Alicja_Wysocka

Ażebyś wiedział. Pracuję z dziećmi, to ułatwia sprawę!

Nie potrafię Ci pomóc Michale. Nie za bardzo znam się na moderacji i administrowaniu, jeśli mogę, jeśli mi wolno, to jest taki piękny owoc ducha jak panowanie nad sobą, życzyłabym go sobie i wszystkim w nadmiarze. Nie mam odwagi wstawić wiersza na Z-kę, choć mam dostęp. Gdyby wszyscy podzielali podobne zdanie, pomyśl proszę, co by się stało z najbardziej zajadłymi komentatorami? Nie mogliby blokować dostępu, stali by się zbędni. Jeszcze kilka takich akcji i Z-ka się wyludni, nie boisz się tego? Jeśli nie można zrobić dwóch działów Wiersze wolne, Wiersze rymowane, to może lepiej, żeby był jeden. Obecna sytuacja dzieli nasze poetyckie państwo na podobieństwo Pis-u i Platformy. Jest zarzewiem burd i absurdu. Z całym szacunkiem dla Moderacji i Administracji

Przy pierwszym czytaniu pomyślałam, że piszesz o wspinaczce wysokogórskiej, podczas której byleś świadkiem rozstania się z przyjacielem, że spadł w przepaść, ale zdążył Ci pomachać. Drugie czytanie doprowadziło mnie do katastrofy, bo w ostatniej zwrotce jest wieniec, skojarzyłam to z pogrzebem. Ufff... Gratuluję diamencików. Podzielam Twoje fascynacje, ja póki co z wysokości uwielbiam karuzelę :)

Ech, mario bard, trzeba się było przebrać w inny niczek, wtedy miałabym więcej odwagi, a tak, cóż... Byłam, przeczytałam, uśmiechnęłam się i tyle :)

Wolność też ma granice, na imię im - konsekwencje Pozdrawiam, zamyślona :)

Leszku, widziałeś to naprawdę? Przejmujący. Trwam w zadumie nad kruchością życia. Diament przypięty do wieńca podpowiada mi, że to katastrofa szybowcowa, czy tak? Pozdrawiam

Czarujesz nas :) Równo, rytmicznie, ślicznie, tylko rymy pochowałaś. No można i tak, pozdrawiam nibywiosennie :)

Wywołano mnie do tablicy, więc jestem. Z perspektywy czasu, widzę, że podjęłam intuicyjnie jednak słuszną decyzję. Skoro najlepszemu z rymujących poetów, zabrano dostęp do Z-ki, to nie ma o czym rozmawiać. W jakim klimacie układałaby się współpraca z Administracją? Zazdroszczę wiedzy i pióra panu Sokratexowi i paru innym poetom. Wymówiłam się brakiem czasu, to prawda lub jej część. Nie chcę przykładać ręki do podpalania stosu na którym niczym czarownicy mają spłonąć zdolni, piszący rymem. Dobra poezja sama się obroni. Z powodzeniem broniła się przez setki lat i nadal najlepiej sprzedaje się klasyka. Tak i ja, ja pod poduszkę na dobranoc, wciąż wolę Tuwima, Asnyka, Leśmiana czy Staffa. Pozdrawiam serdecznie.

Na dnie kałamarza gęstnieje atrament. Trochę trudniej się nim pisze, ale uważam, że smutne wiersze mają duszę. Ale to tylko słowa, słowa które już nigdy nie staną się ciałem. Serdeczności :)

no i tyle mi . wystarczy to o mnie przepraszam :( co mi tu panie puszczasz bąki aż w trzech pokojach znaczy postach jakby nie można w jednym miejscu się z własnym zdaniem na raz rozstać :)

Porozrzucane myśli jak rzeczy do ubrania. Trzeba wyobraźni lustra, żeby wiedzieć które na jaką okazję, jakim fasonem i kolorem wyrazić siebie. Takim widzę wiersz. Sprawne pióro, udana kreacja. Z pozdrowieniami :)

a niech przybywa byle prędko bo nie mam z kim do rymu gadać sama do siebie listy piszę i sama na nie odpowiadam mam chyba cztery telefony i żaden badziew nie chce dzwonić co za ustrojstwo przezłośliwe więc z braku laku przyszedł pomysł wszak jesteś samowystarczalna maleńki szwindel tez mi dramat na s znów będzie dobrze zgadłeś już zbędna łaska mogę sama

poumierałam nie na starość nie przez chorobę a poetę co słów żałował i wydzielał nie potrafiłam żyć na krechę jak zdenerwuję się pośmiertnie po czym ze skóry powyłażę to przyjdę cię postraszyć wierszem oderwę puenty ostrą krawędź jak przypasuję epitetem i jak do rymu coś ci powiem to albo zaczniesz zaraz pisać albo się znajdziesz ze mną w grobie ech ja sobie mogę palcem w bucie pogrozić albo zrobić kisiel a potem sterczeć jak ta głupia podglądać przyszedł czy nie przyszedł to bardzo straszne on się zlęknie i pewna jestem mogę przysiąc że wyrwie sobie włosy z głowy i zmyśli dla mnie wierszy z tysiąc

Ale mi się pomysł na wiersz spodobał :)

Wiosennie, kolorowo i radośnie się zrobiło. Pozdrawiam :)

Miło, że zajrzałaś, pozdrawiam i dziękuję :)

O Ty Łasuchu :) Niech Ci się nigdy nie skończy apetyt. Pozdrawiam ciepło :)

Podoba mi się Twój pomysł, skorzystałabym, ale minęły ponad dwa lata od napisania i tak nie dam rady wszędzie zmienić. Pozdrawiam i dziękuję :)

Ano, czas. Pyszny :) Pozdrawiam :)

Przeczytałam z ogromną przyjemnością. Pozdrawiam :)

I wtedy mamy zawiedzione oczekiwania czytelnicze. ;) Właśnie :)

Fajniutki, brawo :)

Ojjj, jaki piękny neologizm, przyda mi się może kiedyś jak piórko sroce, mogę? nadziejniej, nadziejniej, nadziejniej

I to jest wiersz jak stary dobry but - porządny, wiele wytrzyma :) Kłaniam się :)

A ja się kocham w jesieni, ma takie cudne poetyckie rekwizyty :) Słyszałam kiedyś, Anna Para wspomniała o średniówce wewnętrznej, przypadającej w środku wyrazu. coś jak czapka niewidka :) Jest też średniówka mocna i słaba. Zazwyczaj pierwszy wers, wyznacza melodię wiersza. Czytelnik po przeczytaniu dwóch wersów, już zna kroki, pamięta rytm. Jak gdzieś dalej zahaczy, to znaczy, że schodek był krótszy albo dłuższy. Zbiegając na pamięć, można się zabić :) Oczywiście, można nauczyć się płynnie deklamować szczególnie sam autor to potrafi - ale nie oto chodzi. Słonka :)