Sylwester_Lasota

a moim zdaniem, to mogłaby być z tego całkiem fajna proza. pozdrawiam.

jak dla mnie trudny orzech do zgryzienia... za trudny. może dlatego, że nigdy nie byłem małą dziewczynką ;). pozdrawiam.

konkludujące brak rytmu zakończenie, choć zgodne ze stanem faktycznym, zdecydowanie przeczy tytułowi, co każe się zastanowić czy aby autor, przypadkiem, nie poniósł klęski próbując udźwignąć postawione sobie zadanie. pozdrawiam.

hm... zastanawiam się... chyba od dziś zacznę walczyć z tekstami nawołujcymi do pijaństwa... ale temu może jeszcze wybacze ;)... bo, fakt, potencjał czuć... może jedynie zacząłbym od "Z" i dalej trzymał się tego... pozdrawiam.

tak... zpewne było by dużo łatwiej gdyby ominął, ale cóż począć, On nas nie omija, to raczej my staramy się Go ominąć w swej naiwności, ale to chyba niemożliwe, bo jeśli jest... :). wiersz, powiedziałbym nieźle zakamuflowany, ale dobry, a co zabawne, myśl do której nawiązałem chodzi mi po głowie już od kilku miesięcy, ale, jak do tej pory jeszcze się nie ukonkretniła. tym bardziej przypadł mi ten wiersz :). pozdrawiam.

zawsze wiedziałem, że wiersze Marty mają głębszy sens i... chyba właśnie go znalazłem. gdzieś tak do Wrocławia, a konkretnie do świateł, jest to najlepszy fragment prozy jaki ostatnio czytałem. dalej, niestety, opowiadanie zbanalniało, a zakończenie trochę mnie rozczarowało. to, oczywiście, tylko moje subiektywne zdanie. pozdrawiam.

tak dokładnie, to cytaty pochodzą z wiersza Edwarda Stachury, a faktycznie tekst ten śpiewało SDM ;). pozdrawiam.

stare dobre prawdy w piosenkowym klimacie. mówcie co chcecie, mi się podoba... refren też ;). pozdrawiam.

ciekawy wiersz, choć uważam, że nożna by było go jeszcze tu i ówdzie tknąć żeby jeszcze lepiej płynął. tak po pierwszym czytaniu ;). pozdrawiam.

uff... (otrząsnął się) ostra wyszła ta (d)zupa. i najlepsze to, że oparta na pieprzu z umysłu czytelnika ;). pozdrawiam.

tak, jest to prośbą o interpretację ;). jak narazie tylko Judyt takiej próby podjęła się i to przed odczytaniem pytania, za co jestem jej wdzięczny. wiem, że to długie i może zniechęcać do szukania w tym czegoś więcej niż opowiastki o dziadku co to odszedł na tamten świat, powrócił na ten z dość banalnego powodu i miast wybrać życie wieczne, wybrał nędzne, policzone godziny, ale... no właśnie. początkowo ballada nie zawierała tych dodatkowych wersów, ale wybrałem taki rytm, że czytając ją na głos dostawałem zadyszki gdzieś tak już przy czwartej zwrotce ;). wiersz, jak już wcześniej pisałem, był upubliczniony w Z, tam to, bodajże Messalin Nagietka zaproponował żebym dopisał refren. ponieważ czytelnicy konsekwentnie nie zauważali nic więcej w balladzie oprócz wspomnianej wyżej historyjki, pomyślałem, że zabawnie będzie zawrzeć między wierszami pytanie o sens wiersza. wyszło tak jak wyszło. pisałem już wcześniej: nie jestem do końca zadowolony z efektu, ale nie mam już siły nad tym pracować. może jeszcze kiedyś... dzięki za wizytę i przeczytanie wiersza wzdłuż i w poprzek ;). pozdrawiam.

a ja konsekwentnie będę powtarzał, że to nie rozmiar się liczy ;). za pozdrowienia dziękuję i odwzajemniam.

beznadzieja- to nie o wierszu, bo w wierszu jest nadzieja :). osobiście wybieram sobie z niego kilka wersów, moim zdaniem bardzo dobrych, ale też, po części zgadzam się z Wojtkiem, chociaż wiem jak, na pewnym etapie, jest trudno poprawić autorowi swoje dzieło. pozdrawiam.

czyli próba zawiązania czegoś, co pękło przed prawie trzydziestu laty? i niepewność, czy to możliwe? tak też można odczytać :). pozdrawiam.

smutno mi, Boże. ale tak miało być :) dobry wiersz. pozdrawiam.

