bazyl_prost

to takie szaroróżowe, musimy porozmawiać

kit wychodzi z okien jakie to zabawne mróz trzyma

no, ufajmy Egipcjanom

to jakiś bagnet na broń?

biały kaszkiet pachnie oby nie mrozem skarpet

zaplatasz swoje warkocze nie wiem nic o kokardach rozpływam się w twych przemyśleniach

boje się szarego

zwariować można z tym szaroróżem

kiedyś był tylko światłocień ja myślę a cienie dzisiaj bywają różne wolałbym myśleć w złocie ktoś mi jawi paprocie mój temat miłości daleki szary róż zniewala bezsensem może zieleń i niebieski róż piękny jest pozwala

chaos może pociągać miłość cierpliwa gdy wie na co czeka szara miłość jest błacha i nieustępliwa

bez gazet okulary wyłonią się wcześniej czy później piwonie słów i inne zioła oko błękitu woli milczeć tyle tych nieuciech gwiazdy to takie banalne ciepło już wieloznaczne waga zważy czasoprzestrzeń i ktoś powie że nieważne kto i kiedy jaką barwą przeniknę

moja kuzynka półjaponka mówiła że mamy więcej słów

twoje brzmi banalnie po co mam się ograniczać japońską sylabizacją zachowuje znakowość haiku poza tym mogę pisać po japońsku ale po co

dom drewniany ataeru mokuseino twe lustro i lampa anata denki to kagami nakładasz szminkę kuchibeni haku przez papierową szybę ototte kami garasu patrzę cię udedokei anata kimi znikają stosy liter ...trudne to i gorzej wychodzi

humory mówisz dawne ubieram to w minerały

lepiej wyjechać do Afryki upstrzyć ptactwo nerwową nudą

wstręciuch

jaka subtelna impresja

w poszukiwaniu lepszego piekła znalazłem ciebie niemiła wiem, obyczaje suma strasznych przeżyć właśnie mnie wykrwawiłaś żegnaj więc świecie z tobą nudziłem się okropnie owady piękne paskudna mucha ledwo cię nigdy cmoknę

prymitywna chuć i nie jestem z Niemiec

dumna i blada z opola naniosła mi do obory ja proponuje jej nieszpory

nie rusz bardziej lubię rękojeść niż ostrze nie bój się jest w gablotce

docieram z wami do samopoczucia do Anglii wyjechała... kwitną olejkiem dłonie zielone tęsknoty nieskończone był już i piołun, i tytoń i o Jamoonie boski co mi przesłodzi troski

speedów nie radzę to beznadziejne trwoga pokryta chemią i nie rymuje tylko pulsuje serce przesuwa w ciemno

Wszyscy w AA zrzeszeni Umierać nam nie błogo zrzygam przytruję się trochę nie będę już niebogą