Piotr Sanocki

Zwraca na siebie przypadkowy rym: "w jej oczach. ściera kurz podeszwami na najczęstszych trasach. znajduje ślady stóp na dywanie które mu pozostawiała przez lata na pamiątkę swoich zwyczajów." - przynajmniej mnie to zatrzymało, ponieważ rymu nie stosujesz, a tutaj z czymś się to łączy (i tak wybito mnie z rytmu ;)). "dawno temu obiecywał długi i szeroki świat a dziś najwyżej może ja zabrać do łazienki. albo zaoferować wspólne przeglądanie zdjęć rentgenowskich na których jeszcze wychodziła" - proponowałbym coś pokombinować z ostatnią przerzutnią. Nie brzmi to najlepiej. Następnie znowu rym wewnętrzny: bywa/zanika - niepotrzebnie ingeruje w rytm. W czwartej strofie przedawkowanie zaimków osobowych: "ją" i 'on" - zwracają na siebie uwagę. Zakończenie zadumą. Podoba mi się. Jednak popracowałbym nad resztą, bo całkiem ładny wiersz to jest. Pozdrawiam serdecznie

tęsknoty,nadziei - teraz żałuję, że doczytałem do końca ;) Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.

Klimatycznie, acz to za mało. Najlepsza z tego pierwsza strofa. Druga uwiera rymem: oddechem/półuśmiechem. I tu łamie się rytm. Żle brzmi ten "półuśmiech". Statnia strofa ma zakończenie, acz brakuje tej burzy wiatru, który by akcentem to wszystko podkreślił. Poza tym, gdzież tu jest przekaz? Czy nim jest łąka, czerwonym płynąca okrętem? Przydałby się jakiś wątek jako podstawa, tutaj niczego raczej nie wyróżniłaś. Pochwalę za krajobraz i klimat. Wiem, jak trudno jest pisać w takiej formie, dlatego kibicuję i czekam na następny ;) Pozdrawiam serdecznie PS. W dziale niżej będzie mu bardzo wygodnie ;)

Piękne zakończenie. Karze wracać do początku. Smutny, acz sympatyczny. Nawet bardzo. Brawo! Zabieram ;) Pozdrawiam serdecznie

Niby coś tutaj jest. Z początku dość "prostacko" i dosłownie: "światła nie dogonisz - powiedzieli" - zniechęca na samym początku. Gdy tak od razu przechodzisz do tematu. A to jest rozwinięcie. W takim razie gdzie wstęp? "pojęczą siecią" - kiepska metafora :/ "zamknęli galaktykę w szarym pudełku śmiali się głośno puszczając wielościany z oczu" - a tutaj wszystko takie proste i domyślne. A gdyby tak spontanicznie rozrzucić? "zamknęli galaktykę w szarym pudełku meteory śmiały się wypuszczając wielościany oczu" - to zmienia sens, ale nie zmienia tematu. Wszak nie zapominajmy o intepretacji. "- światła nie dogonisz" - denerwujące powtórzenie. Ja bym to radził zmienić na inny wątek, np.: "- świata nie zobaczysz" - po tej - zdawać by się mogło - następnej części wiersza odbiorca oczekiwałby podobnego zakończenia. Pod koniec powtarzasz motyw z oczami: "wyrzucili gałki oczne poza horyzont" - ale tutaj nie widać jakiegoś konkretnego ruchu w tym kierunku, dlatego zwraca na siebie uwagę. "nie usłyszeli cichego pisku w oddali: -zaczekajcie !" - pointa słaba, motyw oklepany wzdłuż i wszerz.. Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.

Ileż w tym patosu. Aż ziemia drży od kroków. Za dużo mącenia w tej wodzie, Cóż ci to? Gdy ręką pył wznosisz. Przerost treści nad formą. Za dużo "górnolotnych" słów. Pointa nieciekawa, dobrze się czyta. Ale jak już powiedziałem, za dużo patosu. W ostatniej strofie zwraca na siebie uwagę powtórzenie. "nawet roku kiedy zawitam znów upomnę się o foldery i starorzecza będę się znów rozpływać" Ale muszę pochwalić za zamysł, wszak nie wszystko jest prosto napisane, a można wyciągnąć jakieś wnioski. Pozdrawiam serdecznie PS. Niestety dział niżej.

