Leszek

Tomku różnie reagujemy na piękno. Jedni chcą wykrzyczeć radość z obcowania z nim, inni trwają w olśnieniu i w ciszy je podziwiają. Ja tak je dostrzegłem i tak je przekazałem, jeśli do Ciebie tym przekazem nie dotarłem, to cóż może następnym razem. Pozdrawiam serdecznie Leszek :)

Czy budując mosty do świetlanych marzeń, zachętą przyszłości silni ją tworzymy? A może w tęsknotach fantazjami wsparte, życie zobaczyło pięknotwórczy czynnik. Wydobyło głębię, skrywaną skwapliwie, arsenałem masek grodzoną przed wścibskim, nierozumnym wzrokiem wielu niedosłyszeń, dopisując nowe pragnienia do listy. Pełne niedomówień wizje tworzy umysł, ukazując ścieżki przetarte uśmiechem. Ego nie pojmując, strwożone się kuli, strząsnę z niego grymas, wiarę w jutro wskrzeszę.

Alu, nie próbuj nawet bo pięknie widzisz świat, co widać po twoich wierszach. :)

Łucjo jak widać podobnie tęsknimy do zimowych, górskich krajobrazów. Oczarowany widokami, podczas wchodzenia na szczyt Równicy, nie mogłem zachwytowi nie dać upustu. Pozdrawaim serdecznie, Leszek :)

Szadzią zdobione rozłożyste jodły, w zwiewnych welonach poślubiła zima. Echo tubalnie, głosem nader wzniosłym, marsz Mendelsona poniosło w dolinach. Orszak weselny smagany wichrami, nurzając stopy w bezkresie śniegowym, w nieskazitelnych białościach jaskrawych, tanecznym pląsem zwierzynę z gór płoszy. Puszyste płatki zacierają ślady. Strzegą tajemnic duchy leśnych kniei. Z magicznej czary dały mi się napić, urokiem miejsca pragnąc się podzielić.

Witku jako liryczny bard zaśpiewaj o tym. :)

Alu zbyt łaskawe dla mnie są Twoje słowa. Natomiast co do kwiatów, to obdarowując nimi, można na długo przywołać uśmiech. :)

Espeno dziękuję za wyrozumiałość, postaram sie zmienić kwiaty, choć tak lubię ofiarowywać róże. :)

Jadwigo jak otworzysz oczy, to także możesz piękno zobaczyć. Jest jego mnóstwo dookoła, tylko dostrzegać je musimy się nauczyć. Pozdrawiam Leszek :)

Zauroczony ukłon przesyłam. :)

róża w wazonie szepcze róży chyli się do niej trzęsąc liściem widok zachwyca może wzruszyć woń rozsiewają kwiaty wszystkie ich aromatem pachną słowa wypowiedziane pocałunkiem szczyptę nastroju pragnę dodać darować serca złotą uncję mowę bukietu z życiem mieszam ozdobną wstążką się zachwycam nić przychylności ciepła ręka sprawią że z duszy zniknie rysa

Waldku znam swoje ułomności, staram się je przezwyciężać, wobec tego tym milsze są dla mnie, każde dowody przychylności czytających. Miło że mogłem Ciebie gościć. Pozdrawiam Leszek :)

I ja ukłony przesyłam dla Barda tworzącego piękne ballady. :)

O tym co było dalej to może w nastepnym wierszu Witku, w tym to każdy niech dopowie sobie swoje zakończenie. Pozdrawiam :)

Jacku spójrz na wystawy sklepów z bielizną damską i powiedz jak o tych muślinowych mgiełkach i pajęczynkach napisać inaczej. Ja nie potrafię pomimo bzyczenia w wersach. Pozdrawiam Leszek :)

Alicja z Krainy Czarów jak trafnie Alu Ciebie nazwano. Pięknie napisane i nie jak drzewiej się pisało, ale jak jutro powinno się pisać. :)

Bardzo lubię Twoje miłe odwiedziny. Dziękuję i pozdrawiam Leszek :)

Niektórym się jeszcze chce dostrzegać ukryte piękno Stefciu. :)

Aluniu koniecznie kup, bo kobieta w koronkach jest niewyobrażalnie piękna. Jest tylko jedno doskonalsze piękno ..... kobieta po zdjęciu tych koronek. :)

Joasiu dla mnie to jest współczesna poezja, pomimo, że tworzona w zwariowanym, odrzucajacym romantyzm, świecie. :)

Przyłączam się do marzeń. Bez nich wokoło jest tylko szaro. :)

Warto pisać pod prąd, a potem czytać takie miłe słowa. Dziękuję. :)

Aniu, nie inspirował mnie Staff, chociaż wiele wierszy jego i innych klasyków przeczytałem. Piszę w takich klimatach swoją poezję rymowaną. Jeśli ten wiersz jest zbyt mało refleksyjny, to zachęcam do lektury innych, których w moim tomiku na stronce już się sporo nazbierało. Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny. Leszek :)

koronkową manię miewam wyłuskując jej zarysy w zwiewne wzory wzrok mi zmierza kształt obłości widzę przy tym muślinowo przystrojone wyzierają filuternie spod materii źródła podniet dla poetów motyw westchnień zanurzone w pajęczynce usta czują cudowności pławiąc się w rozkoszy czystej w uniesieniu tkwię miłosnym

Wielu bogatych duchem nie potrafi znaleźć się w dzisiejszym brutalnym i bezlitosnym świecie. :)