cyklop

To nie poezja, to prawda :) (ale, jak to u Ciebie, w prześlicznej, poetyckiej formie...) pozdrawiam

Eeeech... Kobiety nie przekonasz :)

Znowu spadłem w tę przepaść... leżę na dnie, ale nic nie boli. Upadłem na plecy i mogę patrzeć na Twoje "Góry"... :)

A mnie się nie bardzo podoba - ciągle przegrywam... Dzięki za miły wpis :]

Jaka gorycz, Oxy? Przecież drwię, a temu zawsze towarzyszy uśmiech. Kwaśny i zołzowaty, ale jednak uśmiech :) Dziękuję, pozdrawiam

Niektóre cholery nie chcą się wyleczyć ;)) Dziękuję za wsparcie i pozdrawiam

która boli... Dziękuję i pozdrawiam

mam taką własną definicję poezji - nie musze wszystkiego rozumieć, jeśli drgnie serce, to Ona... Trochę to kiczowate, ale tak działa. No i drgnęło.. :) Dziekuję.

się nie pisze tylu wierszy co dawniej kiedy noce nie tęskniły za dniem się ucieka przed słowami w poezję którą żyję a z wierszy którem pisał gdym kochał drwię

zdrowszy od autora ;)) dziękuję, dziękuję

Ja się równiez z taką interpretacją nie zgadzam :) Mi chodziło o to, że ta prawdziwa skutkuje (najczęściej) bzdetami. Jak to wierszydło własnie ;) dziekuję i pozdrawiam

Sprzeciw!!!! Co najmniej kilka razy :) pozdrawiam

Miałem rację, splamiam to miejsce bzdetami Jerzego... Szacun i podziękowanie za 911 wzruszeń :)

A my z Jerzym dziękujemy (unosząc się oczywiście :))

No właśnie wyskoczyło mi toto i splamiło to miejsce ;) pozdrawiam również

proszę bardzo, impulsuję zatem ;) za lekkość i cynizm - współgrające. pozdrawiam, in-h. poczułem... wrócę... :) tymczasem dziękuję i pozdrawiam

Dziękuję Andrzeju, ale gdzie mi tam do bezy. To jest własnie prawdziwa poezja, już od dzieciństwa :)

Każdy plusik impulsem do dalszej twórczości :) Dziękuje i pozdrawiam

Trzymam myszkę i klikam podziękowania. I pozdrowienia. Z uśmiechem.

Cyklop nie jest Panem. Dziękuję za uśmiech

Dziękuję za wysiłek; niestety, Jerzy zostanie grafomanem (za to jego miłość to prawdziwa Poezja :)) pozdrawiam

Mnie już przestaje, ale moje się nie liczy :))) Dzięki, pozdrawiam

,,, a ja z kolei do Judyt :) Dziekuję.

Widzi my się więc za kilka tygodni, a może miesięcy :)

A co powiecie na taki wiersz co się nie mizdrzy do nikogo i nie napisał go żaden wieszcz więc z wiersza rymów wieje trwogą Jerzy, nazwijmy tak autora, pokochał po raz pierwszy w życiu, i po raz pierwszy wyszła strofa z tego, co pisał w pamiętniku Potem lawiną spadły wiersze o Tej, co z tęczy ma sukienkę i o tym jakie miewa dreszcze oraz miłości łka udrękę Więc co powiecie na te wiersze nie do przyjęcia dla Poetów? ja wam to jedną linią streszczę: dużo miłości - dużo bzdetów. Posłuchaj Jerzy, grafomanie, spłodziłeś już tyle błękitów, że nieba wystarczy dla wszystkich. Zamilknij. Wróć z paleolitu.