Fanaberka

A weź się, Jurek, nie wygłupiaj, skąd ja wezmę w połowie miesiąca na 100 piw! ;D

Dzięki, że mi o tym piszesz, poprzyglądam się. Osobiście wolę wiersze bez interpunkcji, a sama strzelam jak z wiatrówki. :-)

A to zaczyn wiersza: http://www.siec-otwocka.pl/~kalmus/fotki/anniol.jpg Fotka, niestety, nawet w części nie oddaje jego urody. :-)

A wiesz, nie przypuszczałam, że Zeus jest autentyczny zinterpretowałam tę część wiersza na swój sposób. No wiesz, to boskie imię. Pomyślałam: małoletni pogromca bogów. Podobało mi się. :-)

Tu jest zdjęcie tej łąki, może ono coś wyjaśni: http://www.siec-otwocka.pl/~kalmus/fotki/piosenkapajakow.jpg Nie wiem, dlaczego zaczęłam stawiać kropki. chyba tak łatwiej mi zwersyfikować. Jeśli tak się zdarzy, że jeszcze trochę popiszę - postaram się ich pozbyć. Dzięki za plusa. :-)

Ja w dzieciństwie ucięłam łeb kogutowi. Siekierą na pieńku. Biegł przez podwórze jak chorągiew pełna krwi, potem przepadł w polu z ziemniakami. Wiersz podoba mi się. Pozdrawiam Fanaberka.

Tak, wprawa rośnie - to już co najmniej dziesiąty wiersz w życiu :-) Dziękuję za przeczytanie i pochwałę. :-)

Przeczytałam z przyjemnością. Rymy, rytm, śpiewność, delikatność, a jednocześnie pewne przesłanie - jak dla mnie niezbłyt głębokie, ale to przecież wiersz o małym ptaszku. ;) Pozdrawiam miło. Fanaberka.

Nie znam autorki, ale się rozejrzę w najbliższym czasie, zobaczę. Rewelka to nie jest. Są tu jakieś zabawki słowami: całe niecałe całuny - osobiście nie przepadam za tym. Zauważyłam, że na facetów działają takie napalone teksty, pewnie stanowili większość wśród jurorów. Chcesz nagrody - rusz nie tylko głową (to żart ;) A tak na serio, to życzę, żeby Ci się udało. Powodzenia :-) Fanaberka.

Ej, ten Midas z pokłutym tyłkiem. (igły to pewnie jednorazówki, hę? :) Nie rozumiem drugiej zwrotki, ale może za mało jestem obtrzaskana w mitologii ;) Pozdrawiam Autora Fanaberka :-)

Bardzo dziękuję za wnikliwe przeczytanie i komentarz. Jest mi miło. :-)

[u]próba[/u]

Dziękuję za uwagi i pomoc. Wiersz był w Warsztacie przed awarią forum. http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=49180#dol Fanaberka :-)

nie spałam całą noc. o świcie wyszłam z domu na łąkę, bujną i dojrzałą do ścięcia przez przymrozek. wśród łodyg stało białe słońce. zimne pająki drżąc w jedwabiach śpiewały: chcemy tańczyć. łąka to dywan, potrzebuje wzoru. gniewne gąsienice utknęły w przebieralniach. czym jest chłód, skoro ciało jest nadal nasze. z odwilżą wypełnia się powietrzem. odsłaniają się skrzydła. o tej porze łąka milczy. jej ranne poruszenie to tylko dreszcze, inna wersja snu. nie bierz tego poważnie. .

Dzwony – ziemia z wytworną wizytą w niebie. w odpowiedzi uśmiech – rzadki w tych stronach śnieg. biały płatek przed katedrą. szybko topnieje na ruchliwym języku. jeszcze przed chwilą w blasku, a już czarny wąż drogi. anioły za nami na palcach. żywiczne są ich pióra, płaszcze mleczne, spod bursztynowych skrzypiec przezroczyste krople – dzwonki Papageno. tak sowy śnią o nocy w teatrze opuszczonym przez wladcę. za szybami palą się ogniska. i nasze gdzieś płonie w chmurach popiołu po długim ogniu lata. mówisz szeptem – przecież sen zwierząt panuje w sarkofagach z tajnymi znakami imion, za ścianą nie ma nikogo, a ciemność przychodzi z każdym zmierzchem. jak dzwoni cisza tej nocy. łyżeczka w kubku. .

