Archie_J

Nie chciałbym nic narzucać, więc pozostawiam to twoim przemyśleniom. Tylko nie przekombinuj. Osobiści pociągnałbym temat tej miłosnej litanii. pozdr. Ariel

Na początku zaczałem czytać niechętnie, ale potem wpadłem w rytm i doszedłem do końca. Plusiak! pozdr. Ariel

Od początku mnie zaciekawiło, wszystko się rozwijało, apetyt rósł, aż w końcu puenta mnie zawiodła - zbyt słaba, choć wiersz subtelny. pozdr. Ariel

Podpisuję się pod tym. Zgrzyta mi jeszcze w drugiej strofie dwa ostatnie wersy. Przekaz ciekawy. Plusiak i ode mnie. pozdr. Ariel

Może i nudzi, ale ciekawie ujety został: "Być wilkiem(?) Owcą(?) Drugim policzkiem(?)" pozdr. Ariel

Przyszłość, jako wprowadzenie do wiersza, brak perspktyw na dalsze życie, monotonia. Zostały znikome oznaki życia, potłuczone twarze i pokój pełen kwaśnych jabłek, jako symbol grzechu, ale i wycieńczenia, beznadziei, popełnionego błędu. Podmiot nie jest ofiarą palenia, bez obaw, bardziej odzwierciedla nieudolność, bezmyślność. To tyle mojego sprostowania, mam nadzieję, że teraz jaśniej bedzie. pozdr. Ariel

Dobry wiersz, tylko mi nie pasuje: splecione ręce, szepty i gwiezdny pył. Zastąpiłbym to czymś innym, badziej przenikliwym. Całość odbioru mi się podoba. pozdr. Ariel

Poezja współczena nie ma granic, więc dlaczego nie w ten sposób. Trochę o wszystkim i o niczym, tutuł się gryzie z wierszem, moze coś bardziej wymownego, więcej przekazu! pozdr. Ariel

Mi ten wers pasuje w 100%. Odbieram go tak: tłoczą się w plastikach, czyli symbolizują brak swobody brzmienia, powstaje dysonans, zgrzyt, paradoks, dzieci i ryby głosu nie mają, a jednak ich głos słychać gdzieś między wersami. pozdr. Ariel

Jak jest naprawdę nikt nie wie, ale ja mam własną wizję odbiegającą od twojej. Ogólnie ciekawie (zgadzam się). pozdr. Ariel

A mi się spodobał dylemat "kim być?" Ja też się w tym czasami gubię, więc to jakby o mnie. Jakby koncepcję wykorzystać w inny sposób, to mogłoby być ciekawie. pozdr. Ariel

ale jednak, ten sam tok myślenia;) pozdr. Ariel

Prawdy w tym dużo. Moja interpretacja taka: zbyt dużo na świecie naśladowania innych. Wszyscy robią to, co jest na topie, zero pomysłowości. Dobrze to ujęłaś, ale ciężko się czyta (a moze to zmęczenie). Bez porywów, ale +. pozdr. Ariel

Technika -1 literówka: 3 strofa, 3 wers - "dzienna" chyba winno być. Pluszowe fotele i kurz uwięziony mi się najbardziej podobają. Puenta zmusza do przemyśleń, więc ok. Słaba troszkę cała 3 strofa, ale reszta jak dla mnie bardzo dobra. Czekam na więcej! pozdr. Ariel

No ja tkaże bardziej w linii obrony wiersza. Niemniej jednak zgadzam się z brakiem logiki, ja to określę jako "masło maślane". Czasami z braku logiki też można coś wyczytać, ale to sektor dla schizofreników, więc zapraszam do klubu;) Coś w tym jest - ode mnie plusiak! pozdr. Ariel

W pierwszej strofie troszkę się w pokrewieństwach pogubiłem, bo wnuk pisze do ojca, to że niby ty babcia;)? Koncepcja z "wygasa" na poczatku i na końcu bardzo mi się podoba, to słowo prowadzi czytelnika od początku do końca. Nie olśniłaś mnie pomysłowością, ale ogólnie ok. pozdr. Ariel

Przepraszam za "kradzież", rzeczywiście nic nie wiedziałem. Wiersz w ogóle powstał w dziwnych okolicznościach, więc może niac taki niedoskonały pozostanie. Dzięki za komentarz! pozdr. Ariel

Tak jak poprzednicy stwierdzam, że trochę oklepane zwroty i cała tematyka, ale po tym, co przed chwilą czytałem to już coś. Inni są gorsi;) Jeśli się postarasz to stworzysz jeszcze coś porywającego. Teraz jedynie mały + na zachęte. pozdr. Ariel

Czytając zastanawiałem się czy to wiersz czy zlepek nieudolnych zdań, nieprzemyślanych do tego. Następnym razem przeczytaj to co napisałaś chociaż raz, a potem ewentualnie publikuj. Nic pozytywnego nie ujrzałem;( Przykro mi pozdr. Ariel

zamknął przyszłość pozostały tylko potłuczone twarze i pokój pełen kwaśnych jabłek szukał tożsamości znalazł paczkę papierosów kolejny niewidomy obija się o meble niebo-rak

Wiersz jak dla mnie dosłowny, a dlaczego? Bo sam Orwell pisał wszytko niedosłownie, więc wzorując się na jego stylu (mimo, że on jest prozaikiem) również nie jesteś dosłowna. Paradoks. Wielki plusiak ode mnie;) pozdr. Ariel

płynęła kiedyś poprzez blade jezioro uniesionych rąk chustki spadały z głów krępowały krawaty uciskały sukienki pomiatała naturą psiego wycia i pohukiwania sów żywiła się słonymi bajorami ludzkich niepowodzeń była hitlerowskim mydłem stosem włosów sinymi oczami szkieletów

Dziękuję za komentarze. M. Krzywak, dziękuję, że się zatrzymałeś i przeczytałeś. Justyno Nawrocka, wiem, że trochę pokręciłem, ale jednak jest klimat, a co do prozy, to nigdy nie patrzyłem na to z tej perspektywy, ale może? Letnia sukienko, też mi się wydaje, że na moje możliwości jest ok, chciałbym, żeby kiedyś to się rozwinęło, ale czeka mnie dużo pracy. pozdr Ariel

mówiła kapłańskim tonem banalne frazesy tonęły w melancholii poprzez łzawy pryzmat widać było tęczę wyniośle walczyła z zasadami to było wbrew savoir - vivre’u a jednak piętnowała boskie przykazania zabrali jej dzieci mówiąc że są obłąkane zamknęli w pokoju bez klamek zaszyli usta by nie krzyczały przy śmierci widać nie można wierzyć w garbate aniołki a wiara nie czyni już cudów

Pierwsza strofa ciekawi, ale końcówka drugiej jakoś nie pasuje: "co szczególnie przy tobie udaje że go wcale nie ma" Puste jelita i dętka - niecodzienne porównanie, ale trafne! Puenta zaskakuje, ale mogłaby być lepsza (jak dla mnie). pozdr Ariel;)