hehe, zabawna forma wypowiedzi i makabryczna taka xD. Trochę odbiega od konwencji całości wiersza. Chciałem coś na temat narzekania na te złe czasy, zawsze może być gorzej;). Pozdrawiam. Leszek.

Dziękuję Pawle. Pozdrawiam. Leszek.

Masz rację fisiu, dziękuję i pozdrawiam. Leszek.

Abra, uniosłem się trochę, coś w rodzaju lewitacji... Dzięki, pozdrawiam Stefanie. Leszek.

Dzięki, dzięki, dobrze jest spojrzeć na to czyimś oczami. Uwagi celne, poprawiłem o ile to było możliwe. Pozdrawiam. Leszek.

te dni którymi bruzdy orze w pamięci srogi bóg (a może to tylko świecki ból) wydają się najgorsze ale zapamiętaj ich barwę i zapach może pozwolą ci przeżyć nadejdzie czas jak Sami zagoni renifery do zagrody podetnie im gardła podzieli na części resztki rzuci psom słońce nie będzie zachodzić nie będzie dobra ani zła odkupienie spłynie do rzeki ze śniegiem roztopionym w ciepłej krwi

Dobry film? - "Dom zły", Boguś by go popsuł...

Leszku, ten wiersz jakiś przedodlotowy. Mogę sobie wyobrazić to krążenie nad miejscem ( w miejscu), z którego wyrusza się w daleką podróż (by odlecieć z kluczem - fajne). W wersie [color=green]drę na szarpie pościel [/color] można by zmienić kolejność pościeli i szarpi - czyli [color=blue]drę pościel na szarpie[/color] Pozdrawiam :) Dzięki Franko, poprawiłem. Podoba mi się słowo "przedodlotowy". Internetowo jestem tu ograniczony. Pozdrawiam serdecznie. Leszek.

Robinie, też tak myślałem, dopóki nie ujrzałem na własne oczy. Przyleciały, narobiły krzyku, krążyły hen wysoko i rozleciały się kluczami w rodzinne strony. Może to jest ich taki punkt kontaktowy. Dzięki za czytanie. Pozdrawiam. Leszek.

dobry, powiało życiem.Leszek

to jest trochę tak jak chmara żurawi krąży wysoko nad głową w krzykliwym kole by odlecieć z kluczem każdy w swoją stronę a ja sam w nocy drę pościel na szarpie dla poranionych pragnień

jest czego się czepiać, ale wiersz jest dobrze napisany, jak dla mnie. Pozdrawiam. Leszek.