Rachel_Grass

taki opis nie może nie przypaść :) dobrze skonstruowany, plastyczny, mrużę powieki i pozdrawiam.

krótkie, urywane słowa. nastrój żalu, rezygnacji, ale nie tym razem. nie mam pomysłu, co dalej stworzyć. dla mnie zawarłeś tu za mało myśli (czyt. pomysłowych fraz). zarys emocji wyraźnie widoczny, ale mało subtelny. pozdrawiam.

co mdło, gdzie mdło? :) mnie się podoba. oczywiście widzę potknięcia i temat trochę wyświechtany, ale. no właśnie, ale. mamy mleko, górne C (brawo). nie mam pomysłu, jak wiersz stuningować, dlatego radzę do Warsztatu, tam powinno powstać coś sensownego. pozdrawiam.

mnie się absolutnie nie podoba, bo banał goni banał i nic odkrywczego nie widać, ale moim zdaniem- duży potencjał do opracowania. radzę pisać, nie zrażać się komentarzami niepochlebnymi jak ten. warto zastanowić się, czy obrazowanie za pomocą księżyca czy rosy jest dziś komukolwiek potrzebne. pozdrawiam. PS. i tytuł okropny :)

zhiobczały jest cool, reszta mnie się nie podobuje. rozumiem cały zamysł błagania o miłość, ale ostatnio jest to denerwujące. czemu nikt nie pisze o przyjaźni, przecież to takie sympatyczne uczucie?

z potencjałem, widocznym jak na dłoni, z tego wiersza może być jeszcze arcydziełko :) przemyśl go, popatrz na wersję Pancusia, może on cuś ciekawego obmyślił. trochę zbyt sucho na wiersz. pozdrawiam.

kaju, jak zwykle bardzo słabo. chcesz tak pisać- pisz, ale nie męcz innych. nie chcesz się rozwijać, to widać w Twoich odpowiedziach (olewasz wszystko i wszystkich, zbywasz następnie życzeniami miłości). w rzeczywistości piszesz wiersze na poziomie 7-latka, wyrażenia, bo nawet nie metafory, tragiczne. ale jak chcesz. Twój wybór, Twoje wiersze.

znalazłam swoje; tym razem tylko obojętność i odrzucenie. ale równie dobrze mogłabym mieć fioletowe oczy- i tak byłoby zmienione tylko jedno słowo w całej pięknej apostrofie do "o, pani". takie rzeczy to można wyśpiewywać tylko na promilach. inaczej bardzo bym się z faceta śmiała, przepraszam za bezwzględność ;P

MLeCzU. niestety do kosza. czytaj i pisz, obserwuj i ćwicz i błagam Cię, nie obruszaj się. na razie jest okrutnie słabo.

wybacz, ale z tymi uprzedzeniami mocno przesadzasz. napisałaś gniota i musisz się z tym liczyć. jeśli chcesz ćwiczyć pisanie poezji- słuchaj. jeśli Ci mówią, że jest gorzej niż okropnie- wyrzuć. przede wszystkim czytaj dużo poezji i jak napisałam wcześniej, myśl. nie atakuj miną skrzywdzonego niewiniątka. nikt tutaj nie żywi uprzedzeń ani wrogości do Ciebie samej, co najwyżej do Twojego wiersza. zastanów się nad dobrą odpowiedzią albo nie odpowiadaj w ogóle. po prostu przemyśl sobie z dystansu, tak jak wymagasz sama.

a tego nie rozumiem ;) ale to bardzo miłe. pozdrawiam wdzięczna, że na coś się przydałam.

na przykładzie innych najwięcej się uczę. patrząc, wyciągam wnioski. radzę, a radzę to samo. obserwować, uczyć się. sama mam nadzieję wyrosnąć z "żółtodziobieństwa" :) na razie wiersz to tylka kupka wytartych sloganów, prosta konstrukcja, lecz mimo to bez rusztowania. proszę zastanowić się nad kreatywnością, jasnością myśli, logiką. to na początek, na pierwszy schodek w drodze do poezji. myślę jednak, że warto :) ech, żem się rozgadała. ale mam nadzieję, że się przyda.

o kurka. toż to zwykły przedszkolny wierszyk. powiedzcie mi, że ma drugie dno, a obsypię was złotem :)

ja bym jeszcze podzieliła na strofy... ale znam Twój "wstręt" do rozbijania wierszy :) wiersz jest bardzo dobry. zmysłowość, wręcz nachalna, zagania czytelnika w kozi róg. przypływ kwietnia czy głodne altówki zasługują tylko na niemy zachwyt. nic dodać, nic ująć. to już któryś z kolei tak dobry wiersz, Lecterze. gratuluję, szczęśliwa, że znów udowadniasz, że jesteś "dobrym nabytkiem orga" :) pozdrawiam z uśmiechem.

