natalia

urocze :)

jestem po przeczytaniu innych utworów tego autora i może czytam między wierszami...

niesamowite ciągi skojarzeń... uwielbiam, gdy autr nie podaje wszystkiego na talerzu a pozostawia czytelnika z niedomówieniami, problemami, ledwie trąconymi myślami - cieszę się, że wchodząc w Twoje teksty mogę liczyć na przeróżne emocje i coś zawsze zabrać ze sobą, do siebie. Absurdy w jakich się poruszasz, są ciekawą odskocznią od codziennych poglądów, czy szaropatrzenia przed siebie.

kolejny raz jestem pod wrażeniem, poprzednie opowiadanie sobie wydrukowałam by lepiej zrozumieć i czytałam fragmentami, przedstawiasz obrazy wgryzające się w umysł... takie pisanie lubię. Szkoda że nie dbasz o jakość estetyczną tekstu, byłoby idealnie... A tak, zagubione kropki, małe po nich literki, czy wierzenie przez "ż"... pewnie jeszcze tu wrócę, poodkrywać coś nowego.

no dobra.... wykombinowałam coś takiego, ale wszystko jeszcze może ulec modyfikacji :) "chcę być tęczą! ale mi nie wychodzi..." z melodią stać cię na więcej eteryczne zbliżenia gubią etykietę nie dostrzegasz mnie boisz się? stoję obok niby cień insynuuję barwne iluzje śmiejesz się omijając ich cel w ciszy potrafisz mówić mi czule czy w zgiełku dnia jest to tak trudne?

cieszę się Espeno, że na tak :) Bezecie! no tak, co ja bym bez Ciebie? idę szlifować, dziękuję pięknie za wskazówki :)

dzięki Michale za wgląd :) wykrzyknikiem chciałam podkreślić, że n a p r a w d ę potrafi, jeśli chce, a tytuł... cóż, chyba nie trudny do interpretacji :)

tylko w tańcu stać cię na więcej melodia rozluźnia sztywną etykietę wirujemy zbliżeni eterycznie powietrze zaczyna drżeć nie chcesz czy boisz się w pełni mnie dostrzec stoję tuż obok niejako cień insynuuję barwne iluzje śmiejesz się przeoczywszy ich cel w ciszy potrafisz(!) mówić mi czule czy w gwarze dnia to jest tak trudne?

trochę rozwleczone... w trzecim akapicie tyle razy powtarzasz "moje moja mojej" jakbyś nie miała zaufania do czytelnika, że wie o kim piszesz w chwili obecnej i nie potrzeba mu o tym co krok przypominać - to źle brzmi; opis płynięcia, spadania, czekania można by poprawić, nie najlepiej się czyta stylistycznie; niby dramatycznie zaczynasz a wcale nie czuję odpowiedniego nastroju po przeczytaniu, żadnego smutku, czy dreszczy.... szkoda, może innym razem :) moja osobista uraza do nadużywania słowa "nigdy" również została tu wystawiona na próbę... siedem razy na tak krótki tekst to naprawdę dużo; prócz tego kilka błędów interpunkcyjnych (przed "i" nie stawiamy przecinków itp.) oraz wspomnianych stylistycznych, przeczytaj spokojnie tekst na głos to sama wyłapiesz zgrzyty, powodzenia :)

królowo Teraz moja dotknij pocałuj stara kanapa nie dobry tron ja cię do mnie karetą zaostrzę apetyt winem dobry afrodyzjak zwierzę tajemnicę spłakałem wczoraj spermą w koc wyjawię twoje źrenice ufność budzą głębokie i zgubić się każe uśmiech wielki kot więcej piękny od Giocondy chcę pożądam mieć ją która kamień od niej gorętszy świadkiem być cudu zamiany ciała w chleb ............. kilka rzeczy bym zmieniła, ale to tylko sugestia na przemyślenie :) piękny tytuł i rewelacyjne zakończenie, bardzo mi się podobają, kontrowersyjny styl gramatyczny z pewnością początkowo utrudnia dotarcie do środka, ale zjadliwy :)

ojej.. to może inaczej, co autor miał na myśli? chciał tym tekstem przekazać? brak konsekwencji interpunkcyjnej literówki; skakanke = skakankę powtórzenia = śmiechy doprowadzaja do uśmiechu tyle mankamentów na parę słów? nawet się nie przyłożyłeś/łaś do tego tekstu.

nie wiem, czy dobrze, że tytułem trącasz pewien patos, ponieważ sama miniaturka nie potrzebuje takich przyrównań. pięknie kończysz :) spokojnie prowadzisz przez całość stwarzając ulotność opisywanych scen, motyw kota na dłużej zatrzymuje i lekko boli prowadząc zgrabnie do puenty, zdecydowanie in plus UFO :)

