Sylwester_Lasota

W tym jednak rzecz, że dobry krytyk wcale nie musi być dobrym twórcą w dziedzinie, w której krytykuje. Ba, wcale nie musi być twórcą :-). Pomysł wiersza nie nowy, ale wykonanie do przyjęcia, moim zdaniem. Pozdrawiam i do poczytania.

Strzała Amora mi nie pasuje i jeszcze jakieś szczególiki, pozatym może być. Pozdrawiam.

Krystyno, trafiłaś samo sedno :-), takie dokładnie miałem zamierzenia. Z tego właśnie powodu pozwoliłem sobie skorzystać ze zdania, które widnieje teraz w mojej sygnaturce :-). Zawsze to bowiem lepiej wesprzeć się na czyjejś myśli niż modrzyć się samemu :-). A gdzie dwuch (albo dwoje), to nie jeden. Kłaniam się nisko, pozdrawiam i do poczytania.

Dziękuję Ci Halciu za uroczy komentarz, za wierszyk, za uśmiech i za polne świerszczyki, za wszystkie dla wiersza tak miłe komplementa, co są zachętą by poprawiać wyniki :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Kiedyś napewno coś z tego będzie :-). Tutaj najbardziej 'ja' mnie razi. Jest jeszcze kilka innych rzeczy, ale nie będę się czepiał. Pozdrawiam i do poczytania :-).

Jacku, pierwsza zwrotka jest super. W drugiej, w dwuch pierwszych wersach jednak coś mi nie gra. Myślę, że ma to coś wspólnego z trybem, w jakim zwracasz się do odbiorcy i pytaniem wtrąconym do zdania w zasadzie oznajmiającego. Kłaniam się nisko, pozdrawiam i do poczytania.

Świetny klimat :-). Wiersz jednak do końca nie dojrzał, moim zdaniem. Pozdrawiam i do poczytania.

Jakoś nie 'kupuję' tego wiersza. Sam nie wiem czemu, przecież doceniam kunszt Autorki i jakieś przesłanie odbieram. Sam nie wiem. Może jeszcze wrócę później. Kłaniam się nisko i pozdrawiam.

Wyszła litania, w której pojawiają się dobre fragmenty, ale, niestety, większość do wyrzucenia. Pozdrawiam i do poczytania.

Jest dobrze :-). Pozdrawiam

Jak dla mnie, do wódki. Dalej coś nie gra. Pozdrawiam.

Dzięki Franku. Miło mi Cię gościć i czytać Twój komentarz. Właściwie to dobrze określiłeś styl wiersza. Już kilka w podobnej tonacji na forum wysłałem, a po tym będą następne. Mam ich ok. trzydziestu w takiej bajkowo-balladowej serii więc zapraszam do lektury następnych :-). A może się jeszcze coś w między czasie napisze... chociaż teraz obracam się w nieco innych klimatach. Pozdrawiam i do poczytania.

W takim razie sprzedany, Stanisławo :-). Dzięki za odwiedziny i komentarz. Pozdrawiam.

No to już chyba wszystko zostało powiedziane. Życzę kolejnych, co raz to lepszych wierszy, pozdrawiam i do poczytania :-).

Chyba nie jest aż tak źle? Pozdrawiam

Bez kurwików Pozdrawiam i do poczytania

Szukasz w życiu rzeczy ważnych i chcesz o nich pisać, to dobrze, ale może dobrze też byłoby potrenować formę na czymś mniej zobowiązującym. Pozdrawiam i do poczytania.

Lęk bije od wiersza. Chociaż nie powiązałem go z konkretnymi wydarzeniami, takie było moje pierwsze odczucie. Komentarze wyjaśniły wszystko. Pozdrawiam.

Dzięki, Kamertonko, i zapraszam :-). Kłaniam się i pozdrawiam.

Witaj Judyt. Ciekawie bawisz się słowami :-). Właściwie, to więcej czytam z pomiędzy niż z, ale to dobrze :-). Kłaniam się i pozdrawiam.

Zastanawia mnie, Krystyno, to podawanie sobie dłoni. Bo jeśli PL mówi np o pogodzeniu się z partnerem, to pomiędzy powinno być właśnie 'sobie'. Chyba, że w ten sposób zostawiasz otwartą furtkę żeby powiedzieć coś więcej i wprowadzić do wiersza jakieś osoby trzecie. I wtedy 'my' z wiersza mają szansę podać im dłonie. Ale nie jestem przekonany, czy taki był Twój zamiar. W każdym razie wiersz, dla mnie, ciekawy. Pozdrawiam i do poczytania.

Bo to taka proza wierszem napisana, Judyt. Dziękuję za wgląd i serdecznie pozdrawiam.

Dziękuję Ci, Nato :-).

Możesz, tylko proszę, zmień jeszcze na każdego i już będzie dobrze :-).

Prawdziwe aż boli. I w tym przypadku ... to cieszy. Podanie dłoni jest często dużą sztuką, ale jeszcze większą jest niedopuszczanie do sytuacji, po których trzeba sobie dłonie podawać. Pozdrawiam