Nata_Kruk

Pulsacje W półmroku konające minuty, nocna lampka śledzi losy bohaterów książki. Na ścianach wciąż ta sama mapa cieni. Odległy wrzesień kołysze wahadłem zegara, trącając ramy powracających obrazów. Dźwięk trąbki. Rozpięte między witrażami nitki słońca, przysiadały ochoczo na zmarzniętych dłoniach. Czerwone wino zmieniało krwiobieg w rwącą rzekę, bez możliwości wołania o ratunek. Potem ten pożar, którego nie zdążyłeś ugasić. Ułożone na peronie słowa zdmuchnął wiatr, zatrzaskując drzwi wyobraźni. Oddałabym wszystkie czereśnie z ogrodu, za tych kilka spojrzeń. Wciąż trwamy, na swoich pięcioliniach. październik, 2009

Anno, a dlaczego nie... nic nie będę zmieniać...? nie będę zmieniać nic obiecuję zachować się profesjonalnie siebie i ciebie przemyślałam już na wylot i na pewno inaczej niż w rzeczywistości może uda mi się skoczyć w skalę makro od nieskończoności do nieskończoności boskość to pełna definicja magii niewyczerpywalne źródło inspiracji istnieje . . . chyba... niewyczerpalne ale nabrane w dłonie staje się tylko wodą nie będę cię literować najbardziej zielony z obrazów pozostaje jedynie obrazem Pozwoliłam sobie przyciąć nieco... ale wiersz jest Twój. Pozdrawiam... :)

... i tu przyznaję Ci rację. Nie jestem specem od wierszy rymowanych, choć sama czasami próbuję je pisać. Czytając Twój, zauważam brak płynności, gubi się rytmika, średniówki bardzo nierówne, co daje ogólne wrażenie chaosu, a szkoda, bo treść całkiem fajna. Pozdrawiam... :)

Arturze, niech wschody będą inspiracją do dalszych prób w pisaniu. Zdanie... "Na łące się rozpostrę..." wyjątkowo fatalnie brzmi. Serdecznie pozdrawiam... :)

Miło, kiedy ktoś chce w kilku słowach uczcić pamięć kogoś znanego, jednak to chyba nie takie łatwe zadanie, jakby się mogło wydawać. Już pierwsza strofa kłóci mi się z moimi wyobrażeniami smaku wolności. Ostatni wers, mógłby brzmieć... i zejść na samo dno... Wiemy, że o narkotyki chodzi, ale, ogólnie... wykonanie nie dla mnie. Donikąd, piszemy razem. Serdecznie pozdrawiam... :)

Hmm... w sumie, niby psalm, ale jak już, podzieliłabym to wszystko jakoś, by oddzielić poszczególne myśli. Poprę słowa dziewuszki, zagadana ta treść, aczkolwiek wyłapałam kilka miłych dla ucha fraz... np. .. świerszcz w bucie, czy.. oddechem dwóch mostów. A dlaczego nie..."pagórki pełne wdzięku i uroku..? Judysia, tyle ode mnie, pozdrawiam... :)

Momentami ciekawie, ale... "na wymoszczonych i profanowanych przez przechodniów kolanach"... to bardzo na nie, dla mnie... "by wygładzić pod moją dłonią lęków nastroszone futro"... zamiast.. pod moją dłonią, wolałabym np. w fali lęków... a to... "chce zamruczeć wyraźniej niż kiedykolwiek by uśpić wartownika rozsądku i kradzionym pocałunkiem przebudzić kobiecość której zabroniłam istnieć" . . . spodobało mi się. Pozdrawiam... :)

Przeczytałam Dr Skwarka zatrzaśniętego w klozecie, więc nie mogłabym nie zajrzeć tutaj. Egzamin Hani oblany, plus dwie osoby, które zbladły... nie dziwię się reakcji Dr Skwarka, a Hania... być może zechce zajrzeć do materiałów, by przynajmniej samej sobie odpowiedzieć na zadane przez doktora pytanie. Zakończenie sprytne, godne doktora. Michał, jednego nie mogę przełknąć... "jak na studentkę przystało, liznęła co nieco literek (żeby nie napisać - penisów)"... ... ładnie to tak wszystkie pod jedna miarkę..? Pozdrawiam... :)

Piotrze, wg mnie jest nieźle. Ze względu na tytuł, zakończyłabym wiersz na słowach... "wszystkie trudne słowa". Pozdrawiam... :)

Położę skrawek nieba... tylko to określenie mi się spodobało. Pozdrawiam... :)

Urzekły nagie fiołki... wcale się nie dziwię, ja mam ten obrazek prawie przed oczami... ;) Dziękuję za sympatyczny post, ślę pozdrowienie... :) Rafaelu Marius.. jak fajnie, że cofnąłeś się wehikułem czasu.. wstecz... :) Dziękuję za ślad czytania.

Przyroda urzeka mnie nie tylko w wersach, ta naturalna doładowuje moje baterie. Fajnie, że zechciałaś tu zajrzeć, dziękuję i pozdrawiam... :)

Cieszę się, że poprawił nastrój. Mój tez pozytywny, bo urlop był wyśmienity, pogoda dopisała i dopisuje, a jeziora w zasięgu ręki, czego chcieć więcej... Dziękuję za wizytę, pozdrawiam... :)

Czytając wiersz, od razu przypomniała mi się piosenka do słów Pana Grzegorza T. Cóż... dla szczerego uśmiechu warto było przeczytać..:) Pozdrawiam.

Tereso... ładnie, bardzo dobre w odbiorze, dla mnie, może być bez ostatniego wersu... "poza zasięgiem" Pozdrawiam... :)

Ciekawie, troszeczkę jakby wyrwane skróty myślowe ( I-sza strofka), ale ogólnie logicznie... ponadto, wg mnie, w pierwszym wersie niepotrzebna inwersja, może aż tak bardzo nie razi, jednak wolałabym... szum muszli stłumił rozum... w sumie, to drobiazg. Pozdrawiam... :)

Subtelnie i kobieco delikatnie... podoba mi się. Pozdrawiam... :)

Przyjemnie jest w wierszu... mogę śmiało napisać, że spodobał się.... jednak w samym środeczku pozwoliłam sobie na malutką przeróbkę, bo te wiatraki nie przypadły mi jakoś do gustu.... ale to tylko takie tam moje... "poza łóżkiem gdy twój zapach miesza się ze światem nie jest mi dobrze" zabierasz ciepło wychodzisz wracasz chłodem "okryję cię sercem dotykać szeptem będę aż znajdę ci niebo" Pozdrawiam arweno... :)

Faktycznie pół na pół... tak, czy siak... nie ma na świecie osoby, która zrozumiała wszystko. Pozdrawiam... :)

"Walcz"... odbiór nieco mieszany, zakończenie natomiast zaskoczyło, pozytywnie. Pozdrawiam... :)

Spojrzenie... zupełnie czego innego się spodziewałam. Mateusz, to bardzo słaby wiersz.... nie uzasadniam, bo dla mnie całość jest do ewentualnej zmiany. Pozdrawiam... :)

Jolu, życzę szerokich horyzontów i bardziej wyważonej wyobraźni w kolejnych próbach. Pozdrawiam... :)

... absolutnie, nie wolno tak myśleć...! Popraw zdąrzę... na "ż" Miłego dnia... :)

Przykro mi, ale nie jest dobrze w wierszu... może spróbować w zupełnie innym temacie... Życzę sympatycznej niedzieli... :)

Nadzieja zawsze powraca i dobrze... :) Pozdrawiam.