Czekoladę nie podzieliłem = czekolady Nie chce już mieć przyjaciół= ę A ja dalej myślę że filmie umiera myślę, że w filmie KIEDY SIĘ BOJIMY = boimy Wtedy się boji. = boi Ale w to nie wieżce- nikomu = chyba nie wierzcie? Będę lepiej się czół = czuł! (siedem PKP) ...................................... do tego pełno interpunkcyjnych i kilka innych literówek, ale żal było tracić czas na ich wypisywanie :) fascynujące opowiadanie... nie mogłam się oderwać od czytania, nagromadzenie emocji jest tak silne, że czasem aż tchu brakowało, jestem pod wrażeniem i być może nie jest to tekst najwyższych lotów technicznie, no treścią z pewnością zatrzymuje na dłużej i zostanie zapamiętany (przynajmniej przeze mnie :)) ciężko napisać mi więcej, muszę tekst przetrawić na spokojnie, przespać się z poruszanymi wątkami, które niewątpliwie drażnią i chcą być przeanalizowane. do kropkowania przyzwyczaił mnie Twój drugi tekst (tu częściowo wykorzystany) i tylko przez to nie zwracałam już zbytnio na to uwagi, to jednak nie zmieniam zdania, że trochę z tym przesadziłeś, zdania pełniejsze, dłuższe gdzieniegdzie nie byłyby złe i nie ujmowałyby treści czy atmosferze opowiadania (moim zdaniem).

bardzo przyjemnie się czytało Basiu :) kuszący tytuł nie zawiódł, choć zakończenie... sama nei wiem, jakoś tak ten twór wyobraźni wypadł przy całości blado.

a to niby co?

lepiej takie teksty umieszczać w dziale "dyskusje" :)

właściwie... początkowo byłam na nie, drażniło mnie na przykład dzielenie myśli na "zdania" = pojedyncze słowa oddzielane kropkami, jednak coś ciągnęło dalej, byłam ciekawa jak się zakończy :) przyznaję Mateuszu, że masz wyobraźnię (bo nawet nie chcę mysleć, że część z tego jest autobiograficzna) miejscami melodramatyzm bohatera wydawał mi się zbyt narzucający i niepotrzebny, ale chyba taki właśnie miał być, wprawia czytelnika w osobliwy nastrój, który im dalej (się czyta) tym bardziej zaczyna być zrozumiały. trochę bym pewnie pozmieniała, z pewnością ograniczyła kropki hamujące czytanie, ale to Twój tekst, widzę że nie pierwszy, więc i poprzedni z chęcią przeczytam (w chwili wolnej, bo nieco dluższy :)) z pewnością interesująco tu u Ciebie, szczególnie gdy można się czasem zahaczyć o własne wspomnienia czy myśli.

Marku... po pierwsze błędy, zakochałeś się w ogonku "e" ? kilkakrotnie nadużywasz ę Początkowe zdania są dość karkołomnie złożone, nie można bardziej po polsku? bo co to np jest? "Po czym, siedząc samotnie przy kawie w uczelnianym bufecie." a gdzie reszta zdania?! Jeśli cudzysłowia nie są Twoje a tylko reszta, to niewiele tu jest do oceny, chciałeś raczej pewien pogląd ukazać w świetle swoich odczuć. Cóż... nie powiem by coś tu pchnęło mnie do głębszych refleksji.

odgłos kroków pachniał piwnicą?! reszta do przyjęcia, tworzy ciekawy nastrój :)

ale jakie słowa?

o posiadaniu dzieci, mężczyźni (znaczna ich część) potrzebują ich do pełni szczęścia = takie wnioski przynajmniej ostatnio wyciągam z obserwacji :) o dobrej pracy, by zapewnić godne życie sobie i w przyszłości rodzinie; o byciu najlepszym w jakiejkolwiek dziedzinie życia, a najlepiej w conajmniej kilku; o podtrzymywaniu swojej atrakcyjności (fizycznej, intelektualnej..) w oczach innych; o szczęściu, ogólnie pojętym; o zrozumieniu przez kobiety :)

chwile......chwile......chwile -jednak chwilę.... i czemu tak wiele na początku? Słowo dom brzmiało dziwnie obco = a może lepiej coś wybrać, np dziwnie, lub obco zapakowane w foliowe opakowania =? albo zapakowane w folię albo owinięte w foliowe opakowania, no bez takich powtórzeń... racje = rację głośniejszym tonem = ton może być wyższy np, ale głośniejszy się gryzie w moim odczuciu na prawdę = naprawdę uderzajš =ą, parę razy masz takie znaczki niewygodnym, drewnianym taborecie = wcześniej wspominałaś, że jest on drewniany, po co to powtarzasz? w tak krótkim tekście powinno się unikać powtórzeń, chyba że to istotne topiąc je we wrzącym wywarze = a tak z ciekawości, jaki to wywar? tzn z czego? ......... tyle uwag technicznych, a tekst? trochę niedbale i narzucająco prowadzony, sama fabuła poprawna, choć, jak poprzednicy stwierdzili odczuwalny jest brak punktu zaczepienia.

na początku się trochę potykałam, później gładko, zakończenie (po wyjściu z muzeum) widzą misie średnio, tzn nie złe, ale czy konieczne? całość odebrana pozytywnie :)

a ja się nie wczytywałam w to, ważne, że jesteś :)

Jacku, jak się cieszę, że Cię czytam...