jan_komułzykant

piękny wiersz nic nie przelewam niczym nie karmię tych z których przyszło wybierać tylko ten jeden sąsiad Alzheimer z nim trzeba się naużerać ;) Pozdrawiam

swietne i się nie czepnę tym razem, bo reszta przebija ten drobiazg, nie mam co dodać - wujek i tyle ;) Pozdrawiam

dziwna rzecz, wracają weterani (oyey też przemknął), a świeżością i optymizmem zalata ;) Fajne, z duszą i pouczające. Pozdrawiam.

Where they look out to the land To see the people quickly passing by This is for their own desire As they spit down to the earth To feel the power pouring in their veins letni odpoczynek racz mi dać szefie bo od lat piętnastu urlop dajesz w zimę a gdy po godzinach trzeba zostać sępie to pamiętasz wtedy nawet moje imię niech ci lekką będzie ta niesprawiedliwość jaką obezwładniasz każdego z podwładnych który w twoich świństwach mimo że go brzydzą uczestniczy chętnie bo w odruchu stadnym któremu nikt z bydląt się nie przeciwstawi bo prawo Mordoru jest powszechnie znane że Pana nie wolno tykać póki nad nim wróg twój czuwa wredny aby wespół z Panem zadać na odchodne cios ci ostateczny byś żył jak żyć chciałeś głupi prosty grzeczny

Z determinacją kibic w Arenie sukienkę ściągnął - w następnej scenie będzie zakładał szpilki. No ludzie... (jak te wilki) koniecznie golić chcą mu golenie.

locegoz by ni piknie syćkim dziekuje

mnie raczej nie przekonasz, ale próbuj, może inni mają większą wyrozumiałość. Moim zdaniem nieuzasadnionej wyrwy lub nadlewki w rytmie niczym zastąpić się nie da. Czytałem - dość mocno i uparcie bronisz swojego zdania - szanuję, ale własnego ucha sam nie jestem w stanie oszukać Ale i tak lubię Twoje wiersze. :)

a przez całą tę imprezkę strasznie nam Mikołaj schudł gdyż w zbyt mały wpadł przerębel więc go Rudolf w torbę bódł żeby z lodu się wydostał by prezenty porozdawał no niestety w wodorostach torba spuchła to nie kawał więc z prezentów chyba nici lecz nadzieja trwa w narodzie że jak Mikuś przeżył wycisk nas też bida nie ubodzie ;) Pozdrawiam

świetny wiersz i jak zwykle u Ciebie "haczyki", które moim zdaniem, nieco demolują tak skrzętnie ułożony tekst. Szkoda, że nie dajesz się przekonać, ale może, kiedyś... :) Pozdrawiam

mam wrażenie, że to „zasłowianie się” nie dotyczy tylko Słowian (to pierwsza rzecz, jaka mi się skojarzyła z tym neologizmem), bo tak się porobiło chyba wszędzie. Ten trend, na który wpływają inne cywilizacyjne i ogłupiające czynniki, przywlókł się jak widać też do nas. A neologizm ładny – np. okrutni Zasłowianie brzmi dużo lepiej niż okrutni Krzyżacy ;) „Zasłowianie się” odbieram też (poza tym, o czym mowa w wierszu) jako „zasłonę dymną” przed niedoskonałościami językowymi, czy próżnością skierowaną na „zabłyśnięcie”. Żenujący kamuflaż, który niestety, też trzeba dogłębnie opanować. A nie każdy umi :) Dobry wiersz, pozdrawiam PS taki jeden pan w tureckim swetrze, z którego wielu się nabijało, wyrzekł kiedyś takie zdanie, a właściwie jego część: "A kiedy nie będzie już niczego..." I zaczyna "nie być". Sensu nie ma, wstydu nie ma, perspektyw, ideałów, sumień. Reszta w najbliższym czasie. :/

Pierwsza - świetna, druga - dobra, trzecią płynące słońce zaniżyło loty i wszystko, co po tym. :) nie gniewaj się, ale tak mi się wydaje, że na trzecią trochę zabrakło pomysłu. A puenta rzecz święta. ;) Ale wiem, że dasz radę. Pozdrawiam

zapach bezsensu powierzchownie znajomym zapukał w sedno ;)

jeśli to pierwszy raz, to gratuluję i "po zacjodniemu" również. :)

mieni się tęczą choć na kupie tkwi lepiąc przepiękną kulę

Sobie też ;) ale przede wszystkim kłamcom twierdzącym, że "Polska jest najważniejsza" Dziękuję za inny punkt widzenia, pozrawiam.

Witaj Waldku, podoba mi się to, co chcesz przekazać. Bycie sobą to w dzisiejszych czasach spory problem, bo zakłamanie w wielu wypadkach staje się normą , przynoszącą profity. Sumienie? Nie istnieje, jeśli chcesz zrobić karierę. To chore, ale niestety prawdziwe. Masz literówkę w " nawiewa". Tytuł przypomniał mi "BUL", który naprawdę szpecił i wstydził. ;) Pozdrawiam

rozdarłem się na skraju lasu mnie rozedrzeć gdzie indziej się nie godzi więc lecę do domu zawczasu z głodu prędzej mrzeć niźli wilki głodzić

Na pyrci w Tatrach, od północnej grani juhas kabatek mioł rozpinoć Hani. Ino smyrnąl za trocek cojsi klapło ło zboce. Kajś p o d y n d a ł o, bo gup rozpiął stanik.

Nigdy nie słyszałaś określenia, że ktoś komuś zaiwanił np. rower? :) Prowieniencji nie podejmuję się wyjaśniać, ale iwanizm owszem, bo mi wpadłi do głowy po przeczytaniu Twojego wiersza i wyrażenia: Nieoczek(iwaność) i połączeniu obu tych określeń z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu ;))

W Średniowieczu to byłby stos, dzisiaj jedynie łomot parasolką ;) Bardzo fajnie, pozdrawiam

przyznam, że krew mnie zalewa kiedy słucham telewizyjnej nowomowy, a szczególnie przedłużania każdego wyrazu kończącego się spółgłoską o samogłoskę "y", czyli stwierdzeńY różnychY ludzikófY ;) U Ciebie natomiast występuje Iwanizm, kojarzący mi się z "zaIwanizmem" i żadnej nieoczekIwaności, poza sposobem patrzenia, rzeczywiście w tym nie ma. Martwi mnie jednak "konieczność szerzenia" tych "mega-potforuf" ;))) Pouczający wierszyk, pozdrawiam

Fakt, Krystyna Czubówna przeczytałaby to najlepiej :) Pozdrawiam

chyba od siebie nic nie dopowiem bo wszystko nogi tu ma i ręce i także samo szanowne zdrowie - grunt to pod rękie nie łazić z Niemcem. ;) Ppozdrawiam

wiersz mi się podoba i pewnie gdyby był dłuższy nie zwróciłbym uwagi. A tak, trochę wadzą mi niektóre rymy, pewnie wiesz o co chodzi, ale to już wg. uznania. Pozdrawiam.

Witaj, Bolku, fajny wiersz i jestem za jego przesłaniem, :) jedna uwaga - powinno być ze swych, ale wtedy popsuje się rytm, więc może tak: z szeptów swych już się nie zwierzą Pozdrawiam