Alicja_Wysocka

@Migrena Jakbyś rozebrał miłość na atomy, a potem każdemu nadał imię. Z tych cząstek powstał nowy świat - cięższy, ciemniejszy, prawdziwszy. Gdyby fizyka miała serce, pewnie tak właśnie by tęskniła.

Mostów nie wolno podpalać, bo może przyjdzie nam tą samą drogą wracać, a do tego zadyma...

@Nata_Kruk Taki współczesny portret - błyszczący tylko z wierzchu. Imię równie dobrze mogłoby brzmieć Lustrosława. Bo nie widać w nim wnętrza, tylko odbicie w szybie.

@Berenika97 Nie z pewności zostaliśmy stworzeni, ale z wątpliwości, które świecą jak gwiazdy. Nie jesteśmy kryształami tylko płomieniami, które trwają, bo pytają.

@poezje_krzyczane Bardzo dziękuję :)

@Nata_Kruk Nato, zgoda - trzymaj @Gosława Może, jak się wychodzi poza słowa :) @violettaDziękuję pięknie :) I już wiadomo skoro nie lubisz Znaczy pytanie jest nie do ciebie więc się powstrzymam i nic nie zmienię uczeszę myśli mam przecież grzebień lecz ogłoszenie było w gazecie nie mogę wiedzieć czy ktoś się zgłosi może ktoś zechce słów mam dostatek a ostatecznie mogę się wprosić @Bożena Tatara - Paszko, dziękuję :)

@Nata_Kruk Dziękuję Duszko :)

@Gerber I teraz jesteś bezduszny? Tak się da? Mam nadzieję, że tylko wierszem :)

@viola arvensis Ach Violu - wiesz, jesień i te smętki wokół, niechaj chociaż słowa będą ciepłe. Ludzie sobie robią i mówią tyle przykrych rzeczy. Gdyby tak na dwoje - choć jedno było mądrzejsze, byłoby lżej żyć. Dziękuję za Twój głód, serdeczności :)

@Berenika97 Bereniczko, jaki ja mam nerwowy czas, jeszcze mi tablet stroi fochy, przedtem awaria w kuchni, do zwariowania - a tu taki komentarz - działa jak balsam. Dziękuję :) @Waldemar_Talar_TalarTobie także dziękuję

@Migrena Słowa też uderzają do głowy jak wino, aż się kręci. Ty to wiesz :)

@tie-break, dziękuję :)

@Migrena, Jak zabraknie kątków, dostawię coś na środku @lena2_, trochę się rozpycham czasem, dzięki

@tie-break Aż łza się zakręciła. Zostawiam słowo do przytulenia. Ja zostawiam wcześniej, co uważam - i robię porządek.

@tie-break Tak, powinien ją uprzedzić. Miałam podobne przeżycie, napisał mi że zanim ewentualnie się zobaczymy, musi mnie przygotować. Co ja sobie mogłam wtedy pomyśleć? Ale mnie to nie zraziło, bo wcześniejszy kontakt był odpowiednio podparty.

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze, dziękuję za pamięć, jest kontakt prywatny do każdego, serdeczności :)

@tie-break U nas jest ogłoszenie, żeby nie dokarmiać gołębi. W kominach zakładają gniazda i zapychają. Wiem, zeskrobać nie można, tego, co zostawiają. A sikorki - cwaniarki :) @huzarc Dzięki, że poczułeś się gościem pod wierszem :) @Marek.zak1Wszystko możliwe, podobno kota można zagłaskać, ale daleko jest, dzięki :)

Waldemarze, może boleć, może smucić, może wzruszać - tylko nie może nic nie robić. Po przeczytaniu wiersza, coś powinna zostawić po sobie w czytelniku. No bo jeśli napiszesz np. Słońce świeci, ptaszki fruwają, wiatr wieje... to nie działa, przelatuje i mówię sobie wtedy, eeetam...

@tie-breakNo dziękuję. To przecież tylko propozycja, czyż nie? Tak, ptaszki przylatują, nawet bałaganią trochę, ale one o tym nie wiedzą. Zresztą, zimą nie sprzątam balkonu. Tylko wiesz, boję się, żeby mi tam gniazdka nie zrobiły, bo miałbym z tym kłopot.

@Simon Tracy Ale słowem - poza tym, jest pytanie na końcu.

życia ci meblować nie będę, ale mieszkanie – słowem? mam pomysł na kilka kątków: słowa wygodne - jak fotel, inne - na dobranoc, jak koc, kolejne - do zjedzenia, jak kromka chleba, koniecznie jakieś wesołe na deszczowe dni i chandry - jak filiżanka herbaty, na zgodę i ciszę, gdy trzeba, i te - otwarte na oścież jak okna, bez tajemnic. mogę?

@XdarcyxZa powyższym komentarzem - tylko zabierz ze sobą coś do notowania, usiądź na ławce i wróć z tym do nas. Tylko się wsłuchaj i wpatrz :)

@lena2_ Czasem „święty spokój” to tylko wygodna cisza - taka, co nie patrzy, by nie widzieć. Bo prawdziwy pokój nie boi się bólu - ma odwagę spojrzeć w krzywdę.

@Berenika97 To opowiadanie zostaje w człowieku na długo po przeczytaniu. Tak bardzo chciałoby się wierzyć, że liczy się tylko wnętrze - że dusza ma większy blask niż ciało. A jednak rzeczywistość często jest okrutna i nie potrafi znieść inności. Najbardziej boli nie sam brak spotkania, lecz to, że miłość, która była prawdziwa, nie zdążyła się wydarzyć w pełni. Te stokrotki - jak niedokończone słowa - pachną tym, co mogło być.

@Marek.zak1 :)