EWA_SOCHA

Lilko, obiecuję jutro odwdzięczyć się za te kwieciste myśli co koją:) oj, gdyby tylko ci faceci wiedzieli, jaką ty dobrą kobietą jesteś... pozdrawiam serdecznie eva

:) Bartku herbatkę polecam:) albo lipkę - ta poetom służy;) pozdrawiam eva

znaczy, że nie przypadł Ci Lilko? :) tam wszyscy tracą siebie samych i odzyskuja jednocześnie;)

ładnymi słowami to ujęłaś, kopnęłaś na pobudke moją wyobraźnią, ale oko mi trochę sie połamało pozdrawiam eva

toż to pożar, a nie ognisko;) dziękuje za pomoc:)))) pozdrawiam eva

dziękuję Stasiu:) mam problemy jeszcze z tytułem:) czy ktos pomoże? pozdrawiam serdecznie eva

ok:)

dziękuję panie Macieju:) co do "jednej" ma pan rację:) pozdrawiam eva

są, pomieszkuję nad rzeką, to wiem! poza tym te ogrodowe są prawie przez całe lato:) wiersz dla mnie baardzo ładny:)) jeszcze wrócę:)))) pozdrawiam eva

dziękuję Ewo:)) a jakby w tytule został sam "przewodnik"?

nie znoszę słowa "spuści" ładniej brzmi: opuści dżdżyste warkocze jarzębinowa szminka:) tylko szkoda, że zleżała, nie lubię zapachu starych szminek. drażnią mnie te kropki wszędobylskie zbyt dużo dla mnie oklepanych zwrotów, ale klimat nienajgorszy pozdrawiam eva

dla mnie zbyt dosłowny, proza to dla mnie - ładne, ale proza pozdrawiam eva

ok:) tytuł zawsze można zmienić, ale ten jest zamierzony:))) dzięki Jacku:) tak jakoś ostatnio o tych połoninach chyba za dużo myślę;) pozdrawiam eva

dla mnie wiersz super do momentu "-jak żyć pytał jeż" dalej już (dla mnie) przekombinowane pozdrawiam eva

a może tak? na skraju płonącej sukienki butelka w jednej ręce w drugiej sandałki przesuwamy się ku czerwieni smaku cierpkiej jarzębiny gwiżdżemy lepszym jutrem - marsz pobudza apetyt otwieramy się zastygamy w gipsowych spojrzeniach przełamujemy się dzielimy ślepo odczytujemy fakturę zmową języków tamujemy oddechy włosy rozpierzchają jak dym podnosimy się wahamy - jest już za późno spokojnie spokojnie spopielamy świat nie wiem które lepsze

butelka w ręce w drugiej sandałki na skraju płonącej sukienki giętką łodygą smakiem cierpkiej jarzębiny przesuwamy się ku czerwieni gwiżdżemy lepszym jutrem - marsz pobudza apetyt otwieramy się zalewamy gipsowymi spojrzeniami przełamujemy się dzielimy ślepo odczytujemy fakturę zmową języków tamujemy oddechy włosy rozpierzchły się jak dym podnosimy się wahamy - jest już za późno spokojnie spokojnie spopielamy świat

coraz częściej tylko beast... dziękuje Stefanie:) ładnie Ci to wyszło:) pozdrawiam serdecznie eva

ot, dobra babeczka z ciebie;) pozdrawiam:))) eva

Saro, pomysł Bartosza z warsztatem jest dobry; ostatnio te czarne buty sprawiły mi figla w górach, nie wiedzieć jak - nagarniały masy kamyczków do środka; doszłam do wniosku, że lepiej być kłodą, niż kamykiem w bucie;) czego i tobie życzę;) pozdrawiam eva

już jest dobrze:) kawa i miły dialog mnie nastroiły;)

przepraszam, w biegu czytałam, nie zauważyłam, dysortograficzna ze mnie kaleka:) dziękuję ślicznie za wytknięcie:) pozdrawiam eva

dobry klimat i pomysł, ale wersyfikacją mi przeszkadzała lepiej być z kamienia by o kamień chacząc nie upadać kladąc triumf milczącego sąsiada a w zkończenie dla mnie jest przegadane rozdarty i zagubiony wędruje cień rozczytany w grzeczności muzealnych kurzy i tylko kamyk co nieznośnie uwiera najgłośniej krzyczy przydepnąłeś mnie i ciszę płoszy czy nie lepiej tak: rozdarty i zagubiony wędruje cień rozczytany w grzeczności muzealnych kurzy tylko kamyk co nieznośnie uwiera krzyczy najgłośniej pozdrawiam eva

Domyślam się, że będzie panu trudno zmienić pointę, jest trafna, ale brzmi pouczająco. Mi taki układ odpowiada, bo sama myśl ładnie mnie prowadziła, a na koniec pojawił się uśmiech. Może jednak wpadnie pan na inne rozwiązanie tej pointy:) pozdrawiam eva

treść naprawde interesująca:) podoba się:)) ale ta kropka i dalej wielka bukwa, niekonsekwentnie do rozpoczęcia wiersza malą literką - dla mnie: bałagan interpunkcyjny, ale może tak miało być;) pozdrawiam eva

to tylko usta w uśmiech nie chcą się ulożyć;) latami się uczyłam jak je składać w podkowę, więc i tym razem się uda;)