Sylwester_Lasota

Witaj Emilianie. Stal hartuje się w ogniu. Przeczytałem wszystkie Twoje wiersze w bez limitu i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem. Potrafisz pisać! Dość niefortunnie wybrałeś wiersz na debiut w dziale Z. Myślę, że wiele innych zebrałoby lepsze recenzje, a ten z pewnością zostałby przyjęty w tutaj gdzie się znalazł po tej burzy w Z. Co do wiersza. Moim zdaniem w tym jak i w innych nadużywasz form zaimków me, twe, itd., ale to jedyny zarzut :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Dziękuję, Franiu, za komentarz :-). Co do czternastek, to trochę nad tym pracowałem, żeby znalazły się tam gdzie są, mam nadzieję, że widać, że to nie przypadek :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Dzięki Jacku za komentarz z klasą i plusika :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Wymodrzyła się modrość z bezkresu zieleni, eteryczne pisała wiersze o miłości. Że z rzeczy najważniejszych, pierwsza jest na ziemi, pośród cierni i chwastów, i drożnych zawiłości. Czerwieniły się wersy od róż oraz maków, w żółte jaskry przybrane i białe powoje, co truciznę chowają zaszytą w zanadrzu, by nie było jedności tam gdzie zawsze jest dwoje. Najprawdziwsza w nich była ukryta nauka, jak pośród traw wysmukłych nikłe niezabudki, że tylko ten znajduje, kto miłości szuka, do końca się oddaje, nie zważając na skutki. Przy olbrzymim łopianie, co się trochę czepiał, stał stary strach na ptactwo nie wiadomo po co, bo ogrody już dawno odeszły daleko, więc za dnia niepotrzebny, tym bardziej był i nocą. Gdy modrzenie zobaczył, śmiał się do rozpuku. Niejedną zieleń przeżył, śmiał się z jej mądrości, więc śmiechem się zanosił, klepał się po brzuchu, bo kolory co roku ciążyły do szarości. Lecz tutaj dopowiedzieć chyba jednak muszę, to co w wierszu jedynie delikatnie tli się. Ten strach był całkiem martwy, zieleń miała duszę i nadal się zieleni, a z niego nicość dzisiaj.

wooow Sylwii, mądrze gadasz! skoro se bujam w obłokach, to jestem aniołem słowo! Eee... Bujanie czasami całkiem nie anielskie bywa. Pozdrawiam.

A jednak :-).

O! Ile buntu w tym maleństwie ;-). Do poczytania.

Na szczęście nikt nie jest prorokiem we własnym... Wybacz mi, bo na koniec tak się uśmiałem, że musiałem przeczytać jeszcze raz. I jeszcze jedno, zanim się PL obejrzy, zleci ;-). Pozdrawiam i do poczytania.

No przecie biedronka to drapieżnik :-). Pozdr.

No dobrze, ale przeczytaj, proszę jeszcze raz i popraw błędy. Do poczytania :-).

A może ewoluujący? :-)

Całkiem nieźle. Jedynie lekko zgrzytają wersy, w których nie zmieściłaś się w ośmiu sylabach, ale akurat o to nie powinienem się czepiać, bo też często zdarza mi się poświęcać formę dla treści ;-). Pozdrawiam i do poczytania.

Całkiem nieźle, bo człowieczeństwo to takie zawieszenie pomiędzy światem aniołów, a światem demonów. Od różnych czynników zewnętrznych i wewnętrznych zależy w którą akurat stronę się skłaniamy. Kluczową chyba jednak rolę w tym zawieszeniu odgrywa nasz osobisty wybór. Wybór, którego musimy nieustannie dokonywać. Pozdrawiam i do poczytania.

W tym jednak rzecz, że dobry krytyk wcale nie musi być dobrym twórcą w dziedzinie, w której krytykuje. Ba, wcale nie musi być twórcą :-). Pomysł wiersza nie nowy, ale wykonanie do przyjęcia, moim zdaniem. Pozdrawiam i do poczytania.

Strzała Amora mi nie pasuje i jeszcze jakieś szczególiki, pozatym może być. Pozdrawiam.

Krystyno, trafiłaś samo sedno :-), takie dokładnie miałem zamierzenia. Z tego właśnie powodu pozwoliłem sobie skorzystać ze zdania, które widnieje teraz w mojej sygnaturce :-). Zawsze to bowiem lepiej wesprzeć się na czyjejś myśli niż modrzyć się samemu :-). A gdzie dwuch (albo dwoje), to nie jeden. Kłaniam się nisko, pozdrawiam i do poczytania.

Dziękuję Ci Halciu za uroczy komentarz, za wierszyk, za uśmiech i za polne świerszczyki, za wszystkie dla wiersza tak miłe komplementa, co są zachętą by poprawiać wyniki :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Kiedyś napewno coś z tego będzie :-). Tutaj najbardziej 'ja' mnie razi. Jest jeszcze kilka innych rzeczy, ale nie będę się czepiał. Pozdrawiam i do poczytania :-).

Jacku, pierwsza zwrotka jest super. W drugiej, w dwuch pierwszych wersach jednak coś mi nie gra. Myślę, że ma to coś wspólnego z trybem, w jakim zwracasz się do odbiorcy i pytaniem wtrąconym do zdania w zasadzie oznajmiającego. Kłaniam się nisko, pozdrawiam i do poczytania.

Świetny klimat :-). Wiersz jednak do końca nie dojrzał, moim zdaniem. Pozdrawiam i do poczytania.

Jakoś nie 'kupuję' tego wiersza. Sam nie wiem czemu, przecież doceniam kunszt Autorki i jakieś przesłanie odbieram. Sam nie wiem. Może jeszcze wrócę później. Kłaniam się nisko i pozdrawiam.

Wyszła litania, w której pojawiają się dobre fragmenty, ale, niestety, większość do wyrzucenia. Pozdrawiam i do poczytania.

Jest dobrze :-). Pozdrawiam

Jak dla mnie, do wódki. Dalej coś nie gra. Pozdrawiam.

Dzięki Franku. Miło mi Cię gościć i czytać Twój komentarz. Właściwie to dobrze określiłeś styl wiersza. Już kilka w podobnej tonacji na forum wysłałem, a po tym będą następne. Mam ich ok. trzydziestu w takiej bajkowo-balladowej serii więc zapraszam do lektury następnych :-). A może się jeszcze coś w między czasie napisze... chociaż teraz obracam się w nieco innych klimatach. Pozdrawiam i do poczytania.