Ania_Ostrowska

W takim razie mam nadzieję, że jeszcze nam coś z tego cyklu pokażesz. Ta tematyka jest mi bliska - sama też próbowałam sił pisząc początek, w zamierzeniu najdłuższego z moich opowiadań, pt. "Trzy siostry". Ale ... ich historia jakoś nie posuwa sie do przodu - ugrzęzła na latach 50 tych. Czy Twój cykl ma charakter chronologiczny i jest doprowadzony aż do czasów obecnych? Pozdrawiam - Ania

Niestety muszę ocenić ten tekst jako słaby; przesłanie jest dla mnie nieprzekonujące a strona warsztatowa pozostawia wiele do życzenia i sprawia wrażenie jakby tekst został napisany "na kolanie". W wielu miejscach razi nieporadność językowa. Często na tym forum powtarzana jest rada (sama ją nie tak dawno dostałam, więc się dzielę), że nie należy się spieszyć. To nie piekarnia. Ja sobie wzięłam to do serca i Tobie też polecam. Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam - pozdrawiam serdecznie - Ania

Jak również w zdaniu "Z wymierzonymi karabinami w zastraszonych ludzi kazali spakować się w ciągu dwudziestu." zabrakło słowa "minut". Ta historia brzmi bardzo wiarygodnie, chyba musi być oparta na faktach, przynajmniej częściowo. Spory kawałek "żywej" historii - szkoda, że tak mało osób sięga po takie tematy. W moim odczucie bardzo dobrze do treści został tu dobrany styl - oszczędny w emocje, bo same fakty mają już wystarczającą wymowę. Sądzę, że to pomyłka, że taki tekst trafił na forum dla początkujących. Jak by powiedziała UFO (której dawno tu nie było, a bardzo mi jej brakuje) - ode mnie duży plus! Pozdrawiam serdecznie - Ania

Cieszę się, ale wiesz, ciekawe to Twoje skojarzenie kadzidła z pochlebstwem. Dla mnie kadzidło to kadzidło: idzie procesja, jak się jest za blisko jej czoła to zapach kadzidła aż w nosie kręci, a więc główne skojarzenia to "uroczysty", "odświętny" itp. - zdecydowanie niepejoratywne jak "schlebianie" Pozdrawiam - Ania

Co racja to racja. Pozdrawiam - Ania

Ann, w mojej wersji spokój morza miał kontrastować z konsternacją rybaków, którym butelka objawiła się (błysnęła) niespodziewanie wśród dorszy; bardzo chcieliby coś zrobić, pomóc, zareagować, ale wiadomość była zbyt niejasna, zagadkowa, taki właśnie "list bez adresu". I wcale się nie wymądrzasz - bardzo sobie cenię Twoje komentarze - pozdrawiam - Ania

Słuszna uwaga Ann - pomyślę jak to zmienić. Dzięki - Ania

na moim balkonie pąki kwiatów czekają na słoneczny dzień

Szczerze mówiąc, jak widzę, że coś takiego wkleja forumowicz z dorobkiem, a nie osoba z liczbą komentarzy=1, to nie wiem jak zareagować - chyba najlepiej nie reagować. Ania

Dzięki Rachel

Ja mam zboczenie z prozy - więc z góry przepraszam za ignorancję - ale myślę sobie, że: - "położyła klucze na stole" brzmi za delikatnie, może lepiej "cisnęła klucze na stół"? - trzecią strofę zmieniłabym tak: "Wolę nie myśleć, ile czasu poczekam na kolejne trzęsienie. Niech to będzie powódź - resztę wypijemy wspólnie" Pozdrawiam - Ania

modlitwa i puch idą w niebo pospołu z wonią kadzidła pozdrawiam - Ania

A co powiedziałabyś na taką wersję? bladym świtem przy otwartym oknie zasłuchana pozdrawiam - Ania

w szarej godzinie jasna twarzyczka dziecka ukołysana pozdrawiam - Ania

Bardzo fajny obraz Ann - a ja zobaczyłam to tak: spokojne morze w sieci błyska butelka list bez adresu Pozdrawiam - Ania

