bazyl_prost

wpędzasz tą P-elke w nie lada depresję, globalny problem poza tym

Treźwość jak nie ugrzęznąć wśród chmur albo je pokochać popioły nieme, smutek zbyt późno, zjawiają się ślady polityczne foux pas odwrót czy alarm? środek nikąd gdzie bajka z dobrym końcem ? pod niemocą nurkowanie skaza niezrozumienia czy Izaak miał szczęście?

tak, bohaterowie szarzeją...i czy ci biblijni ludzie są uniwersalni?

jakaś okrutna ta 'medycyna'

wzory na księżycu są fascynujące, amerykański księżyc ma zeza, polski zdziwiony, zawsze szukam oczu

spod chmur jaśnieje ptaka śpiew jasność wyziera

chmur by nie było tak wielkich i słońce by było widać a tu pada, pada, pada już nie mogę już nie chcę a tu pada, pada, pada czy niebo jest niebieskie?

od egzekucji blisko do secesji

gliniany garnek na krawędzi stołu stoi na krawędzi stołu gliniany garnek

mówią szarak wzgardą poraniony twarda filozofia jak róży cierń opakowując kaszankę w aluminiową folię odmieniam świat osty, róże nikły element stworzenia

zrezygnowałem z francuskich kokardek

makabra nieporównywalna tworzy grymas sine smerfy budzą mdłości krajobraz przytłacza pochłonąć chce nie chce nie chce nie chce krztusze się nie chcę się sobą dzielić chce tak jak kiedyś zwyczajnie bez róż chmura Noego wraca coraz większa pozostają łzy

piękne lato chmura Noego oszczędziła miasto a może to był wieloryb? -wieloryb buszujący w chmurze...

błękit nieba jasne słońce głębiny jeziora

dziękuję za mile slowa,czlowiek na podobieństwo Boga, pantomima kwarków

wśród wielu atmosfer trwałych lub wadliwych jak mgła, jak dotyk latam lekko bez zobowiązania istnieję ...lub znikam w obrotach ciał niebieskich wśród wielkich gwiazdozbiorów między atomami nieruchomo

fantastycznie, tylko dokąd?

wśród wielu atmosfer trwałych lub wadliwych jak mgła, jak dotyk latam lekko bez zobowiązania istnieję ...lub znikam w obrotach ciał niebieskich wśród wielkich gwiazdozbiorów między atomami nieruchomo

ten łabędź ma wątłe, żeby nie zwątpić

chmury wiszą nisko szarość łamie piorun niebiańskie zamieszanie

utopiony w szarych pląsach płynie na kraniec świata ciemność tylko ciemność nieznośna znika jak niesmak wątłe zamyka oczy ku nieistnieniu krwawe łzy

andromeda i znachor- to moja opcja

powietrze żywe wiosenna woń róże w szklarni

kiedy się w studniach skrysztalą krople w słowa...ciekawe jak to wygląda

serce pękło z trwogi kolejna fala dyktuje mu rytm