Nata_Kruk

... na pewno to żadna moda, po prostu tak chciałam, ale widzę, że zapis normalny nie uszczknie chyba niczego z całości, więc zmienię ku Twojej uciesze. Emilu, ja się chyba zastrzelę... trudne..? zatkało mnie normalnie. Chciałam dać w zakończeniu coś zupełnie prostego, jako kartę przetargową... ;) dlatego tam trafiły. Dołączę odpowiedź na drugi post. Oto Twoja propozycja "środka". odległy wrzesień kołysze wahadłem zegara . . . wiesz, że chyba lepiej stukając w ramy sennych obrazów . . . . . . . . stukać nie może, bo zakłóci ciszę..;) dźwięk trąbki jak fala wspomnień . . . . . . . . . tu bardzo fajnie rozpina witrażem nitki słońca nieśmiało na zmarzniętej dłoni . . . . . . . . . . . te dwa wersy jakoś mi nie tak... styl Sam widzisz, że jeden obraz można różnie zapisać... ile głów, tyle pomysłów, no... prawie. Cieszy mnie fakt, że jednak coś tam dla siebie wyłuskałeś.Dziękuję za "grzebanie" w treści, czasami warto coś podszepnąć. Mnie miło było gościć... :) Pozdrawiam.

Oj, chyba każdy i właśnie o tym opowiada ten wiersz. A czy świetnie..? Dla Ciebie tak, co mnie cieszy...! Dziękuję Ci za poczytanie i komentarz. Pozdrawiam... :)

Aniu, tak najogólniej... całkiem przyjemnie w tym kąciku. Pozdrawiam... :)

Nasza Marta, jak pamiętam, ciągle w tym temacie... i dobrze, na pewno ktoś jeszcze zamyśli się nad słowami wiersza. Tobie także ślę letnie pozdrowienie... :)

Biały kamyk, jako miłosierdzie... ciekawe porównanie. Ślę letnie, słoneczne pozdrowienie... :)

Waldku, "Chciałem dobrze, wyszło źle"... bo życie bywa przewrotne... ;), najlepiej takich sytuacji nie brać sobie do serca. Życzę bezproblemowego wieczorku... :)

Miki, rozumiem, co chciałeś przekazać. Ogólnie, treść nie powala, ale jest pytanie i odpowiedź. Druga strofka lepsza, ale w pierwszej popraw literówkę w słowie "oddajać", bo śmiesznie brzmi. Zdecydowanie lepiej się czyta, tęsknota dokucza. Pozdrawiam... :)

Cieszę się bardzo, nie pozostaje mi nic innego, jak podziękować za sympatyczny post. Pozdrawiam... :)

.... :) ... a tak mi to pasowało... :( Jeżeli zmienić, to na co..?... może... krawędź wspomnień..? Można też trzasnąć oknem... wyobraźni, czy ja wiem... ... nie wydziwiasz, skądże... każda szczera opinia na wagę złota. Dziękuję za poświęconą mi chwilkę, ślę pozdrowienie... :)

...chyba nie tylko Ty Stasiu, ale zdarza mi się, że kładę się z książką i leżąc z zamkniętymi oczami krążę myślami tu i tam, i... wtedy nocna lampka śledzi treść lektury cienie na ścianach, to delikatny "dodatek" do miejsca, w którym żyję, a wspomnienia nie zawsze są smutne, chociaż w tych wyżej, nutka smutku jest wyczuwalna. Dziękuję za przeczytanie i wpis. Pozdrawiam... :)

Niefortunny początek... jest tytuł "Do anioła" i zaraz potem... "Mówię do mojego anioła Pożycz mi mój aniele swoje skrzydła" . . . . za dużo tego anioła, jak na mój gust. Dalej... to wszystko, co zawarte w środkowej części można jakoś lepiej uporządkować, ciekawiej ująć. Jeśli np. pierwszy wers brzmiałby... pożycz mi swoje skrzydła... to dalej chyba lepiej będzie chcę (zamiast daj) je rozwinąć i wznieść się wysoko by zostawić za sobą ziemskie sprawy . . . . . . . . . . . .bez "pozwól na chwilę" pożeglować z wiatrem daleko . . . . . . . . . . . . . . . . . .bez "tam" to tylko taka próbka, która i tak nie wygląda za dobrze. Kolejne wersy są mało przyciągające, samo zakończenie, z tą zabawą skrzydłami, nie przekonuje mnie. Zorzo Polarna, mam nadzieję, że w kolejnym wierszu na pewno będzie lepiej. Pozdrawiam serdecznie... :)

