Archie_J

pytasz mnie o rachunek sumienia nie opowiem ci tej bajki nie poniosą nas karosze do zwiędłego kwiatu kalii tu zostańmy wyłapali nasze siostry w kłębek ognia atoli za piecem wygodniej

Nie ma do czego się przyczepić, czekalem na ten wiersz (mogę odetchnąć z ulgą). pozdr Ariel ;)

Podoba mi się klimat, interpretacji dużo, np. dlaczego ma tu być mowa o człowieku, może trochę zwierzęcego instynktu? pozdr Ariel

Agato, "dygnięcie kciuka" mi nie odpowiada (sam nie wiem dlaczego). "Trój-wymiar" hm...(dlaczego tak zapisane? nie widzę głębszego sensu, ale jeszcze będę próbował) za to "tele-gram" trafiony. Interpretacja Jasia ciekawa, ale ja widzę to bardziej subtelniej. Ten trój-wymiar - rozwiązanie Jasia mi odpowiada, ale bardziej z tymi ustami. pozdr Ariel

Puenta mało wyrazista. Najbardziej podoba mi się druga strofa (może to moja słabość do historii). Co do "koronki" ktoś już napisał, że trafione. Dodałbym jeszczden wers, by podkreślić końcówkę. Moja wizja: umywam rękawiczki - po czubki palców nieczysta łapię pozory interpretować można tylko na tle historii -moja jest blada i przerażona sobą są szepty niezmywalne gdy w koronkach rękawiczek trzepoczą mi twoje myśli - niemiłosiernie ludzkie pozornie zbawienne "Zabwiennie" nie wiem czy to to słowo, ale coś w tym stylu. pozdr Ariel

Gra słowem jak najbardziej wskazana. Za-tykam? Co w tym złego Kasiu? Sens jest jaknajbardziej. Agato, czytałem lepsze wiersze, ale i ten niczego sobie. pozdr Ariel

Ucieczka od liryki, hmm... Myślę, że to dobry pomysł, bardzo mi się podoba. pozdr Ariel

Nic mnie nie ujęło. Może koncepcja domku z kart jest dobra, ale tylko ciekawe jej przedstawienie daje żądane efekty. Niestety nie tym razem. pozdr Ariel

A odnośnie tematu. Hmm... Od wieków istnieje wojna między kobietą, a mężczyzną. Kobiety mają jedno, mężczyźni drugie i niech tak zostanie. Precz z tranzwestytami!:-) pozdr ARIEL

Znam to. Odpowiedzi do dziś nie wiem, bo po dwóch godzinach myślenia, straciłem cierpliwość. Einstein uważał, że 90% (czy coś w tym stylu) nie rozwiąże tej zagadki. Klaudiuszu, proszę, jeśli znasz rozwiązanie przyślij mi je. pozdr Ariel

Wspaniale wprowadza w klimat, niebanalne metafory. pozdr Ariel

Powiało trochę biologią. Nie ujęło mnie, ale maleńki plusik za końcówkę. pozdr Ariel

"trzepot dusz" - banalne? Nie dla mnie. Masz wielkiego +. Razi mnie tylko ten "uszkodzony anioł". Brzmi jak tani sprzęt z supermarketu,który należy poddać reklamacji. pozdr Ariel

W sensie poetyckim nie porwało mnie, ale Twój wiersz mógłby być wspaniałą recenzją książki Doroty Terakowskiej pt. "Tam gdzie spadają Anioły". Polecam tę książkę. pozdr Ariel

Podoba mi się. Fragmenty: "soczewka boża"; "krnąbrna brudna koza takie najpiękniej płoną w ofierze"; tworzą wspaniały klimat. pozdr Ariel

bij i targaj zmieszaj z błotem będę cicho nic nie powiem zamknę chatę spalę strzechę słomianych chwil nic już nie wróci zakopię ciało bezużyteczne szmaty spróchnieją wraz z nim pośród glinianych garnków zaszyję uszy nićmi uplotę gruby sznur wykolę chore oczy pozostanę robakiem

bije pies kota co to za robota żaby nie kumają do stawu się pchaja bezsensu, bezanadziejnie. O to chodzi!!!!

Co do tytułu to nie chciałem, żeby taki był. Tak naprawdę to tytułem może być pierwszy i ostatni wers (taka sugestia).

obudziłem się zbyt późno czas powiedzieć o tym głośno by nie szukać swego sensu wycisnąłem trochę pasty kupiłem szczoteczkę do zębów przecież można to wyleczyć na opakowaniu pisze a ja wierzę chyba uda mi się je wybielić częste kontrole i dyscyplina oby tyko nie nosić sztucznej szczęki

Dzięki za komentarz pozdr Ariel

przechodzi dzień po dniu do hadesowej krainy bez nektaru i bez światła liże skrwawione wargi modlą się celebracyjnie o szybki rejs przez Styks niszczą pajęczą sieć więzi ograbiają z Bożego Słowa zmęczone ciała - decyzja pielęgniarz wypełnia narzędzie wstrzykuje powoli specyfik topi sumienie w kieliszku

Zbyt oczywisty? Myślę, że z zakończenia można wyciągnąć wiele wnosków. pozdr Ariel

Dziękuję za komentarz. Banalność pojęcie względne, ale rzeczywiście tu jej nie ma. pozdr Ariel

cudownie z Tobą przełamać rutynę pośród fanaberii każdego wieczoru wzniecać iskierkę rozpalać namiętność ogrzewać puste pokoje wyniośle i z fasonem przywołać ekscytacje wspaniale z Tobą pociemnieć w sadzy ulecieć przez komin

Bardzo mi się podoba, ale po wspaniałym początku końcówka mnie nie zadowala. W miarę jedzenia apetyt rośnie, a ja po przeczytaniu niestety jestem nadal "głodny". Popracowałbym nad ostatnimi trzema wersami. pozdr Ariel