Dziękuję, Dormo, za zaproszenie :-) winogrona pod stopami? hmmm, coś słyszałam o takich tajskich salonach piękności :-D Messa napisał kawał wiersza. Szkoda winogron na konfitury :-) Ps. a z nagietka to się podobno kropelki nasercowe wyciska, czy coś takiego... :-D

Albo gdy przybija się penisa do krzyża. Bez względu na przesłanie instalacji, z którym niekiedy można się zgadzać. Zgadzam się z tak postawionym pytaniem. Jakiś czas temu zobaczyłam w krzakach zboczeńca. W tej samej chwili, gdy ja odczuwałam wstrząs lęku i obrzydzenia - on przeżywał szczyt uniesienia. ;) I wiesz, pomyślałam sobie wtedy o Nieznalskiej. Pomyślałam, że jej instalacja to nie tylko wynik chęci zaistnienia i braku szacunku dla odbiorcy, że to być może ujawnienie się problemów medycznych artystki - psychologicznych i psychiatrycznych. Wow! A jeśli kobieta dostasje mnóstwo kwiatów i przyjmuję je z obojętnością; jeśli zdarza jej się myśleć i nie oddawać - hmmm, czyżby coś nie tak było z kobiecością pewnej znanej mi F_eministki? ;DD

wyróżniłeś grodzenia, żeby się nie zlało z "od"? Są obrazy, które lubię, może dlatego, że przychodzą same, bez wysiłku. Wolność, cisza, metafizyka - jako wartości. I niepokój, przeczucie, że nie wszystko jest OK. Podoba mi się. Pozdrawiam. Fanaberka

Bardzo dobrze, Jo asiu, powinny być co najmniej dwie czirliderki :-))) Ps. To nagietkowe niebo też mi się podoba. Tyle, że w tych zawodach chyba chodzi o umiejętność wykorzystania formy. A może się mylę :-). Dzie wuszko, to może umówmy się tak: jeśli mój faworyt wygra - piszesz dla mnie wiersz. jeśli wygra Messa - ja piszę dla Ciebie haiku. (czas nieokreślony - miewam problemy z natchnieniem ;)))) Co Ty na to?

Świetnie się czyta. Pomyślałam, że ten Twój zając w sam raz by się nadał do tamtego sekstyńskiego pasztetu :-) Pozdrawiam Fanaberka :-)

Przeczytałam dokładnie oba wiersze. Lobo wykorzystał formę sekstyny do opowiedzenia pewnej historii. Autor pokazuje nie tylko przebieg zdarzenia od początku (zlecenie) do końca (wieloletni wyrok), ale prezentuje też bohatera, pokazuje jego złożoną i ciekawą osobowość. Z jednej strony widzę pragmatycznego złodzieja – wkurzonego i rozpamiętującego okoliczności wpadki, z dugiej – zapamiętałego miłośnika śpiewu ptaków, pięknych wnętrz i wykwintnych potraw. Z każdą kolejną zwrotką, dzięki powracaniu tych samych słów kluczowych, opowieść zawraca, a jednocześnie zatacza coraz szersze kręgi - coraz lepiej, szerzej poznaje się zarówno okoliczności, jak i bohatera. Nie umiem profesjonalnie ocenić formy wiersza, uważam jednak, że Lobo doskonale wykorzystał formę sekstyny dla opowiedzenia historii na tyle złożonej i brzemiennej w skutki, że nie sposób by ją było przedstawić w kilku prostych słowach. Natomiast wiersz Messy – to jeden wielki opis, poetycki i pełen refleksji. Ma kilka pięknych momentów, kilka ciekawych, zatrzymujących gier słownych. Forma sekstyny wydaje się nie mieć tu specjalnego znaczenia, jeśli już – to raczej jest naczyniem, balonem ściskającym i ograniczającym kłębiącą się zawartość. Mam takie odczucie, że nie wszystkie słowa kluczowe zostały w równym stopniu zasymilowane, np.: w każdej zwrotce słowo „pasztet” wydaje mi się obce, niedopasowane do całości. Pomyślałam, że wiersz mógłby być dłuższy lub krótszy bez większej straty dla całości przekazu. Wiersz podoba mi się, ale nie widzę wykorzystania formy dla przedstawienia treści, a to zdaje się ma być przedmiotem oceny. Obstawiam następująco: Lobo pierwsze miejsce, Messa drugie. Ciekawa jestem werdyktu jurorów. (trzy dni ;). Gratulacje dla obu poetów – za wiersze i sam turniej. Fajna zabawa :-) Fanaberka :-)

Ech te czasy performance :-) Jako galerniczka uważam, że niektóre wystawy wiszą czasem za długo. Pozdrawiam Fanaberka :-)

Powiedzcie mi, proszę: kto ocenia wiersze i kiedy nastąpi rozstrzygnięcie konkursu? Czy można tu wklejać swoje komentarze, czy poczekać na werdykt? Pytam, bo mam już faworyta. :-)

tytuł "bezwietrznie", a w wierszu susza. Na szczęście wymyślono prysznic ze sztucznie podgrzewaną wodą :-) Listopadowy ten Twój wiersz. Pozdrawiam :-)

:-))) Dziękuję :-)