Drogi Suicidzie! dziś trochę pomarudzę. mam wrażenie niedbałości, niedopracowania wiersza, na szczęście jesteśmy w Wu. nie chcę mądrzejszemu truć, ale wiem, jak ciężko jest złapać dystans do własnego wiersza. dlatego zacznę od początku i wypunktuję, co nie leży. jak to już wcześniej ktoś napisał, zbędne jest "jeszcze"- nie pasuje do "przynajmniej", żrą się ze sobą okropnie. "i substancji"- polecam razem, nie wdając się w tajniki wersyfikacji, bo to zdradliwa bestia. w czytaniu na głos "i" oddzielone od reszty brzmi ok, ale substancje wers potem wyskakują nie wiadomo skąd. dlatego IMO dobrze byłoby połączyć, wtedy a) lepiej brzmi b) lepiej można zrozumieć. burze i poznanie- w porządku. akceptuję, rozumiem, nie rozstrząsam. srebrne węże- a to mnóstwo skojarzeń, do tego pustynia, a na pustyni znak "STOP" (ważne też, przez kogo postawiony) :). nie powiem, ciekawe, budzi wyobraźnię czytelnika. dochodzę już do puenty. moim skromnym i nieciekawym zdaniem wyjątkowo nietrafionej. drzwi się otwiera przez popchnięcie :), nie ma co kombinować. podoba mi się zamysł z recepcją, chociaż błąkamy się w różnych klimatach, rzucają mną szczególnie maj, węże, a na końcu recepcja. punkt dla Ciebie- przechodzisz w nie płynnie, bez wymuszenia. wnoszę wniosek o zmianę puenty, albo chociaż przemyślenie jej. jeśli uznasz, że ma zostać- w porządku. przepraszam, że pouczam (głupio się przy tym czuję), ale czuję powinność. co zintepretowałam, to moje, ale kwestie warsztatowe- służę pomocą. pozdrawiam z uśmiechem.

wszystko masz podane obok okna komentarza (BBC Code). klikasz i się pojawia pogrubianie, kursywa czy kolor. jak zrobić oczywiście. i cytować też. ps. przepraszam, Marcinie, że nie na temat wiersza. jak zwykle daję plusa, gratuluję i pozwalam sobie głośno zastanowić się nad twoim sarkaniem na brak weny :)

zdecydowanie za dużo, ale jakoś tak... fajnie :)

to jest tak okropne, że aż musi być prawdziwe.

Z szowinistycznego, męskiego punktu widzenia porównanie miłość jest jak ptak, jest jak najbardziej trafne ;). bratku, jejku, hola- oniemiałam :)) szowinistyczny punkt widzenia swoją drogą jakoś dziwnie Panu znany, hmm? :)

HAYQ; nie ma za co, chociaż komicznie to brzmi. dzięki za odwiedziny. H.Lecter; tyż racja :) rzeczywiście, brakuje zawieszenia i coś mi się rypie. nad apokalipsą i skowronkami będę oczywiście myśleć. dzięki za kolejne kilka minut na mnie i mój wierszoł. pozdrawiam.

Coolt; do przemyślenia, do zmiany, do wyrzucenia- muszę się jeszcze zastanowić. dziękuję za bezcenne sugestie. H. Lecter; nie pomagasz... :) jest z nim (czyt. wierszołem) aż tak źle, czy po prostu wena Cię naszła? pozdrawiam.

pomińmy treść- co ze zmutowanym rytmem?

kolejny wiersz, na który nie mam pomysłu. proszę o rady. otwarta na wszelkie propozycje Rachel.

wargi przystrojone w apokalipsę szminki rozedrgany pod ramieniem pikowy as na wczorajszej jawie usiadło mnóstwo skowronków budząc do snu

o kurczę. ehm. opada gośnie- mógłby mi ktoś wytłumaczyć? a tę metaforę z ptakiem- najlepiej by było, gdyby sama autorka spróbowała odbić moją tezę, że porównanie miłości do ptaka jest całkowicie nietrafione. widzę, że to dopiero początek przygody z poezją, radzę więc czytać i myśleć nad kreatywnością. życzę udanej przygody :) pozdrawiam ciepło.