Sylwester_Lasota

Byli jak dwa zgodne gi pi esy. Trasę wyznaczali jednomyślnie pod zadane z góry im adresy. Życie się toczyło równą drogą, lecz, przez oczywisty błąd w systemie, dzisiaj porozumieć się nie mogą. Ona powiedziała: "Teraz w lewo", w tym samym momencie, gdy on wyrzekł: "Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo". Od tej pory, choć w tej samej skrzyni, żadne skorygować się nie może, więc tylko wciąż jedno drugie wini.

Dziękuję.

Św. Augustyn napisał coś takiego: "Walczyły we mnie dwie dusze. W tej walce byłem po obu stronach". To niedokładny cytat, ale myślę, że stanowi jakiś przykład podobnej multiplikacji jaźni. Pozdrawiam.

Jedzie do końca. Dzięki za czytanie. Pozdrawiam.

Dzięki.

Przyjmuję to jako pochwałę powyższego tekstu :). W związku z tym... Dziękuję :)

:) Bardzo dziękuję! Pozdrawiam :)

Na krańcówce stoi kozioł, dalej jechać nie pozwoli, tutaj drogę kończy pociąg, na plantacji krematorii, które w popiół wszystkich zmienią postępowo i wydajnie, proch się zmiesza z czarną ziemią, Kozioł na niej ma już stajnię.

Chyba nie. Dziękuję 😀 Również pozdrawiam.

Wyrzucili maszynistę, wyrzucili konduktora, dróżnik ledwo z życiem uszedł, majtki wiszą na zaporach. Na rogatkach świateł feria, nie przestawia dróżnik zwrotnic, bieg pociągu się zapętla, więc o cud się tylko modli. Pozdrawiam.

Kto się wstawi, ten się wstawi i serduszko mu zostawi. Hej!

I postawił się... :) Pozdrawiam

Dzięki. Wzajemnie.

Coś w te kropki. :) Dziękuję za wizytę. Pozdrawiam Wizja jak wizja... a życie toczy się dalej. :) Pozdrawiam

Ależ skąd! Po prostu czytający inaczej Z bardzo specyficznym poczuciem humoru, ale już ktoś to powyżej napisał. Znowu się spóźniłem, ech... Pozdrawiam

Tekst do przyjęcia, ale dwie rzeczy mnie nieco rażą. Pierwsza, to "delikatnie gorący kubek". Druga, to "przypominania" są trochę za blisko siebie. Najlepiej byłoby chyba jedno z nich usunąć lub zamienić jakimś innym wyrażeniem. Pozdrawiam

@iwonaroma Dziękuję :) Tak, to prawda. Dziękuję. Pozdrawiam :)

W samo sedno. Dziękuję. Również pozdrawiam.

Ci co wsiedli i wysiedli, czasem w pędzie się spotkali, różne sprawy wspólnie wiedli, lecz najczęściej się mijali. Ktoś miał stacji siedemdziesiąt, a ktoś inny miał trzynaście. Bez nadziei by się przesiąść, gdy przecinał pociąg stacje. Rozkład jazdy na peronie przygwożdżony czarnym gwoździem, rozszyfrować go nie może przechodzący żaden człowiek. Większość czyta od niechcenia, nie z potrzeby, ale z nudów, bez refleksji, że istnienia na krawędzi wiszą cudu. Ci w pociągu jadą dalej, ktoś wyrzucił koduktora, kocioł stary jest na parę, węże snują się po torach.

Dzięki za komentarz. Pozdrawiam

To ciekawe, bo dokładnie do takiego samego wniosku doszedłem. Myślę, że w chwili obecnej nie jest problemem wyselekcjonowanie najlepszych operatorów takiego sprzętu, ale i tak wszystkich ich bije na głowę AI, więc może jednak takiego scenariusza się nie doczekamy. A może już się realizuje, wszystko możliwe. Słyszałem o próbie zwerbowania przez Rosjan gracza będącego na topie rankingu pewnej gry strategicznej. Ponoć propozycji nie przyjął. Zakładam, że ci, którzy przyjęli, raczej się tym nie chwalą. Nie wiem czy wiesz, ale istniał przed laty taki projekt, w którym można było sobie postrzelać przez internet z prawdziwej broni palnej do prawdziwych, żywych królików. Jeśli się nie mylę, to ze względu na drastyczność pomysłu go zamknięto. Pozdrawiam

Toż to niemal poemat! Rzeczywiście musiało to być znaczące wydarzenie w Twoim życiu. Pozdrawiam

:)

@Rafael Marius Ktoś kiedyś powiedział, że kwitnące rośliny to najbardziej bezwstydne twory na świecie. Ich piękne kwiaty, to przecież po prostu są ich narządy płciowe. Wiersz dobry, nie epatujący dosłownością, a jednak odkrywający bardzo wiele i pozostawiający margines dla czytelniczej wyobraźni. Pozdrawiam

Przede wszystkim świetny formalnie, jak zwykle z resztą. Jeśli chodzi o treść, to wydaje mi się nie do końca jednoznaczna, ale to też na plus. Powiedziałbym, że przekaz został owiany jesienną mgłą tajemniczości. Podoba się :) Pozdrawiam.