Leszek_Nord

Dzięki, trochę zmienię. Czerwień jednak zostaje z bielą, bo cały pomysł diabli wezmą. Pozdrawiam. Leszek.

oj jest... ;) ale ja bym może zaczęła w ten wzorek: leży jak ugór całe lata wsiąka w pościel Dlaczego całe lata fisiu? Leży, lata - lubię to. Dziękuję za czytanie. Pomyślę. Leszek.

pomysł jest przemyślany, wykonanie może wymagać jeszcze ostatniego szlifu, przyznaję. Dziękuję. Leszek.

nie potrafię się oprzeć. Leszek.

lubię takie powiększenia. Początek wyszedł niezgrabnie, powiedziałbym, mdło. Potem interesująco. Pozdrawiam. Leszek.

dobrze zrobiony wiersz. Pozdrawiam. Leszek.

święta prawda. Pozdrawiam. Leszek.

miniaturowo w siedmiomilowych butach? Trudno coś znaleźć, łatwo coś zgubić;). Pozdrawiam. Leszek.b

leży już tak lata jak ugór odłogiem wsiąka w pościel kształty ciała utrwala w materacu wciąż blednie prawie znika zostawia czerwień bardziej od chleba potrzebuje swoich nie lubi ich zalatania ale kocha jak matka póki są nie zginie ostatnie marzenia upuszczone z głowy skrywa pod poduszkę siły ma tyle by trwać boi się te ludzie rośliny co już nic nie pamiętają niczego nie widzą jedzą tylko i piją nie dadzą długo pożyć

Podoba się, zwieńczenie wiersza zgrabne. Tęsknoty nie pozwalają zasnąć, gałązka jabłoni może wynagrodzić wiele, ale czy wszystko? Pozdrawiam. Leszek.

"każdy bierze tyle ile może" - wziąłem sobie całkiem sporo. Wiersz słuszny ale zgrabny. Pozdrawiam. Leszek.

przy "przegwałci palce" odpadłem niestety. Podobała mi się śpiewność. Pozdrawiam. Leszek.

mnie poruszył... mimo że sytuację znam odmienną, ale wybaczenie jest jedno.. Dziękuję Jagodo. Pozdrawiam. Leszek.

Tekst budzi szacunek. Nic w nim mi nie przeszkadza, choć w wielu miejscach budzi się sprzeciw. Leszek.

To jest dopiero ból! To jest żal, nie czuć nic, żadnej empatii, zrozumienia. Nie wiem, czy to się da wyleczyć.

Wiersz jest tak napisany, że prowokuje do poprawiania. Ja się nie czuję na siłach. Coś w nim jest ale ledwo widoczne w krzakach. Trzymam kciuki. Pozdrawiam. Leszek.

przekupić śmierć - intrygujący obraz. Warty zapamiętania. Spotkanie ze śmiercią przynosi owoce. Nie jest bezsensowne, choć może się takie wydawać. Mimo wszystko, nie zostaje po nas tylko kupa złomu. Leszek.

Januszu, tym razem bezkrytycznie podziwiam po prostu, zczytuję z ekranu i pachnie mi, świergoli, jak pamiętam z mojej wsi. Leszek.

nie wszystko mi się podoba, ale jest w tym wierszu coś fajnego. Pozdrawiam. Leszek.

Masz rację Agato. Szukanie sprawiedliwości jest próżne, cokolwiek miałoby to oznaczać. Dziękuję i pozdrawiam. Leszek.

Cymes, Stefanie. Pozdrawiam. Leszek.

Prostolinijny, powiadasz. Dziękuję Stefanie. Pozdrawiam. Leszek.

Dzięki, może następnym razem. Pozdrawiam. Leszek.

Dziękuję Januszu, większość fraz jest wyłapana z rozmowy. Nie chciałem mieszać i wprowadzać kontekstu, może wyszło za surowo. Pozdrawiam. Leszek.

Dziękuję Mario, wiem, trochę ryzykowałem, ale lubię to. Pozdrawiam. Leszek.