Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Alicja_Wysocka

Użytkownicy
  • Postów

    10 073
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    104

Treść opublikowana przez Alicja_Wysocka

  1. @Simon Tracy Tam jest ważna treść. Tobie też życzę, tego, co Ci trzeba.
  2. @Toyer Czasem widzę ślady obok swoich - nikogo nie widać, a jednak wiem, że ktoś idzie przy mnie. Cicho. Niewidzialnie. Ale naprawdę.
  3. @Simon Tracy No tak, a Ziemia nadal kręci się, zdumiona obrotem spraw
  4. @Berenika97 Tak też Cię widzę, bardzo pozytywną i ułożoną :)
  5. @huzarc Prawda, a Ciebie przy słowie Słońce :)
  6. @Berenika97 Bereniko, jak Ciebie potrzebuję jak porannej kawy - bez niej nie mogę trafić do życia, a bez Ciebie trafić za wierszem, jak za sobą, dziękuję :) Ciebie bym posadziła przy słowie - apetyt :)
  7. @MigrenaPrawda działa jak lekarstwo. Gorzka w smaku, ale robi co trzeba. Będzie dobrze :)
  8. @degatoja Pod prąd płynie tylko zdrowa ryba, z prądem - śmieci. Ps. Coś blade są Twoje słowa, a przecież ważne, nie daj im zginąć. :)
  9. @Migrena To już jest Twój świat - w wersji „szalony wariat” nie do końca go czułam, ale tutaj… widzę, jak naprawdę piszesz :)
  10. @Migrena Posadziłabym Cię przy słowie „Ciekawość, Czaruś” i patrzyła, jak razem rozkwitacie między wersami. @tie-break, @Simon Tracy, dziękuję :)
  11. @Toyer Ciebie posadzę obok słowa - grzeczność :) @Jacek_Suchowicz A Ciebie Jacku, przy słowie Przyjaciel :)
  12. Alicja_Wysocka

    Fortepian

    @Nata_Kruk staccato - termin muzyczny
  13. @wierszyki Zatem dziękuję, dziękuję za miejsce, z uznaniem :)
  14. @Marek.zak1 :) One wiele dla mnie znaczą.
  15. przesadzam słowa jak ludzi jednym daję słońce, bo lubią ciepło rozmów innym cień, bo w milczeniu szybciej rosną niektóre się nie przyjęły - wyrwane z obcych zdań, zwiędły z tęsknoty za dawnym sensem a są i takie, co kwitną dopiero, gdy posadzę je obok siebie i widzę, że trzymają się za ręce
  16. Kobiety to wiedzą, Waldemarze. Nie możemy zabronić ptakom, przelatywania nad naszymi głowami - latają jak chcą i gdzie chcą. Ale, co byś powiedział, gdyby jakiś ptak, usiadł na Twojej głowie i zrobił sobie gniazdo. W takim momencie możesz zdecydować. A wiek? Serce nie ma zmarszczek, nie zna się na kalendarzu, pozdrawiam :)
  17. @wierszyki :) dziękuję ślad.
  18. @wierszyki, dziękuję :)
  19. @jan_komułzykant Pewnie zabłocony był i teraz pościel taka sama :)
  20. @wierszykiBo to właśnie trwa Konkurs Chopina, prawda.
  21. @degatojaMoże nam autor rozjaśni?
  22. @Poezja to życie Dlaczego brudnej? Trzeba wyprać. Jakoś nie pasuje mi ostatni wers, jest tylko jak mi się zdaje - naciągnięty do rymu.
  23. @Julita. Julito, to niezwykłe - mieć w sobie taką dojrzałość w tak młodym wieku. W Twoich słowach nie ma pośpiechu, jest spokój i świadomość, jakbyś już wiedziała, że serce i rozum nie są wrogami, tylko uczą się ze sobą rozmawiać. Zostań przy tej ciszy, o której piszesz - to naprawdę najwierniejsza z przyjaciółek.
  24. @Moondog , dziękuję
  25. @Berenika97Ten wiersz to mała, ale genialna lekcja o tym, jak słowa żyją własnym ciężarem w dłoniach każdego człowieka. Niby są wzory, reguły, społeczne wagi słów, jak w tym mieście Sèvres, ale każdy z nas ma własną miarę, własną szalę, na której ocenia, co waży, a co nie.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...