No to teraz może głos "oskarżonego". Na wstępie chciałbym zwrócić uwagę na parę aspektów, które mnie troszkę zaskoczyły na samym wstępie do dyskusji. Uważa się Pani za osobę poważną i poważaną wśród środowiska literackiego. Nie zamierzam tego negować, wręcz odwrotnie. Szczerze Pani gratuluję dotychczasowych osiągnięć i podziwiam za upór w dążeniu do sławy. Tudzież tomiki, nagrody, wyróżnienia... Chce Pani być uważaną za osobę inteligentną, posiadającą niemały dorobek merytoryczny. Toteż nie wiem, dlaczego mam Pani tłumaczyć problem słabego wiersza. Nie popadajmy w rutynę. Każdy wiersz jest procesem twórczego rozwoju. Choćby temat tego tematu... Czytamy: "Mistrz Sanocki rulez". "Mistrz Sanocki" - rozumiem. "rulez" - "powaga"? Dalej kolejny cyrk: "Dzisiaj po raz kolejny Piotr Sanocki przesunął mój tekst "Wyprzedaż" do działu dla P." - to naprawdę brzmi jak tekst skarżącego się do mamy dziecka. Pani najwyraźniej nie rozumie, że dobry wiersz na pewno nie zniknie z działu Z. Usunęła Pani swój tekst, razem z moim komentarzem uniemożliwiając tym samym wgląd do problemu osobom biorącym zażarty udział w tej dyskusji. Unikając tym samym udowodnienia Pani "dlaczego?". A jednocześnie zmieniając podstawę dyskusji w puste krytykowanie moich postępowań. Jeżeli tematem jest "władza" jak to Pani ładnie nazwała. To niestety muszę Panią zaskoczyć, nie mam żadnej władzy w tym, co Pani tworzy, lub wypisuje tutaj na Forum dyskusyjnym. Jeżeli uważa Pani, że jestem subiektywny... "Pan Piotr postanowił pokazać Dotykowi, gdzie jest miejsce dla jej wierszy:))." - To kolejny raz jest Pani w błędzie. Gdybym był subiektywny, to pewnie nawet bym nie przeczytał Pani utworu tylko od razu wystawił komentarz pozytywny i maksymalną ilość punktów w sondzie. Drugie, co mnie zaciekawiło, to Pani niepoważna reakcja. Chodzi tutaj o usunięcie swoich utworów. Naprawdę mnie to nie wzrusza. Uważam to raczej za dziecinne zachowanie. Tyle na dziś. Pozdrawiam serdecznie

Jest tło, ale gdzie jest rozwinięcie? Pointa, problem/zagadnienie/przekaz... Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.

Czyli wiersz o Dobrobycie w prawdziwym języku napisany. Dlaczego: „Gwara jest rodzajem poezji ludu, ucieczką od języka literackiego, jego przeformalizowania, oficjalności, marszu do abstrakcji, rodzajem opozycji językowej.” - (napisał pomysłodawca). [u]KONKURS NA WIERSZ[/u] *** Gwara *** Możliwie oryginalna, rzeczywiście dziś funkcjonująca. *** Wiersz *** Do 30 wersów, inne atrybuty dowolne. *** Temat *** Dobrobyt, czyli do czego ciągle dążymy (Do Brobyt!) :) *** Termin *** 14 grudnia 2005 r. *** Zgłoszenie *** Umieszczenie wiersza w wątku. *** Ocena *** Kompetentne Jury. >>>> Nagroda [u]100[/u] PLN (fundator napisał: "Stawiam 100 zł dla zwycięzcy. I to by było na tyle. Pozdrawiam. Stefan R") „No to biercie się poety do roboty, bo inacy nic z tego wiela nie byndzie” – jakby powiedziała Babcia Bigosowa.

Przeniesiono.

