Alicja_Wysocka

wiesz, tchórzę na zapas podobno jest zima, a ja się nie boję, że znowu przyjdzie jeszcze tego roku, a może i szybciej ani na lekarstwo optymizm nie trzyma przejadam się strachem, nie jestem niesyta zimno konserwuje tak samo jak cukier ale więcej mogę, wszystko w siebie wmuszę jesteś mi pisany, więc gdzie mam cię czytać

gdy obejrzę się przez ramię, dobry czas już mam za rogiem może furtkę bym otwarła... cóż prócz chęci więcej mogę? jeśli zatem te wystarczą bierz je sobie i rozpalaj, ja tymczasem popodglądam przez ostrożność - troszkę z dala Dziękuję Emilu :) nie upilnowałam wiersza, przegapiłam, sorki.

Miło :) Uszanowania.

Szczera jak złoto, dziękuję :)

No proszę, proszę, jakaś jaskółeczka rymowana mi wleciała. Dziękuję Krysiu, wiosennie pozdrawiam.

Ano, może z wiosną będzie lepiej, słoneczka, Oxy :)

Dobre i to coś, dziękuję :)

Dziękuję, wzajemności :)

Aniu, najserdeczniejsze podziękowania oraz pozdrowienia :)

No nie wiem, ale mnie byś nie przekonał do powrotu takim wierszem. Może i Twoja pustka jest wielka, ale wołasz z niej jakoś tak zwyczajnie. Proponuję wywalić wielokropki (limit wyczerpany na sto wierszy), zdradzają niedoświadczone pióro. Co to za znak interpunkcyjny ??? Cię, Ciebie, raczej z małej. wielkie litery zachowaj w listach.

Wsłuchuję się w wiersz jakby w rytm Twojego serca. Słyszę troskę, niepokój i ból. Pozdrawiam Cię serdecznie, Asieńko, badź dzielna.

gdy On spojrzy, choćby zezem zdaje mi się, że pogłaskał. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

A witaj Łobuziaku :) Kamień nie jest w dłoni, gdzieżbym śmiała, za co? Również wiosennie.

nie wiem acan o czym prawisz jam jest dziecię, gram w chińczyka i do koni, czy tam laufrów moja rączka nie nawykła (Tu puszczam jedno oczko, niezezowate ;)

kamień, kamlot, głaz, wprost skała wszak poeta wie co czuje jakie kwiaty, gdzie ten promień? aleś zmyślił mi cenzurę to z nadmiaru życzliwości aż się dymi od przewidzeń stąd paradne słowne gzymsy, na lekarstwo miód z powidłem przedostatnie ślę westchnienie, zachorzałam na zgryzotę wielkie dzięki przyjacielu, jeszcze kropka, nic już potem :) z pozdrowieniami

odkąd zdjęłam tajemnice nie masz po co we mnie wierzyć figlik uwiódł muchołapkę przyłapała cię za język stąd spojrzenie zezowate wielce zdaje się łaskawe nagość musi być szkaradna gdybym miała choć rękawek choćby strzęp ludzkiego wstydu żeby okryć marną postać tylko wiersz w ściśniętym sercu jak ostatni kamień został

Ojejciu, nie dość, że z subtelnej tkaniny, to jeszcze niebanalnym wzorem utkany. Dwa ładne neologizmy błyszczą jak oczko w pierścionku. Biorę! Ale się rozmarzyłam... Serdeczności.

A witam Cię Duszko i dziękuję :)

Wzruszająco piękny, a pierwszą zwrotkę przypięłabym sobie do bluzki zamiast broszki. Serdeczności :)

Alicja, Ala, Aluś, Alutka czy jeszcze inaczej - bez pani bardzo,bardzo proszę. Dziękuję :)

Odpozdrawiam jeszcze cieplej, pomyślę :) Ps. Sorki, że tak każdemu z osobna, ale nie potrafię inaczej.

Tulą i lulą Twoje wierszydła, jednak się przyznam mam ich za mało, nieludzko marznę bez ciepłych słówek, więc na koszulę wzięła mnie śmiałość. Raz pewien Jerzy marzył o miejscu, na które szminki jej nie starczyło, ja chcę koszulę, może z niej zrobię wierną, prawdziwą i długą miłość. Bolesławie, kochasz Ty poezję i to z wzajemnością. Śliczna z Was para. Dziękuję :)

Oxyvio, ja nic nie robię, jak babcię kocham. Tyle pochwał, że starczyłoby na kilka komentarzy. Ściskam Cię z łezką w oku :)

Och!

Miło mi niezmiernie, pozdrawiam flanelkowo :)