W ramach grafomańskiej autoreklamy zapraszam na piątą stronę początkujących na prozie - popełniłam jakiś czas temu tekst pt. "Grafoman", który wydaje mi się bardzo na miejscu przy tej wymianie poglądów. Pozdrawiam - Ania

Nie komentujemy tu wierszy - proponuję go przenieść na właściwe forum - Ania

Od strony technicznej nie mam uwag. Od strony treści i oddziaływania emocjonalnego - bardzo mi sie podobało. Ode mnie gratulacje! - pozdrawiam - Ania

1) W opisie łazienki zastąpiłabym "ubikację" muszlą klozetową lub ostatecznie - sedesem, a "zlew" umywalką. 2) Najpierw piszesz, że chłopiec niósł pudełko z gliną a potem, że w łazience rozwinął glinę z szeleszczącej folii - niby się to nie wyklucza - ale glina w folii nie powinna wysychać aż tak, żeby kruszyła się na kawałki 3) "Włożył ją do środka" a zaraz w następnym zdaniu "Zamoczył ją" - za dużo tego "ją" 4) W domu z naprzeciwka zapaliły się światła. - może lepiej byłoby: w domu naprzeciwko? 5) Wyjrzał spoza ciemnego drewna, z jakiego zrobione były pojedyncze szczeble. - Szczeble w poręczy schodów? Jakoś tego nie widzę - może raczej: Wyjrzał spoza ciemnego drewna, z jakiego zrobiona była balustrada? 6) Jak coś ich wciągnie, to nie wstaną z kanapy, dopóki film się nie skończy. - brakujące przecinki, 7) położył kanapki na talerz - chyba: na talerzu? 8) Prawie zasnął z twarzą w talerzu. - takie zdanie bardziej pasowałoby do talerza z drugim daniem, a nie z kanapkami 9) we fragmencie "Glina – z początku wilgotna – teraz zrobiła się twarda i sucha. Jedyne, co mogło ją zmiękczyć to woda. A jedynym źródłem wody na piętrze jest łazienka, do której na pewno nie pójdzie. Był na to zbyt dumny." - proponowałabym Ci zastanowić się nad następującą wersją: "Glina – z początku wilgotna – teraz zrobiła się twarda i sucha. Potrzebował wody ale w tym celu musiałby zaryzykować wyprawę do łazienki. Był na to zbyt dumny." 10) zamiast "Z determinacją stawiał nogę za nogą, rękę za ręką." proponowałabym "Z determinacja wolno posuwał się do góry". To wszystko wyżej, to drobiazgi techniczne - generalnie nadal jest bardzo OK - rozdział II podoba mi się tak samo jak I. Pozdrawiam Cię serdecznie Dominiko - Ania

Dziękuję Wszystkim za interpretacje mojego haiiku - chcę napisać opowiadanie na temat takiego spotkania po latach, więc na pewno Wasze pomysły dodatkowo mnie zainspirują. Pozdrawiam serdecznie - Ania

Co powiesz na taką wersję? po godzinach w muzeum cisza pozdrawiam - Ania

to haiku jest proste, bezpretensjonalne i bardzo sugestywne. Mnie najpierw podsunęło obraz wędrowca, który wraca z dalekiej podróży do opuszczonego domu, gdzie nikt nie czeka, a po chwili miałam już inne skojarzenia ... i jeszcze inne. Bardzo OK. Pozdrawiam - Ania

spotkanie po latach spóźnieni kochankowie wciąż marzą

szczerze mówiąc "dzwoni konwaliowa biel" jakoś mi tu nie pasuje. Co sądzisz o takiej wersji: jedna za drugą zrywam białe konwalie spomiędzy liści

Bardzo inspirujące do myślenia to Twoje uzasadnienie, Ann. Moim zdaniem masz rację. Pozdrawiam - Ania