Leszek_Nord

Nie zabrania się patrzenia nie na trzeźwo;). Wiersz chciał być trochę bez sensu. Mistycznie - zgodziłbym się z Tobą Lecterze, gdyby nie to, że bardziej interesuje mnie tu fizyczność. Materialność otaczającego nas świata, która przepadnie, zniknie. Dzięki za czytanie. Pozdrawiam. Leszek

Zatem pozostaję z nadzieją do następnego razu Bernadetto. Dziękuję i pozdrawiam. Leszek

Dobre i to, dziękuję bona. Pozdrawiam. Leszek

Tak Januszu, niewiele mamy poza wiarą. Dziękuję. Pozdrawiam. Leszek

Robinie, cieszę się, że tu jesteś. Wyliczać można oczywiście o wiele więcej i w różny bardzo sposób. Nie o to jednak chodziło. Dziękuję za opinię. Pozdrawiam. Leszek

Myślę, że jak to się mówi, tekst ma potencjał, ale muszę nabrać do niego dystansu. Dzięki i pozdrawiam. Leszek.

Mogło się tak zdarzyć, obawiałem się, że tak może być odebrany. Dzięki za czytanie. Pozdrawiam. Leszek

WiJo trafiasz w sedno. Wiersz ma swoje niedoskonałości, ale w pewnym momencie poddałem się, zamknął się przede mną i koniec. Tak wiele jest rzeczy, które nas otaczają, że trudno znaleźć miejsce dla tego, co istotne. Pomysłem jest pewnego rodzaju eliminacja i zobaczenie, co zostanie na końcu. To już jednak należy do odbiorcy. Dziękuję i pozdrawiam. Leszek

WiJa, myślę sobie, że z czasem z tej metody, którą wybrałeś pisząc swoje wiersze może się wykluć, coś co wszystkich zachwyci. Nie wiem, kiedy to będzie, czy dasz radę, ale życzę powodzenia. Pozdrawiam. Leszek

przetrwa wszystko czego nie ma zupełnie co nie zostawia śladu zapachu ani dźwięku nie zginie co się nie skrada nie leży nie gnije czego nie można zmierzyć zważyć nazwać zostanie co nie daje cienia nie żyje ani nie jest martwe co się składa z niczego co jest choć nigdzie go nie ma

Januszu, drażni mnie "alternatywę krańcowości żalu i radości łagodzącą tęsknotę niebytu". Może muszę mieć odpowiedni dzień na Twój wiersz, poczekam. Pozdrawiam. Leszek

Warto było Basiu czekać na Twój dobry wiersz. Pozdrawiam. Leszek

Jest w tym wierszu coś urzekającego, będę szukał cierpliwie. Pozdrawiam. Leszek

Jacku - albowiem piękno nie ginie - myślę, że jest to ważny wiersz. Może dla Ciebie, ale i dla nas, w pewnym sensie programowy. Nigdy nie byłem w Krakowie, nie czuję wyjątkowości tego miasta. Jestem z Gdańska, może to sprawia, że inaczej rozkładam akcenty. A jednak zgadzam się z Tobą, że co byśmy nie pisali, w jaki sposób, czego byśmy nie chcieli, to pozostanie z tego, tylko to, co piękne. Pozdrawiam. Leszek

Eliko za wszystko dziękuję i pozdrawiam serdecznie. Leszek

Jacku, może i z rozdziawionym dziobem, może i robaczkiem, może i pełzanie i latanie i ptaszki w głowie, ale może jednak coś więcej... Dzięki za czytanie. Pozdrawiam. Leszek

Nie nazwałbym tego wygrywaniem Jacku. Nie wszystko da się rozpracować prostym słowem. Dziękuję i pozdrawiam. Leszek

Dziękuję serdecznie Doroto, cieszę się, że się podoba. Pozdrawiam. Leszek

Cieszę się Januszu. Pozdrawiam. Leszek

- z tego fragmentu bym zrezygnowała. Głód wiedzy też jest głodem, poza tym ptaki to znane głodomory. Bym dała tak: nigdy nie są syte są ciekawe I stałoby się spójne z rozdziawionymi dziobami. Bym jeszcze popracowała nad językiem wiersza, ale i tak nawet się podoba. Dzięki Fanaberko, pomyślę nad pomysłami, muszę się zastanowić, czy mi się to podoba. Widzę je zaganiane w poszukiwaniu jedzenia, którego wydaje się, jest w bród. Pozdrawiam. Leszek

Podkorowa pieśń? Chyba wiem co masz na myśli. Muszę poćwiczyć, może wyjdzie następnym razem. Dzięki. Pozdrawiam. Leszek

Dalila ;) Pozdrawiam :) Dalila? Dzięki za zajrzenie. Pozdrawiam. Leszek

Dzięki Adolfie, dawno Ciebie tutaj nie było. Pozdrawiam. Leszek

Super - Tango, zastanawiam się, prędsze wydaje się latanie niż fruwanie...Pozdrowionka. Leszek

Ja, też się zgadzam. Ale, ale... Chciałbym dodać, że są takie, które latają wybitnie, w odróżnieniu od tych, które nie latają. I dobrze, że są takie, co nie latają - nie byłoby rosołu. Wiersz nie trafił w mój target.Jestem syty. Inni, widzę, postrzeleni urodą dzieła, leżą pokotem.A może zmożeni głodem? Pozdrawiam Wiecznie Ciekawy Te, które nie latają, też latają, tylko trochę gorzej. To tak jak z ludźmi. Z rosołem, to już zupełnie inaczej. Dzięki za czytanie. Pozdrawiam. Leszek