6 kilo

de bosek, myślałem o tym co napisałeś, dziękuje i pozdrawiam, jacek.

a za sprawą Judytki, z przyjemnością umówię się z Tobą na rozmowę, muszę tylko nabrać sił by pokonać swoje własne słabości, jacek.

egzegeto, miły mi Czytelniku, ten wiersz jest "dedykowany" śmierci, właśnie JEJ, pośrednio, bo ona KOGOŚ zabrała, gdybym ją pominął to drzwi do wielorakich interpretacji byłyby szeroko otwarte, śmierć w pierwszym wierszu ma wymiar drogowskazu interpretacyjnego, pewnie masz rację, że byłoby ciekawiej bo wielorakość zawsze sprzyja barwności, ale biorę sobie Twoje Czytelniku uwagi do serca i będę o nich pamiętał, bardzo dziękuje, pozdrawiam, jacek.

Krysiu, Ty potrafisz tworzyć takie subtelne klimaty, i ta świeca? jak ja kocham światło świecy! śliczny wiersz, uśmiechy Krysiu dla Ciebie, jacek.

no jest Judytko fajnie, ale smutno jak cholera, czasami życie masakruje marzenia, Twoje, moje, nasze, i jesteśmy całkiem bezbronni, a czy całkiem? pozdrowienia serdeczne, jacek.

Fly, no to się uśmiecham, do Ciebie, masz rację oczywiście, ale ja jestem takie bardzo duże dziecko, niestety trochę stare, pozdrawiam Fly, jacek

Judytko, biorę sobie do serca Twoje słowa, cieplutko pozdrawiam, jacek.

Zdrojku, samo zdrobnienie Twojego internetowego imienia powoduje uśmiech przyjemności, więc się do Ciebie uśmiecham, wiersz bardzo przyjemny, pozdrawiam, jacek.

Judytko, moc w słabości się doskonali? no może, ale zgodnie z prawem Murphyego, wszystko to co w życiu jest dla człowieka /dla mnie też/ miłe, dobre i przyjemne jest również nielegalne, niemoralne lub powoduje choroby, do mnie odnosi się to co niemoralne, i właśnie doświadczam smaku niemoralnej porażki! może zresztą coś pokręciłem, miło mi było Judytko, i dziękuje, że byłaś, jesteś, będziesz, jacek.

Joanno, Asiu, miło mi, że zapamiętałaś moje opowiadanie, jeżeli przyjdzie Ci kiedykolwiek ochota żeby jeszcze coś przeczytać to chętnie podam adres z moimi zapiskami, dziękuje i pozdrawiam, jacek.

Krysiu, bardzo mi przyjemnie, że zajrzałaś, no tak, teraz coraz częściej uśmiecham się do siebie, albo do swojego pieska Lenina, ale się uśmiecham, i niech przyjdzie ta burza i rozepnie tęczę blisko mnie, bardzo Krysiu dziękuje, jacek,

Dorotko, masz rację bystra obserwatorko, nadzieja jest mi tym najmilszym natchnieniem, pięknie dziękuje, jacek.

HAYQ, bardzo przyjemna interpretacja, dziękuje serdecznie, pozdrawiam, jacek.

Wandziu, stąd ta lakoniczność treści, bardzo serdecznie dziękuje, jacek.

Fly, no smutne właśnie, pozdrawiam i dziękuje, jacek

Zdrojku, dziękuje, że byłeś, miło mi bardzo, dziękuje, jacek.

miniatura zaangażowana społecznie? zus jako nasz grabieżca? nie wiem jak to rozgryź, ale nie mogę się uwolnić od umysłowych dociekań, cholernie, ale twórczo intrygujące, pozdrawiam, jacek

Judytko, miło, że byłaś! dzięki wielkie, jacek.

Fly, ten ktoś to ja! niepokojem - tak nim właśnie, śmiertelnym niepokojem albo niepokojem śmierci dokładnie, masz rację z fikcją wizualną, bo przecież tęcza to zjawisko optyczne, dziękuje, jacek

od miesięcy szept śmierci karuzela myśli ta jedna jedyna najmilsza sklepienie powabem krągłe zapach świecy smak wiecznego światła przy łóżku szklanka wody na lśniący blat rozsypane kolory tęczy przyjacielu

Fly, każdy dramat można opisać/napisać ładnie lub tak sobie, Ty napisałaś bardzo ładnie, uśmiechnij się, jacek.

Fly, bardzo mi się podoba, zachowuje go w pamięci, "kuszenie to młode wino", no no Fly, ładnie piszesz, pozdrawiam serdeczniej niż zwykle, jacek.

Judytko, wiersz dedykowany, a dedykacja ma w sobie zawsze coś o czym wie tylko piszący, bardzo uroczy, chciałbym kiedyś dostać od kogoś taki prezent, pozdrawiam cieplutko, jacek.

a mnie wiosna niech podaruje kwitnące jabłonie, a, że noce krótkie? no krótkie ale, jak pisał pewien człowiek, "noce takie są upojne a słowiki spać nie dają", Krysiu, bardzo obrazowo namalowałaś to nasze czekanie, uroczo, pozdrawiam - jacek.

Jola będzie ciocią, "malutka dziewczynka malutki aniołek", piękne, pozdrawiam Jolu, jacek.