Leszek_Nord

Ciekawie, stan erozji uczuć przeniesiony w stan erozji mowy. Zabieg owocuje czystą poezją. Każdy wers dopieszczony a wydaje się niedokończony. Dobre. Leszek

Masz rację Bogdanie, nie szczególna to dychotomia, rzeczywiście, znaki są zawsze szczególne. A jednak trudno mi inaczej zacząć, może mnie poprzeć w tym uporze potoczność rozumienia tego określenia. Na przykład znaki szczególne osoby zaginionej, poszukiwanej. Tu znaki szczególne miejsca opuszczonego, może jest w tym jakaś logika.

Dziękuję Jolu, przyszedł mi teraz obraz śpiącego psa, przebiera nogami, pręży się, popiskuje, gałki oczne chodzą pod powiekami - goni za czymś a przecież leży tylko przy kominku, śni bidulek. A z nami bywa na odwrót. Pozdrowionka. Leszek

Pogrubione można śmiało opuścić, efekt będzie lepszy (jak cholera). "na murach kościoła i elektrowni napis - ostatni zamyka drzwi w środku pozamiatane nieruchome koła" - tu nie jestem pewien czy splątanie jest oniryczne - dla mnie nie; to nałożenie dwóch niezazębiających się obrazów-miejsc, dość czytelne, ale niefunkcjonalne. Wyjścia są dwa: albo uprościć (do samego kościoła), albo pogłębić komplikację, zazębianie się (choć nie widzę niezbędności elektrowni w wierszu). Końcówka jest bardzo dobra,dosamego końca,doostatniej literki. Pozdrawiam "znaki były szczególne" - od tych słów Bogdanie, nie wiedziałem wtedy co one mogłyby oznaczać, narodził się pomysł na ten wiersz. Nie wiem, czy to zmienię. Dalej, dwa miejsca powstały w ostatniej chwili, przy wpisywaniu, skusił mnie pomysł takiego zamieszania, i ta opcja kościół - elektrownia, jako niezbędne do egzystencji miasta, niemal tożsame. Przyznaję, że niefunkcjonalne, niezgrabne. Myślę może uprościć do "na murach największej budowli napis..." Z końcówki może wykreślę "wcale". Cieszy, że się podoba. Pozdrawiam. Leszek

"stał się bezokim obeliskiem" - to bardzo inspirujące. Dziękuję i pozdrawiam. Leszek

Ostatni wers jest ważny, poprzedni prowadzi do niego ale w istocie gdyby miała się toczyć dyskusja wokół tego obrazu, to jej ciężar musiałby unieść właśnie ostatni wers. Dziękuję Adamie, pozdrawiam. Leszek

Hubertku dziękuję ale bez ostatniego wersu się nie zdecyduję. Pozdrawiam. Leszek

Miło Januszu jest Cię gościć, poczytałbym coś Twojego...Pozdrowienia. Leszek

Dzięki Basiu- "chłodne z napięciem w tle" - chciałbym tak częściej, nie zawsze się udaje. Ostatni wers jest dla mnie ważny. Nie tylko dla tego wiersza. Pozdrawiam. Leszek

były szczególne porzucona łódź na wodzie na wzgórzach z mgły ślepe punkty nawigacyjne skrzypiąca brama portu pusta droga do miasta wchodziło się w nie wzdłuż linii budynków środkiem rzeka cierpliwie zmywała asfalt na murach kościoła i elektrowni napis - ostatni zamyka drzwi w środku pozamiatane nieruchome koła na ołtarzu w nieładzie reklamówki i komże przebieram nogami ale to wcale nie znaczy że posuwam się dalej że jest jakiś cel

Sprytnie napisane, sprawnie uchwycone. Znam takie, koleżanki mojej córki i może lepiej, by się nie uśmiechnęła Marylka ani tym bardziej odezwała Jacku. A co z jej kolegami ze spodniami opuszczonymi na pół tyłka na ten przykład? To potrwa tylko chwilkę, niewiele dłużej, niż podróż tramwajem, a potem życie wciągnie je w swoją pralkę. Pozdrawiam. Leszek

Z każdym następnym wersem buduje się bardziej oniryczny obraz, aż bierze ciekawość, co by się działo dalej... Pozdrawiam. Leszek

Lubię go Basiu, choć koło studni zamieniłbym na korbę;) Potrafię sobie wyobrazić, jak go mówisz i dreszcz przebiega po grzbiecie. Pozdrawiam. Leszek

Kiedy byliśmy sami,sami ze sobą, samowystarczalni, nikogo nie potrzebowaliśmy do naszych zabaw. Wystarczały nam nasze umorusane armie, uczucia były prawdziwe, nie potrzebowaliśmy masek, by się porozumieć. Ból bolał prawdziwie. Taka autarkia to raj utracony. Dobry wiersz. Pozdrawiam. Leszek

Co do ruskich Stefanie, to nie byłbym taki pewny, no i te bezpłatne agencje wydają się wątpliwe;) Pozdrawiam. Leszek

Oj zimo, zimo, kiedy wreszcie nadejdziesz?! Tęskno mi do niej Bernadetto. Pozdrawiam. Leszek

Słowo ma moc, są takie które podtrzymują na duchu i ciele, są takie które sprawiają, że człowiek może się rozsypać, rozkleić i już nie zebrać do kupy. Może są one najcenniejsze, ale trzeba wiedzieć kiedy i jak je wydobyć. O sutku może być niebezpiecznie mówić kiedy żadnego nie uświadczysz po horyzont, ale może też myśl o nim być marzeniem, które trzyma przy życiu. Pozdrówka. Leszek

Racje Ranie, dzięki za wizytę. Pozdrawiam. Leszek

Jacku, pewnie tak, ale zdarza się, że czekać trzeba długo, post tenebras spero lucem nie wypełnia się, nieba stare oczy już nie dosięgają i człowiek może się zachwiać. Życie bywa bardzo długie. Dzięki i pozdrawiam. Leszek

Trafiony, zatopiony Adamie. W warstwie opisowej właśnie tak się to zdarza, długo by o tym gadać. W innej chciałem się "podczepić" pod głos Jacka Sojana. Pozdrawiam, Leszek

Miło mi Bernadetto. Dziękuję ślicznie i pozdrawiam. Leszek

To prawda, że trochę przewrotnie. Na północy trzeba zacisnąć zęby, podobnie jak na orgu;) Pozdrawiam. Leszek

Cieszę się, pozdrawiam. Leszek

Nie tak daleko, Stefanie zakaz nie jest aż tak kategoryczny, jakby z tytułu wynikało. Pozdrowienia. Leszek

Klasyk wie co mówi;) Dzięki, pozdrawiam. Leszek