Rachel_Grass

uuu, brązowe, Darku. Rachel jestem. chciałabym wyrazić, jak bardzo się cieszę, że mój komentarz trafia. nie jestem profesjonalistką, dopiero się uczę konstruktywności, którą uwielbiam, dlatego radość tym większa.

A ja uważam, że nieudacznikiem jest ten, kto nie umie prowadzić autobusu. Kaju, umówimy się? Mniejsza o Twojego męża. zdradził mnie wstrętnieeee... a niech to, faceci.

w świetle działu dla zaawansowanych, na którym nikt nie komentuje, to w ogóle pana nie ma :) ale życzę powodzenia.

hm, panie Johnie, może dzieje się tak dlatego, że na prozie działa garstka osób, a może tylko mi się tak wydaje? :P poza tym, nie każdy pisze w superlatywach. wystarczy przejrzeć uważnie dział.

przepraszam, ale to jest chyba gniot miesiąca. przepraszam, że to mówię, ale było mi wstyd przy czytaniu. czułam się straszliwie przygnębiona. polecam dużo czytać oraz rozmyślać, szukać odkrywczych metafor, zwrotów, łączyć je w tajemniczą, lecz zrozumiałą dla czytelnika całość. pozdrawiam.

zawisła między futrem a dżinsami nie-kobieta o tlenionych włosach i zwęglonych dłoniach autobus nie czeka na nie-nas zgubionych w gęstwinie górnolotnych marzeń o podkręconych firankach prostych ścianach i wielkich oknach jak buty zadumane nad długością sznurówek rozprawiające z sandałami o akrylowych tipsach można być materialną kupą albo otworzyć pustostan zachłysnąć się niebem i stać się agape końcówka w ogóle mi nie leży, ale nie będę z nią kombinować, tylko bez dużych liter. ponadto nie leży mi sandał, nie rozumiem związku z tipsami, ale może mnie jeszcze oświeci. tak pogrzebałam, mam nadzieję, że nie zagrzebałam treści.

zabawny, z przymrużeniem oka. dlatego ja na plus. (i jeszcze rymy całkiem niezłe).

czy aż tak bardzo okropną jest panu myśl, że pana tekst można wrzucić na forum dla początkujących (gdzie skomentuje na 200% UFO i Ania, fachowo i konstruktywnie)?

coś tu siedzi, ale na pierwszym planie przede wszystkim chaos (jak na razie). coś zmienić, doprawić, może dopisać. wrócę i się zastanowię. pozdrawiam.

dla mnie tylko pointa, reszta zbyt oczywista, nie urzeka świeżością. pozdrawiam.

przykro mi to mówić, Ufoczku, ale czytałam wiele Twoich tekstów dużo lepszych niż ten :( zaraz Ci powiem, dlaczego. 1. metaforyzowanie całego tekstu nie jest najlepszym pomysłem (cholerka, niedobrze się czuję, pouczając kogoś lepszego ode mnie, zaraz przestanę). jedno dobre porównanie, rozbudowane i jasne- jak najbardziej. ale nie cały tekst. 2. "Kupa. Złomu."- sprawia złe wrażenie. trzeba to połączyć w jedno zdanie. 3. "Dziewczynka siedziała na ławce w parku. W ładnym zielonym parku."- "Dziewczynka siedziała na ławce w ładnym, zielonym parku". rozumiem Twój styl i rozstrzelenie zdań, które często się pojawia, ale jak zdążyliśmy się przekonać w jednym z niedawno wklejonych tekstów, nadmiar kropek działa na nerwy. itd. 4. według mnie, momentami banał. szczególnie fragment o śmierci jest nie do przejścia. zostawia silnie niedobre wrażenie, przynajmniej dla mnie. przepraszam Cię za taką opinię, wiem, że stać Cię na coś genialnego, ale tego tekstu niestety nie mogę zrozumieć. jeśli przesadziłam, proszę o wybaczenie. jednak mi zwyczajnie się nie podoba, mówi nie wiadomo o czym i nie trzyma poziomu. pozdrawiam serdecznie.

