jacek_sojan

sugestie nie można zlekceważyć; idą w dobrym kierunku; a tytuł? - może "korzenie" ? albo - "powroty" ? albo "fundamenty" albo "tożsamość" albo... trzeba uporządkować logiczne wynikanie myśli - i popłynie; J.S

jestem przekonany, że myśl wiersza zapisana krótkim wersem staje się szarpana i mało czytelna; a gdyby wydłużyć wersy do całych myśli i stopniować wersami schodzenie do pointy? w ramach eksperymentu - przecież to warsztat, wiersz w trakcie... /?! J.S

"Rychły zgo" - kto nie zna końca, niech czyta runy skandynawskie, to zrozumie; i tak się to plecie, na tym pięknym świecie, że panie panom a panowie paniom dostarczają wszelkich rozrywek, zgodnie z prawdą, że bez rozrywek żyć jest niemożliwością; tu - muzyka; J.S

apokalipsa się spełnia ukazując najpierw człowieka w pętli własnej tożsamości - poszukiwania bywają bolesne, i obracają w pustynię całe kontynenty; dajesz sygnał - Adamie Pierwszy Człowieku - że to się zaczyna, i nie wiadomo jak się zachować - jak rolnik przy upadku Ikara, czy jak Machabeusze - zamknąć bramy i iść na mury, czy jak Kettling i Wołodyjowski - dokonać fajerwerku, czy zgoła jak Sokrates, iść na ucztę i wychylać kielich za kielichem nie patrząc, w którym trucizna; wiersz z zadrą, ale wygładzić się prosi; pozdrawiam; J.S

"obraz to talizman" - jakbym przeszedł przez Bramę Floriańską, magia; za to jedno wart autor laurowego wieńca; ostatnia strofka słaba, słabsza w wymowie niż pozostałe; jeszcze do podrasowania; J.S

KTO puka temu otwierają - albo spuszczają ze schodów; uśmiałem sie serdecznie; masz poczucie humoru - czyli będą z ciebie ludzie, bo nic gorszego niż uroczysty dureń; :))) brawo! J.S

będę! ale pyfka pić nie będę- znam inne szlachetniejsze trunki, choć nie tak rodowo-słowiańskie; no to Bezecie - wygląda na to, że jesteśmy umówieni?! :) J.S

WIEM - Bezecie - to poczciwa rada, spróbuję jak prawisz; więc zajrzyj tu - proszę za kilka dni; może do tego czasu uda mi się zrobić jakiś porządek;dzięki - J.S

z.s. - przejrzyj jeszcze i policz przymiotniki; ta konstatacja pomoże ustawić tekst /? J.S

"bieg zdarzeń przyniesie" - proponuję wczytać się w Herberta "Jaskinię filozofów" ; konkretnie chodzi o fragment pt.: "Sokrates pozdrawia drzewo za oknem"; heideggerowskie "Bycie i czas" /bo to dzieło z pewnością masz na myśli jest w gruncie rzeczy przesiąknięte dekadentyzmem /był inspiracją dla Sertre'a/; więc ja wolę szlachetność stoików /ani histeryczna ani hałaśliwa a pozwala zachować godność w każdej sytuacji - rzekłbym, pozwala być mężczyźnie do końca mężczyzną; J.S

RODZAJ protest-songu; prostolinijnego - ale to bardziej zaleta niż wada; mam wrażenie, że tekst zyskał by w edycji śpiewanej; nie ma co poprawiać - trzeba po prostu zaśpiewać! :) J.S

Lecisz paradoksami; ale "kozia trąba" psuje wiersz, osłabia jego "rozliczeniową" wymowę, bo daje niezamierzony komiczny efekt przy poważnym temacie, mającym charakter niemal konfesyjny; J.S

zak stanisława.; mam coś z kłapoucha, cierpliwość; wytrwam do końca! :))) J.S

"tam całopalić w trawach" - to mój wewnętrzny ton, więc jestem usidlony w "brzaskach" i "złotych kopułach"; ech! :)) przechodząc na krótki dwuwers czuje się większą dyscyplinę w tak podanym tekście; służy Ci taka forma! :) J.S

Roman Bezet.; do barokowych inspiracji zawsze otwarcie się przyznawałem i przyznawać będę; wiem, wyszło wizyjnie, ale żart pojąłem - taki ze mnie prorok bez proroctwa; fakt - lubię barokowy rozmach, perspektywę czasowo-przestrzenną, parabole ocierające się o eschatologię; bliska mi jest struktura psalmów i stylistyka biblijna - niemniej racz zauważyć - to mój prywatny "exodus" mieszczucha mającego dość kierunku cywilizacyjnego ze świadomością niemożności cofania się tego wektora, zatem samemu skazującego się na outsaiderowską banicję wśród przyjętych trendów wartościowania /ja ich nie narzucam - ja tylko chcę być sam ze sobą w zgodzie, dlatego sam stawiam się na marginesie kultury, mówiąc wyraźnie - zostawcie, to moje/; a sygnaturkę zmień razem z jej autorem /żeby był "popiół" musi być ogień - a tu - płomyczek!/; inna rzecz to znaczenie symboliczne - jogini na znak rezygnacji ze świata pokrywają nim swoje ciała, a Ty wybierasz się na winne degustacje! :)) J.S

