Sylwester_Lasota

Trochę za dużo bielizny w tym Jonaszowym wierszyku, jak na mój gust. Pozatym nawet interesujący. Do poczytania.

Stasiu, wracaj! Polska czeka! :-) Pozdrawiam.

To czemu nie poprawisz? 'Edytuj' jest z prawej strony pod wierszem. Pozdrawiam :-).

Zadziwiające zderzenie problemów. Do poczytania.

Dobre :-). Do poczytania.

Ciekawa forma i w treści jest nad czym podumać, więc to już dwa plusy :-). Do poczytania :-)

Dopracowana ta miniaturka. Jednak zastanawia mnie: zamienią zamienia. Bo jeśli chodzi o Człowieka, w sensie ludzkość, to ta druga forma bardziej mi gra w powiązaniu z początkiem, pozatym, w kontekście z wcześniejszym wersem, wprowadza dodatkowy przekaz. Z resztą, można ją podciągnąć do każdego robactwa (nawiązując do któregoś komentarza). Co do treści, no cóż, można by spory referat na ten temat napisać, więc dam sobie spokój :-). Do poczytania.

W tym sęk, że wprost przeciwnie. Szukam skojarzeń. Może za bardzo tym razem. A co do wpatrywania się w litery, to tego 'a' brakuje, czy tak miało być?

Rozumiem :-)

Nie pogniewaj się, ale czepnę się :-). Na razie wymyśliłem niekonsekwencję w stosowaniu interpunkcji. Moim zdaniem, albo z, albo całkiem bez :-). Pozdrawiam i myślę dalej :-).

Wiersz podoba mi się i, co ciekawe, chyba tak jak poprzeni komentujący, nie potrafię nic więcej o nim napisać :-). A po przeczytaniu obawiałem się, że będę odosobniony w tej niemocy ;-). Do poczytania

j.w. i kanciato Do poczytania.

Trochę nie nadąża za mentalnością menela. Z drugiej strony, wbrew tytułowi, jakieś 'coś' to on, pomimo wszystko, chyba jest. Ozdobniki psują. Ostatnia się podoba :-). Do poczytania :-).

W takim razie, dla mnie, ten rebus jest nie do rozwiązania. Kojarzy mi się niezmiennie jedynie z tym, o czym napisałem wcześniej.

Moje serce spalcie w aloesie - napisał J. Słowacji. Lubię bajki, ale ta to jakimś horrorem mi zajeżdża, więc serca jej nie oddam. Kłaniam się nisko i pozdrawiam :-).

A dzisiaj w radiu słyszałem, że gdzieś u nas, tylko nie pamiętam w jakim mieście, przed wejściem do sądu, czy też do prokuratury, nie jestem pewien, bo jednym uchem słuchałem, ale w tym przypadku, to różnica chyba niewielka, ktoś posadził sobie to ziele na rabatce i... sobie rosło. Rosło by sobie dalej, gdyby nie jakiś goniący za sensacją dziennikarz, który zawiadomił o tym policję. A swoją drogą, ciekawe skąd wiedział, że to, to to? ;-) W każdym razie policjanci, prokuratorzy i sędziowie, którzy musieli przechodzić koło tej mini plantacji po kilka razy dziennie, przez długi czas nie zwracali na nią uwagi. W sumie, to chyba dobrze o nich świadczy, tylko tyle że teraz grożą żartownisiowi pozbawieniem wolności do lat dwuch, bodajże. No, wymyślilibyście coś lepszego? Pozdrawiam.

Byłem Przeczytałem Ślad zostawiam Myślę Pozdrawiam

Witaj Sylwestrze. Wiem, co masz na myśli, ale wiersz przechodził przez warsztat i wiele się nad nim zastanawiałam. Jednak ... dla swoich powodów zostawię jak jest. Tu chodzi jeszcze o coś, czego do tej pory nikt nie rozszyfrował :-), a co było inspiracją do tego wiersza, więc mam nadzieję, że "oko" pomoże dostrzec... Dziękuję za sugestię i za czytanie. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia Oko kojarzy mi się z Okiem Boga, lub inaczej Okiem Opatrzności. Takim symbolem mówiącym: Bóg cię widzi, Bóg widzi wszystko. To właśnie z powodu tego skojarzenia, w poprzednim komentarzu pisałem o osobowych, a nie ludzkich, skojarzeniach nastrojów z opisami zjawisk przyrody. Wspomniałem o amputacji, tylko dlatego, że cały wiersz mnie w tym kierunku prowadził, więc, to Oko wydawało mi się tak oczywiste, że aż zbędne, ale zapewne masz rację, może ono być kierunkowskazem, jeśli dobrze kombinuję, oczywiście. Bo zawsze zakładam, że moja interpretacja może być całkiem rozbieżna z tym co Autor chciał osiągnąć :-). Pozdrawiam.

Pewnie że tak, Judyt :-). Dziękuję za wizytę i pozdrawiam.

Witaj Krysiu. Zaserwowałaś mam piękny wiersz. Wiersz przepełniony mądrością. Jednak zastanawiam się, czy nie lepiej było by gdyby mu amputować, to oko. Opisy odnoszące się do przyrody i tak budzą osobowe skojarzenia i to pięknie gra w wierszu. Tak pięknie, że ta następująca po nich dosłowność wydała mi się nieco rażąca. Ale to oczywiście Twój wiesz, a moja uwaga może być jedynie zwykłym subiektywizmem :-). Pozdrawiam i do poczytania :-).

Dzięki, Emilu za bajkowy komentarz :-). Cieszy mnie, że wierszyk się podoba, ale wydaje mi się jednak, że bajki ewoluują. W tych współczesnych, potocznie nazywanych bajkami, więcej jest potworów i robotów niż dawniej. Bardziej opierają się też na obrazie i dźwięku, niż na słowie. Kłaniam się nisko i pozdrawiam.

Po prostu ładny wiersz. Pozdrawiam i do poczytania.

Trochę tej Wagi nie skumałem, ale pozatym podoba mi się.

Czysto retoryczne pytania, bo On mówi: 'Nie. Wszystko co przywiązuje cię do tego świata oddala cię ode mnie'. Doceniam pomysł na wiersz, który, w moim odczuciu, miał ukazać piękno świata, a właściwie urok życia w zgodzie z przyrodą (to byłby dla mnie największy atut), ale wykonanie szwankuje. Najbardziej poraził mnie pomysł obsiania Nieba (z dużej) kąkolami. Proszę sprawdzić, roślina ta jest bardzo silnie trująca. Jedna roślina potrafi skazić całą partię mąki. Dawniej bywało to częstym powodem poważnych zatruć. Roślina została tak skutecznie wytępiona, że dziś trudno ją spotkać. Pozdrawiam Do poczytania.

Jedyne co mi przywodzi na myśl, to kremacja. Tylko tytuł mi jakoś nie pasuje. No chyba, że byłby to opis spopielenia zwłok matki. Ale to wtedy taki jakiś beznamiętny. Do poczytania.