Mówiąc szczerze, powaliło mnie. Cieszę się, że do mnie ta czekoladka zawitała. Zastanawiam się jednak, czy, gdyby to nie było pod tą balladą, czy odczytałbym ;), choć zdecydowanie łatwiej niż u mnie i, to przyznaje z pewną zazdrością ;), tak jakby składniej. Gratuluję i pozdrawiam.

jeszcze trochę i będzie wiersz ;) na razie widzę próbę, którą zapewne ocenisz za kilka lat dość krytycznie, ale przecież próbować trzeba :). może nie wszystkiego jak mawiają niektórzy, ale zmagania się z poezją jak najbardziej :). i za podjęcie takiej próby już duży plus. w wierszu próbujesz coś powiedzieć, ale przekaz jest dość naiwny i do tego w formie nie szczególnie wyrafinowanej. dlatego sypią się krytyczne uwagi. Rada jaką tu często można otrzymać: czytaj, czytaj, czytaj... pisz, nie spiesz się z publikowaniem, po napisaniu wiersza odłóż go na jakiś czas "do szuflady", po czym przeczytaj go ponownie zadając sobie pytanie czy ciągle ci się podoba i co można w nim zmienić, żeby był lepszy, popraw to co uważasz, że należy poprawić i odłóż go z powrotem, jeśli po pewnym czasie, powiedzmy po miesiącu stwierdzisz, że to dobry tekst i chcesz się nim podzielić z światem, to publikuj ;). a przez cały ten czas czytaj, czytaj... i nie rezygnuj z pisania ;). pozdrawiam.

jedno pytanie: czy to kainowe znamiona? jeśli chodzi o formę, to mi tam pasuje, ale ja fachowcem nie jestem, piszę jedynie podoba/nie podoba, tu podoba. jedynie "mej" mnie trochę poraziło. pozdrawiam.

nie wiem czy dobrze interpretuję, ale widzę tu związek, który się rozsypuje. jedna ze stron, raczej jest podmiot liryczny, już zrezygnowała, druga próbuje jeszcze walczyć. w tym kontekście perły, nić, wycena, rozpad na pył nabierają znaczeń symbolicznych obiegowo funkcjonujących w języku. druga, bardziej prawdopodobna interpretacja, to, wspomniana już wcześniej, trzydziesta rocznica... której nie było, ponieważ... związek się rozpadł lat temu trzydzieści. pozdrawiam.

ostatnia zwrotka jakoś mi nie gra. dwie pierwsze superfajnezarąbiste. pozdrawiam.

no dobrze, to teraz mała niespodzianka dla niektórych z Państwa. Miłe Panie, Szanowni Panowie, drogie Koleżanki i Koledzy, nie ważne czy zaglądacie tu po raz pierwszy, czy kolejny, jeśli dotarliście do tego komentarza, nie ważne czy celowo, czy przypadkiem, to proszę Was, powróćcie jeszcze na chwilę do mojego tekstu i przeczytajcie pionowo pierwsze litery pojedynczych wersów, tych na których najczęściej się potykacie ;))) i teraz może mi odpowie Ktoś? ;))) przyznaję się, nie jestem do końca zadowolony z efektu jaki osiągnąłem, ale nie mam już siły nad tym pracować... może jeszcze kiedyś... Pozdrawiam serdecznie Wszystkich zaglądających, szczególnie wdzięczny za pozostawione komentarze.

kochana Stasiu, mam tego pełną świadomość i powiem szczerze, że jest mi nawet trochę przykro z tego powodu, ale... no cóż, nawet czytając, trzeba trochę pokombinować ;). dziękuję za wizytę, przebrnięcie przez tekst pomimo potknięć i zostawienie komentarza. kłaniam się nisko i pozdrawiam serdecznie.

pozostaje mi się cieszyć, że wogóle coś się fajnie kojarzy ;). co do sugestii, to chciałbym, ale, zapewniam, będzie to dla mnie bardzo trudne. dlaczego? już wkrótce wyjawie ;). pozdrawiam serdecznie.

myślę, już odpowiedziałem ;). dzięki za czytanie, komentarze i... tak wogóle ;). pozdrawiam.

cieszę się, że mój wiersz przywołał miłe wspomiemia. mi też miło ;). pozdrawiam.