Ewa Socha.; ponieważ już nie muszę się tłumaczyć, z ulgą dziękuję za pilne czytanie; i - wiesz? zaimponowałaś mi! dziękuję; nie każdy to potrafi; :)) J.S

korzeni trzeba wiele by stanąć prostym drzewem ja - drzewo bez korzeni mówiąca łodyga opuściłem dłonie choć las podał swoje od wieków podniesione na zgodę gałęzie ja - krzew całopalny wiór rajskiego szczepu żywicą czerwoną namaszczony wewnątrz ja - drzewo rodzące z owocem któremu na imię jest popiół ja - chrust rozrzucony żelazne igliwie ja- drzewo wybrane ja - knieja ja - ogród z uwięzionym ptakiem w bezlistnej koronie osobliwym owocem wyrosły nad siebie wracam do korzeni do wiatrem niesionego nasienia i kwiatu dziecię żywiołów ich pogromca koleją zdarzeń się oddalam od własnych siedzib gniazd strąconych na dno kamienia i jałowch bezskrzydłym pokoleniem pod żerowisk zwaliskami w zarażonych siedzib kole wiele co zatrzymać może tak wiele jest że uciekam ten jeden ruch i szelest jeden nie usłyszę tu wołania - za daleko imię zostawiłem w polu jak graniczny święty kamień nie będę go już więcej dźwigać jestem wolny przede mną siódmy dzień Stworzenia

"bardzo jom koham" - muszę to zapamiętać; nie w gramatyce prawda /w literze/ a w duchu /intencji/; ba! - powiedzcie to magistrom, poeci - kto ma odwagę Lenina? /??? :))) J.S

:) J.S "ja tyle mogę, gdzie się kończy możność moja" C.K.Norwid

ależ ten peel "niecierpliwy", i widać w "dołku", bo przerysowuje negatywnie siebie i swoje dokonania a prawda jest taka, że to wiersz był pisany n i e c i e r p l i w i e, co widać zresztą od drugiej strofy; te nieszczęsne dopełnienia: "furtka powiek" /!; zmiana rytmu wiersza - rozwleczone, wydłużone zdania podrzędnie złożone zaburzają przekaz i go komplikują / ;wiersz zawsze preferuje skrótowość przekazu i umowność - metaforykę; dosłowność zabija poezję/; duuużo tu pracy jeszcze; J.S

czemu "Swoje" z dużej litery? czym to uzasadnione? wiersz-klepanka, zgrabna, do czytania dla mało wymagających dam /serca/; :) J.S

zakończenie jest splotem sprzeczności, wzajemnie się znoszących; peel zadaje pytanie, czy "poza poznaną przestrzenią i czasem" można "być bliższym sobie bez miejsca i korzeni" - przecież przestrzeń /ta "poznana"/ to jest właśnie "miejsce i czas" / !; więc chyba jest tylko problem z "zakorzenieniem" się w tym "miejscu i czasie", oswojeniem się z nim, "znalezieniem się" - lub znalezieniem sensu "bycia" w nim; /coś tu lekko logika zawodzi/; ale wiersz od początku intryguje, choć stawia połowiczne, a może iluzoryczne problemy i pytania; J.S

Roman Bezet.; myślisz, że to nawiązanie do socrealizmu? nie posądzaj mnie o brązownitwo - to w brąz zastygła moja nostalgia za obrazami, które jeszcze żywe, niedługo staną się "historyczne"; nad zawsze cennymi uwagami pochylę się z uwagą, bo zawsze jest coś do naprawienia; dziękuję! J.S

Ewa Socha.;" komu dzwonią,temu dzwonią"; wieś - tradycyjna wieś powoli zamienia się w cmentarz albo w skansen; obraz może i urokliwy - ale chyba i nostalgiczny, coś bezpowrotnie na naszych oczach odchodzi w przeszłość, a przyszłość to wielkie farmy, silosy i fabryki spożywczo-przetwórcze, molochy na kształt prywatnych spółdzielni produkcy - jnych. Brrrr.. J.S

Jaro Sław.; nie przyjacielu, na męczennika to ja się nie nadaję, za dużo obcuję z Epikurem i epikurejczykami /jeśli wejdziesz między wrony.../; ja wolę, jak się inni męczą - chłopie! :))) J.S