Hehe, chyba o czymś nie wiem :) Ale może Pani spróbować (tylko na swoją odpowiedzialność!) :] Ja tam lubię swój nick, tak jak swoje imię i nazwisko :D Pozdrawiam serdecznie

Najtrudniejsza w tym sztuka, opisać piękno, które nas dotyka. Jeszcze wiele pracy. ale ważne, że zwracasz na to uwagę i doceniasz piękno. Może lepiej by było, gdybyś wtrącił jakiś ciekawy wątek główny. Bo widzę, że chcesz tutaj stworzyć klimat. Ale na tym koniec. Nic więcej nie chcesz powiedzieć? Wiersza nie zbudujesz na samym klimacie. Spróbuj czymś zaciekawić. Mogą to być spersonifikowane płatki śniegu, lub motyw starej babci radującej się niepowtarzalną scenerią... kombinuj, a przede wszystkim ćwicz! :) Pozdrawiam serdecznie

Pełen profesjonalzm. Nic nie mam do zarzucenia. Czuć wyraźną dojrzałość artystyczną. Pozdrawiam serdecznie

Nastrojowo. Można poczuć się jakby gdzieś indziej. Pointa bardzo ciekawa. Treść przemyślana, konsekwentna. Typowy wstęp, buduje klimat, rozwinięcie porusza problem, zakończenie wzbudza zadumę. U mnie to jakby pytanie: "jak Ty podchodzisz do śmierci". Bardzo ładnie! ;) Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.

Panie Tomaszu, dlaczego w P? Ale już do Z! Poza tym pięknie, lirycznie i głęboko. Naprawdę ładnie ;) Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.

Przeniesiono.

Przeniesiono.

PS. Witam z powrotem ;)

Pawle, bardzo ładnie! Brak mi tylko ciekawszej pointy. Bo wiesz... zapominanie z budzeniem jest wszechstronnie oklepane ;) Poza tym czuć ten dynamizm, słowa nie zatrzymują. Dopiero na pauzę zanosi koniec strofy, y zrozumieć całość kilka (a nawet kilkanaście) razy należałoby przeczytać. Podoba się ;) Pozdrawiam serdecznie

Tyle patosu... Czyż to proroctwo? Wszak człek prosty rozumieć ma znaczenie powórzeń, gdy "zgłodniałe piękna" brodzą dłonie pędząc zakola "strumieniem krwistym". Za dużo patosu, mało oryginalna forma. Mogłoby coś z tego wyjść, gdyby ten wiersz zobaczył choć Warsztat... :/ Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.

No cosik rozmarzony ten Peel :) Rymy rzeczywiście częstochowskie. Rytmika jest denerwująca, bo czyta się monotonnie i jednostajnie. Bez żadnych pauz i przystanków. Na przyszłość "zainwestowałbym" w poprawienie rymów. Poczytaj jak robią to znani poeci ;) Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.

Będę złośliwy i pozostawię Pana w nieświadomości wobec odpowiedzi. [quote]2) Czemu nie zrobić tak, jak jest na większości forów dyskusyjnych, tzn dodać do forum dział SPAM? http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=20297 Pozdrawiam serdecznie PS. Proszę trzymać się tematu dyskusji.

Postaraj się bardziej przyłożyć do rymów. Jest tak zwana częstochowszczyzna, o którą odrazu Cię oskarżą gdy tylko ten tekst się pojawi wyżej ;) Na czym to polega? Ano częstochowszczyzna to takie zjawisko wystepujące w rymowaniu, gdy rymy powstają na bazie [u]powtórzeń ostatnich głosek wyrazu[/u], np. wyrazu - odrazu małe - stałe kwitnie - brzydkie Lepiej jest poświęcić więcej chwil i poćwiczyć tworzenie rymów niedokładnych. Np.: wyrazu - przestań już małe - oparte kwitnie - szybciej Trzeba też umiejętnie wyszukiwać akcentowane głoski, które można zastapić podobnymi. Ten wiersz zostaw. Jak zaczniesz go poprawiać, to prawdopodobnie za dużo też w treści się zmieni i pierwotny zamysł ulegnie zniszczeniu. Moja rada: ĆWICZ do upadłego! I czytaj poezję znanych poetów. Pozdrawiam serdecznie

W ostatnim wersie to chyba pytanie, a gdzie znak pytajnika? :) Poza tym wiersz poprawny technicznie. Merytorycznie też niczego mu nie brakuje. To nie mój temat, ale mimo to podoba się ;) Pozdrawiam serdecznie PS. Ja też lubię ptysie :D

... i co? Czy jest tutaj jakaś konkretna treść? Przekaz, pointa? Pozdrawiam serdecznie PS. Przeniesiono.