kasiaballou

Zmysłowe stópki i interesujące odniesienia do krainy kwitnącej wiśni; Pancolek w romantycznej odsłonie; oj, bardzo, bardzo cacy ten tekścik, pobudza wyobraźnię, nie nudzisz się - i dobrze; zdrowy Poeta...;) Pozdrówki. kasia.

Urokliwy; Ty to potrafisz. Pozdrówki :) kasia.

Właściwie o wszystkim już było, Tobie udało się przedstawić kulę w odmiennym, ciekawym wymiarze; zgrabny wiersz. Pozdrówki:) kasia.

Perełkowo o miłości; podoba mi się w tej formie. Pozdrówki :) kasia.

Intymność we dwoje wymaga delikatnego wachlarza, bez względu na odczucia; w pozytywie, czy negacie. Cenię sobie Twoje zastrzeżenia, przemyślę na przyszłość. Dzięki za wizytówkę, pozdrówki, Pancolku :) kasia.

Z jednobrzeżną rozkoszą jest jak z rzeką, albo doliną; winny być dwa brzegi, w tym sęk. Podziwiam łatwość dzielenia się meandrami rozkoszy własnych, zniewalające ;) Metafory przemyślałam, nie ma w nich nic na siłę, ale oczywiscie szanuję walory odbioru estetycznego Czytelnika. Dygresję interpersonalną przemilczę w myśl zasady o gościnności :P Dzięki za wizytytę i komentarz, pozdrawiam. kb.

Wielgachne dzięki, pozdrówki dla Duetu :) kasia.

"zaslanianiać" brzmi uroczo, tak naturalistycznie w swej inności, no i inny sens, hmmm - w P znacznie lepiej, dobitniej też w wymowie ;) kasia. EDIT; pod wrażeniem tekstu, tytuł mi uleciał, ale wstyd ;(

Dziękuję, za poczucie humoru i zrozumienie ;) Pozdrawiam kasia.

Prawdziwy, prawdziwy do bólu, dlatego przekonuje, wyzwalając mieszane, szczere i naturalne emocje; świetne ujęcie, niestety. Bardzo mi się podoba. Pozdrówki. kasia.

krąge lędźwia miękkie bicepsy intelektu i monotematyczne ruchy języka przemierzają rozchylonym krokiem przez newralgiczne gie u wenus skrywane puszystym wzgórkiem scieżyną albo jak u pameli pustynią atrybuty akcentowane zapachem wody kolońskiej swojej plus poprzedników można wymienić na inny model z ryzykiem jak przy zakupie auta w salonie co rok strata tyły wymiennego ogumienia fatygacja abs (brak treningów) ale oleju już nie wymienisz, hmmm nawet nie krecą biodrami a tak krecą; rozkoszni jacusie... w fazie zygoty są nami; ale jaja! i to z marsa - mała, wyłącz plazmę i do łóżka!

chowała w nutach batutę kiedy nadchodził dolinami jednobrzeżnej rozkoszy grała życie zdzierając naskórek o struny ćwiczyła lata pięcioliniami dat dorastała do klucza partytura zimnego paleniska osikowych akordów drewniała korzeniami a on przestawał słuchać wtedy zdarła korę i pobiegła po siebie

I prezentuje sie świetnie; zmysłowy, bardzo zmysłowy obraz w świetnym warsztacie, nie wymagający dodatkowych interwencji; gratuluję pomysłu. Pozdrówki ciepłe :) kasia.

Kurczę; jak się cieszę; bo w innym klimacie, w stosunku do moich wypocin, dzięki Rachel:))) Sereczne pozdrówki. kasia.

Dziekuję za obszerny i bliski emocjom peelki komentarz. Pozdrawiam Misterze serdecznie. kasia.

Dziękuję ślicznie :)) Pozdrówki kasia.

Jimmy, masz bezapelacyjny wakat; czekaj ferajny drobnomieszczuchów, toż będziesz Gwiazda ;) chWytam a słowo ;) Pozdrówki :) kasia. tosiem cieszę ;P nic że publiczność bylejaka zdrówko E, tam; od razu bele ;P Pozdrówki :) kasia.

Jimmy, masz bezapelacyjny wakat; czekaj ferajny drobnomieszczuchów, toż będziesz Gwiazda ;) chWytam a słowo ;) Pozdrówki :) kasia.

Poruszył we mnie takie intymne, bardzo wewnętrzne COŚ i za to temu utworowi i Autorowi dziękuję i gratuluję; bo żem skała raczej ;P Pozdrówki. kasia.

Cieszę się , że oglądamy podobne obrazki; dla ciekawskich - tam jest też tekst, prawda? A raczej przede wszystkim ;) Pozdrówki :) kasia.

Pod taką presją trudno o obiektywny koment; trzymam za Ciebie kciuki Słoneczo i ufam, że sobie poradzisz, lubię Twoją twórczość, ale to żadna wykładnia wobec grona słuchaczy, dlatego trzymam te cholerne kciuki, bo zaniemówiłam i życzę powodzonka. Pozdrówki ciepłe :) kasia.

z ludźmi trzeba ostrożnie, z umiarem, nawet jak od rzeczy i nastawiają szklanek. Wszystko trucizna - póżniej terapie; ja nawet płynu do naczyń nie używam - tych innych też. Bo widzisz dziecko drogie; na migrenę to... - Za późno pani Goździkowa; mam zmywarkę.

ad.1 nielogiczne te rozważania, watpię, czy w takim momencie (uda) byłby na nie czas ;P dlatego zgrabniej, wiarygodniej ująłeś te chwilę w sformułowaniu"membran" nr.5 ad.2 "potem" brzmi fonetycznie niezręcznie (pot) może zastąpić "później" ad.3 przegadane to zdanie, zostawiłabym: "będę improwizował" i to wystarczy, po co dopowiadać? lub " nastepnym razem zaimprowizuję" ad.4 rem niesie sny z pogranicza paradoksu, nie rozumiem pytajnika, to nielogiczne mówić w tym miejscu, że "tak samo" - nigdy nie jest tak samo ad5 tu jest super; ta opcję właśnie bym zostawiła - drżenie nad udami ;P ad.6 jak w 2 - "póżniej' Poza tym bardziej podoba mi sie pointa z wersji pierwszej; z tym Chopinem nieco przemuzykowałeś. Nie wiem, czy coś wykorzystasz; generalnie ciekawy tekst, muzyczne motywy zawsze dobrze współgrają z poezją. Nie poważę sie na tworzenie własnej sklejki z tych wersji, w końcu ostatnie słowo należy do Autora. Pozdrówki serdeczne :) kasia.

Bóg jest miłością, a przecież piszemy o niej; piszemy w różny sposób, o tej trudnej i tej doskonałej. Wydaje mi się, że to też pewne odniesienie do Boga, swoista ambiwalencja poglądów i uczuć, bardzo osobistych, intymnych. Nie odczuwam potrzeby ostentacyjnej deklaracji swoich poglądów pod szyldem; wiersz o wierze. W naszej twórczości wiara ma i tak swoje niezbywalne miejsce, lub też jest spychana w cień; tu działa w/g mnie świadomość i podświadomość, a z nich wyrasta życiowe credo, co nie znaczy, że ludzie deklarujący ateizm nie potrafią kochać; mają w sobie miłość, a więc i Boga, jedynie wyrażają tę wartość w inny sposób, może mniej świadomy, mniej nazewniczy, ale jednak.

Oj, można Krysiu... ;) Miło Cię gościć. Pozdrówki serdeczne :) kasia