Joanna_Janina

Dziękuję Janie za komentarz i tobie bestio za ładne słowa :) Pozdrawiam :) Janina

Podoba się a szczególnie to: "szczerością można skleić nawet spękaną prawdę" Trudno jest drugi raz zaufać, ale ta szczerość bijąca z twojego wiersza ma tak wielką siłę, że na pewno się uda. Pozdrawiam serdecznie :) Janina

Układasz stosy marzeń i snów. Zamykam oczy, by widzieć znów świat pełen marzeń i piękne dni. Co dzień to samo, wciąż mnie się śni. Nie myśl o jutrze, uśmiechnij się. Twojego szczęścia wciąż bardzo chcę. Dziś carpe diem i chwilo trwaj. Jeszcze przez moment niech będzie maj. Po co uciekać zamykać drzwi, kiedy tu talent cichutko śpi. Zbudzić go trzeba, uwierzyć, że prosto do nieba prowadzi mnie. Choć to początek przygody mej i wiele przeszkód na drodze tej, ja się nie poddam ruszę pod prąd. Wstanę z upadku, gdy zrobię błąd. Ważne, by powstać, zaufać Mu, rozwijać talent teraz i tu. Po co marnować, to co On dał, nie będę przecież bezczynnie stał. Wyruszę w podróż, przekroczę próg, w tym nie przeszkodzi już żaden wróg. Pokażę dzisiaj, na co mnie stać. Ruszajmy razem, po co się bać.

Ma pan rację. Każdy odczytuje jak mu się podoba. Każdy czytelnik ma inne wymagania co do funkcji wiersza. I chyba należy pisać różnorodnie. Bo jednemu się spodoba taki a innemu taki.

No tak, tylko czasem czytelnik to dzielenie się swoim doświadczeniem odbiera jako pouczenie... Temat i może skomplikowany ale warty wyjaśnienia... przynajmniej ja tak sądzę.

Więc niech pan coś zaproponuje panie Krzywak...

Ładna refleksja na temat jakiegoś bolesnego zawodu... samotność czasem popycha do różnych zachowań... tak by się chciało zwrócić na siebie uwagę... a tu zostaje smutek i poczucie bezsensu... Ale na świecie jest tak, że nic nie trwa wiecznie i cierpienie też się kiedyś skończy. Pozdrawiam :) Janina

Macieju chyba masz rację... Uczyć, wzruszać, uprzyjemniać. Ale czy zawsze uczyć? Marek też ma troszkę racji. Czasem jakieś pouczenie się przemyca. Ważne jest, żeby się czytelnik nie zorientował :) Pan mroziński też w sumie nie jest w błędzie. No bo kim jest poeta, żeby pouczać... Janina

Od jakiegoś czasu zastanawiam się jaką funkcję powinien pełnić wiersz. Jedni myślą, że powinno być w nim zawarte pouczenie, by czytelnik zastanowił się trochę nad swoim życiem, a inni sądzą wręcz przeciwnie, że w wierszu nie powinno być żadnego pouczenia tylko ładne słowa. Chciałabym poznać wasze opinie na ten temat. Jakie jeszcze ważne funkcje powinien spełniać dobry utwór? Janina

Dziękuje Krysiu za komentarz i za poprawki, a także za piękną refleksję. Serdecznie pozdrawiam :) Janina

Dziękuję bestio za komplement. Miło coś takiego przeczytać. Ty też masz talent :) Pozdrawiam Janina

Dziękuję marianno za przemyślenia :)

Próbuj, próbuj... Może się uda... Pozdrawiam :) Janina

Nie rozumiem o co ci chodzi. Mógłbyś sprecyzować?

Dziękuję Judyt i pozdrawiam :) Janina

Aż tak się podoba? Dziękuję bardzo za przeczytanie Pozdrawiam serdecznie :) Janina

nawet nie wiesz że jeden uśmiech potrafi odmienić ludzkie życie pokazać że istnienie jest coś warte zgoda i miłość jednoczy do działania razem można odpędzić pokusy świata czyhające na każdym kroku czasem wydaje się że brakuje tego płomyka który jest w każdym ludzkim sercu lecz niekiedy głęboko ukryty pod grubą skorupą obojętności zanim zaczniesz go szukać w drugim człowieku znajdź w sobie przynajmniej iskierkę i roznieć z niej ogień jedności który ogarnie bliźnich niechaj co dzień pali się w tobie żywy płomień

Gdzieś już widziałam podobny wiersz. Jeśli jest na prawdę twój to piękny debiut i życzę dalszych sukcesów. Janina

Chyba ma pan rację Panie Biały. Druga strofa szczególnie powiela to co jest w pierwszej. No ale cóż... będę pisać dalej. Dziękuję za wgląd :) Janina

Dziękuję Judyt. Też serdecznie i cieplutko :) Janina

Dlaczego tyrtejska? hmmm... Pozdrawiam Janina

Dziękuję bestio za czytanie i komentarz. Chyba masz rację... z tym tytułem coś nie tak... Pozdrawiam Janina

Dziękuję Grażyno za piękny komentarz. Twoje przemyślenia też bardzo mądre... Pozdrawiam :) Janina

ból niszczy marzenia staje niby mur nie do przebycia chcę odbić się od dna bezczynności cierpienie nie pozwoli oderwać nawet myśli zamykam oczy z nadzieją na jutro jednak ból z każdym dniem wzmaga się rośnie pod powiekami odbiera potrzebne siły przypomina chwile klęski a gdy ciemność ogarnie świat pozostanie jedynie cieniem o który ciągle będę się potykać czasem warto uronić kilka łez one pomagają ostudzić piekący żar

Hmm... każdy ma prawo dostac drugą szansę... Dziękuję za wgląd i pozdrawiam :) Janina