bazyl_prost

god flesh brzmi zachęcająco ale czy to aby nie komary, ja slucham bjork simsibsizimsim don't say love

ja tez chcę tomik jakem ponury lodziarz z leniuchowa

mieszasz Jasna, ja też, w czerwonym winie truskawkowo, wiśniowo, chilli

ale z ciebie Alchemik...może z innej galaktyki

Każda ironia ma w sobie nutkę wyższości i właśnie o nutkowość tej nutki w ironii chodzi.. Pozdrawiam mam wrażenie że żyję wśród wampirów

niepokojące i nietrwałe

mnie to się kojarzy z przełamaniem pewnej granicy, jak onanizm morderstwem

nim zgaśnie ostatnia gwiazda nim się we wszystko zamieni nim zeschły liść zechce opaść nim trawa się zazieleni nim rzeki czerwone zapłyną taka mi bądź dziewczyno hej

podobno koniec to dopiero początek ale to nie koniec, ja lubię swoją płynną mozaikę

niesprawiedliwe śmierci żądne zemsty łaknące este-tyki nie powiem co nie powiem gdzie potrzebny łyk etyki

tańczymy chilli tango kwaśny truskawkowy rozwód jak świnie w rzeźni okłamując się że to nie my to niemy bo utoniemy

młode pary gospodarne wymyśliły wnet... husqvarnę

truskawkowa cisza pochłania w przepaść kwaśna nuta

niektóre odblaski to trzeba tokarką albo czarnym wacikiem

spacer po ciemności światła radość błyski

biel co zniewala wolnoscią czerwień co tętni w ukryciu oranż co chłonie i karmi żółte sieci trwałości w radości zielone lico natury niebieska tafla radości fiolet ogarnia purpury i te perłowe chmury

daleko bo to materia fobosa jak dreszcz dystroficznego olśnienia

to był problem jak odnaleźć światło które znikło w gniewie, strachu i szaleństwie

kamienia stabilnego czegoś stabilnego nie nie drzazgi miecza nie bólu nie przestrzeni giętkiej bez morza gadającej krwi słońce się mieni w soczystej zieleni kicz jak okno do powietrza

prostota fajna rzecz, wszysko kiedyś było proste, i kolejne kiedyś i kolejne, ktoś nawet umie zupę, ibuprofen to jad grzechotnika, dziwne skojarzenie z anoreksją głupio się trupio głodzić

tak jakby bardzo ze wszystkich sił ale to było zbyt wiele mgła tylko lśni a gasłe światło płacze niemo płacze płacze

ja znam smutniejsze, jak zabrakło światła

faktyczne że trudniej

w literaturze nie ma lepszego wczoraj, a może jest

a to ślimak się skołował