Alicja_Wysocka

@Leszczym Niebotycznie chybotliwy stan uspokoisz tylko widelcem.

@Marek.zak1 Takie małe, a mądre :)

@Marek.zak1 No masz rację Marku, będę pamiętała. Ja się boję w domu dotykać klamek i futryn, bo to metal. To się wydaje śmieszne, ale nie jest :) Pozdrawiam :)

@Konrad Koper na przykład, że będzie padał deszcz :)

@Migrena Dziękuję za wyrozumiałość.

@MigrenaAle rozumiesz co chciałam powiedzieć... :)

@Berenika97Wzajemnie, Bereniko :) Mam też taki kocyk, milusi, że tylko się przytulać - z mikrofibry. Latem jest grzeczny i się zgadzamy ze sobą. Ale w chłodniejsze dni, kiedy już grzeją kaloryfery, to niech go pies powącha, płukanie w płynie antyelektrostatycznym, króciutko działa, odkładam go do kąta za karę, a on nic sobie z tego nie robi :)

@Berenika97 Bereniko, jesteś niemożliwa :)) No nie gniewam się - nie potrafię, zresztą nawet gdybym chciała, to tak potrafisz podejść - jakbyś się tego uczyła, a Ty masz to w pakiecie od urodzenia, jak szerokość uśmiechu - dziękuję :)

@Migrena „Ciało wchodzi w ciało jak fakt” - fakt, nie uczucie, raczej uprzedmiotowienie. Nie czułość, nie miłość, tylko zgoda z obojętności, mechaniczna wymiana, coś jak „niech już będzie, byle przeszło”.

@Leszczym Nie Michale, piesek nie kopie, a sweter może? Miękki, ciepły, zwierzątkowy motyw...

@Leszczym No wiesz, niektóre rzeczy robią chyba w elektrowni :)

@Leszczym, dzięki za ślad :)

@MIROSŁAW C. :)

@Jacek_Suchowicz Dlatego wolę pisać niż mówić. Pisząc, można się zastanowić nad każdym słowem, podczas rozmowy - czasem faktycznie, lepiej ugryźć się w język, krócej boli. Dziękuję, Jacku :)

@Jacek_Suchowicz Nie, Jacku, ale dziękuję :) @Konrad Koper :)

ciepły, milutki jak facet kotek albo nawet lepszy tylko zimą kopie, iskry lecą - dramat w futrze! a i tak go kocham leży jak ulał, patrzy z przekorą kto zrozumie kobietę?

@Sylwester_Lasota Daj przywrócić nudny pokój... Koniecznie.

@Pan Ropuch Właśnie, kto by pomyślał - a co jeszcze?

@infelia No ładnie, miękko, ciepło. Przynoszę dziś nasturcje i zostawiam, płomienne, jak myśli, które nie chcą zgasnąć.

@Gosława Październik pachnie tu pluchą i flanelą, a jednak w splocie włosów wciąż tli się lato. Piękne jest to połączenie chłodu jesieni i ciepła pamięci. Jak wierna potrafi być pamięć... dziw, nad dziwami.

@Gerber Mocny, przejmujący wiersz. Czasem człowiek leży tak nisko, że tylko drugi człowiek może go podnieść - nie słowo, nie modlitwa. Ten tekst pachnie nocą, winem i samotnością, ale też czymś więcej - odruchem serca, którego nie da się zaplanować.

@Iza-bella Iza-belo, teraz Twoja lekkość niechaj zamieni się w słowa, one też potrafią dodać wzrostu, znaczenia i odwagi. Szpileczki nosimy dziś już tylko w wierszach, (ewentualnie do samochodu, kiedy nie trzeba za wiele chodzić)

@vrextons To wiersz o zmysłowym kontakcie, który nie przyniósł ciepła, lecz pozostawił chłód, utrwalenie w pamięci. Używasz języka ciała, dotyku, gestu -wszystko jest tu fizyczne, konkretne: „dłoń po udzie”, „włosy jak ściółka”, a jednak ten realizm nie prowadzi do bliskości. Wręcz przeciwnie - im więcej dotyku, tym więcej chłodu. To piękny paradoks: zamiast rozgrzania - zamarznięcie. Tytuł "Rozstopy” brzmi trochę jak „rozstanie” i „roztopy” jednocześnie, bo sugeruje, że po tym uczuciu pozostało coś rozpuszczonego, coś, co już nie ma kształtu, tylko wspomnienie.

@Sylwester_Lasota Witaj Sylwestrze, dziękuję :)

@Emilie Eve Stahl zapamiętam :)