może jeszczcze o życiu i śmierci :), co?

a wy jak zwykle te swoje pogaduchy pod utworami :) ej, dziewuchy, dziewuchy...

tylko na chwilkę, żeby powiedzieć, że to bardzo dobry wiersz. gratuluję.

ironia bądź coś bardzo miłego. pierwsze czy drugie? :)

ach, źle mnie zrozumiałaś. Twój tekst nie jest mdły, podoba mi się po prostu troszkę mniej niż poprzedni. ale uważam, że trzyma poziom poprzedniego.

Macarena, Macarena, na poezję proszę! ludzie- PROZA to nie to samo co POEZJA. może trochę szkoda, ale niestety taka jest zasada.

moje wrażenie po przeczytaniu pierwszego listu przedstawia się tak: ciężko przez niego przebrnąć. wyraża pani uczucia w mało interesujący sposób. mówiąc prosto oraz z mostu, mnie nie zaciekawia takie podejście do sprawy. podejrzewam, że gdyby ten list był zaadresowany do mnie (zakładając, że byłabym mężczyzną), nawet z wrodzonym egoizmem ciężko byłoby mi się przez niego przegryźć. bije od niego najzwyklejsza papierowość, przepełnione patosem i podniosłością zdania nie oddziałowują na wyobraźnię. czuję konieczność spuentowania swojej wypowiedzi. może... są inne zwroty na wyrażenie uczuć niż "kocham Cię". ps. jeśli czymkolwiek uraziłam, przepraszam. ale i tak uważam, że moje zarzuty są słuszne. popatrzmy jednak, co powiedzą inni. no i oczywiście na początek polecam krótsze opowiadania. może publikacja jednego listu, a nie dwóch naraz?

akceptuję takie podejście, mam jednak wrażenie, że po napisaniu należy obejrzeć tekst, poprawić błędy, jak coś nie leży- przemyśleć, i tyle. to nie jest trudne. ważna jest także koncepcja, pomysł na opowiadanie. bo nawet najlepiej napisany tekst, ale bez pomysłu, nie wciągnie. proszę od siebie, prywatnie, nie zrażać się. pisać, czytać i myśleć.

przepraszam Aniu, ale poprzednia część bardziej mi się podobała, absolutnie mnie wciągnęła, tu już niestety trochę mniej. lecz oddać honory muszę i przyznać- to jest dobry tekst. nie ma się czego przyczepić. ale to moja subiektywna ocena. jeszcze raz powtórzę, że dialog naprawdę sprawnie prowadzony, zgrabny. pozdrawiam ciepło.

Pan ma swój własny i niepowtarzalny styl. cóż mi zostało? chyba tylko pogratulować.

coś się wyłania, formuje, kształtuje, ale to jeszcze niepełna forma. rzeczywiście, niektóre słowa zbędne, lecz nie przegadują, a zwyczajnie psują wiersz. np. ostatnia strofa- po co "Moje" przed ucieczkami i powrotami?- i wiele innych.

wzięłabym sobie rady Mr. Suicide'a do serca. zaprawdę powiadam panu, to mądry człowiek jest. nie mam nic do dodania, po prostu podpisuję się pod jego komentarzem. pozdrawiam obu panów.

dziś mam od Pancolka zdanie odmienne (ale tylko częściowo) i uważam, że składa się tekst na jakąś historię. zestawianie przyrody z przemijaniem i życiem, niestety niezbyt umiejętnie, nie wychodzi na dobre. i "ty" w ostatnim wersie psuje wszystko- nastrój, trochę naciągnięty, przechodzi nam tu w zwykły banał. ode mnie także minus.

ludzie, nie... błagam, zmetaforyzujmy poezję. nie wykładajmy kawy na ławę. niech się odbiorcy pomęczą.