O wędkowaniu wiem tyle, co nic, ale o rzutach Anity pod mostem wyczytałam tu i ówdzie... Jak widać sprzyjało jej to miejsce. Pozdrawiam, życząc wieelkiej ryby... ;)

Szkoda, że to gotowanie nieporadnie wyszło. Pozdrawiam... :)

Jacku, cóż mnie tu napisać, uśmiecham się do Twojego wiersza, choć momentami ciuteczkę za bardzo pedałowo wyszło... nic to, najważniejsze, żeby o części dbać. Pozdrawiam... :)

Donos, trochę mi mało treści, zakończenie... brrr... ale wiadomo, w czym rzecz. Zapis "by",. w tylu miejscach czy "i" na końcu wersów można chyba uporządkować. No i jeszcze... nie miały gdzie w piłkę grać, lub... nie miały gdzie piłki kopać, choć to drugie dziwacznie brzmi. Pozdrawiam Pana Białego... :)

Do ostatniej chwili... nieustannie przecież kocham, wszystko inne mi wybaczysz... i wszystko jasne...! Odbiór pozytywny. Troszeczkę za bardzo rozpisana I- sza strofa i to serce jak na dłoni... może po "serca" myślnik i.. cisza...? Ale wiersz Twój Zbyszku. Pozdrawiam... :)

Wiersz jakie lubię, zresztą... u Ciebie prawie zawsze jest delikatnie marzycielsko, czuć nutkę nostalgii do minionego czasu, ale widać też nadzieję... Jedyne maluśkie ale... to słowo "dotąd", którego pozbyłabym się, bo skoro jest dalej... gdy całowałeś itd... to wiadomo, że chodzi o czas, który minął.... Ot, tyle ja. Pozdrawiam... :)

Początek wciągnął, by dowiedzieć się, o jakie słowo chodzi... HAYQ ma (wg mnie) rację, co do rymów i ewentualnego szlifu wiersza. Całość niezła, zakończenie ok. bo tworzy pewną klamrę z tytułem. Pozdrawiam... :)

Oxywio, jakże inny wiersz od Twoich innych... raport jak się patrzy. W sumie dobrze, że wierszem można zaakcentować taki problem, kłopot w tym, że raczej ludziska sobie do serca tych słów nie wezmą... tak sądzę, bo komu będzie się chciało zwalniać na trasie, z powodu małej zielonej żabki... ja to ja, co zielone i do tego żabowate, to dla mnie kochane. Dobrze, że jest reakcja na zwierzątka większych rozmiarów, no ale to już inna historia. Wiersz dobry dla dorastających dzieci (i nie tylko) żeby ich nieco uwrażliwić. Pozdrawiam... :)

Anno, przyznam bez bicia, że podparłam się Twoimi wyjaśnieniami. Odnajduję to, o czym piszesz, jednak o wierszu, w moim odczuciu na obecną chwilkę, mogę napisać... jest niezły. Pozdrawiam... :)

Zdrada... nie takiej się spodziewałam, cóż... odkrywam nowe spojrzenie, które mi się nie podoba, niestety. Pozdrawiam... :)

Łobuzie Liryczny... zdecydowanie... rozejrzeć się Poza tym, wiersz szczerze mnie rozbawił... :) , ciekawe, co by powiedział Kubica...? Drobnych potknięć nie zauważyłam..;) Pozdrawiam... :)

Arturze, mam nadzieję, że niebawem będziesz mógł napisać wiersz zatytułowany... powitanie...:) Pozdrawiam... :)

BEa.... może i skoczył sobie klimat, przecież ma prawo... dłonie, to dłonie... a kolory w witrażach, lub w przebijających się przez nie promieniach słońca. Wino, to już zupełnie inna sytuacja. Hej, hej... :)

Alicjo, trochę mnie zaskoczyłaś, że ciężko napisany... staram się nie udziwniać treści... Nie chcę absolutnie zmuszać, ale zachęcam do zajrzenia pomiędzy wersy... :) Dziękuję za wpis, pozdrawiam.