Sylwester_Lasota

Dziękuję, dziękuję, dziękuję! celnym grotem komentarza ugodzony w samo sedno skromnej treści będzie jeden wers powtarzał strofę jedną która wieczność w sobie zmieści: Dziękuję, dziękuję, dziękuję! i Pozdrawiam ;)

tak... pisałem już wcześniej, rozwijał nie będę, ponadto wiara w "gnitowatość" wszystkiego jest zupełnie sprzeczna z moimi intencjami. za wgląd dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

No cóż, cieszę się, że przypadło ;). Dziękuję i pozdrawiam.

coś koło tego, ale trochę inaczej, trochę bardziej ironicznie w kierunku czytelnika, który z założenia krytykuje wszystko ;). Pozdrawiam

Dzięki wielkie! ...i nie mam tu na myśli miszcza :))) Pozdrawiam serdecznie.

myślę, że na zarzuty odpowiedziałem już w poprzednim komentarzu. w związku z tym dziękuję za wgląd i pozdrawiam równie ciepło.

Zgadzam się prawie w stu procentach. prawie, bo jednak słów, w tym przypadku, mnożył nie będę. mam nadzieję, że z tego jednego wersu daje się odczytać, że, moim zdaniem, nie wszystko jest gniotem ;) Pozdrawiam.

...i pogoń za wiatrem - jak mawia Kohelet... że tani, to fakt, ale ważne by chwytał i dawał do myślenia. ponieważ ostatnio zacząłem popadać w gigantomanię, postanowiłem, dla przeciwwagi spróbować minimalizmu. a ponieważ może być wiersz bez tytułu, tytuł bez wiersza, to z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że wiersz składający się z jednego wersu nie jest jeszcze skrajnością. Dzięki za poczytanie i opinię. Pozdrawiam.

to i tu nie spodziewaj się arcydzieła

mam wuja, inwalidę, w domu opieki (jak to się teraz ładnie nazywa) i... nie dostrzegam tu żadnych podtekstów. odbieram tak po prostu. oczywiście na Plus. pozdrawiam.

Judyt, "Uciekający wiatr": "krok nie pyta czy jest po prostu unosi pędzących ludzi". czyżbym dojrzał coś co nie pokazane ;)? "boląca ręka" - ok. pozdrawiam.

o tak, rzeczywiście ;). aż dziw, że samemu mi to nie przyszło. dziękuję i pozdrawiam.

"ponieważ bywa droższa" dałbym, pozatym bardzo ok. pozdrawiam.

ale dajesz czaadu ;)! przepraszam, ale ciągle tkwi mi w pamięci "krok co ludzi niesie" :), a i z tego chyba coś zostanie, choć uważam, że trochę się dłuży i czym dalej tym trochę traci na mocy. pozdrawiam.

... ale kicha zamierzona :). cieszę się, że zawartość przypadła. pozdrawiam.

coś chciałem jeszcze przy nim podłubać ;), ale nie, zrezygnowałem. jest dobrze. pozdrawiam.

jest w tym wierszu pewien niepokój, ale podoba mi się,

ciekawe. przeczytałem kilkakrotnie i, moim zdaniem, to jest dobry tekst. trochę tak jakby bez sensu, trochę tak jakby o niczym, ale przyciąga, intryguje i, co mogłoby się wydawać dziwne z powodów o których wspomniałem powyżej, prowokuje do myślenia. to mi się w nim najbardziej podoba. pozdrawiam.

w tym przypadku, niestety, tak musi być. cieszę się, że miniaturka się spodobała :). pozdrawiam serdecznie.

dziękuję za zabawny wpis ;). w sumie to pod tym tytułem mógł być taki wierszyk: podaruj mi różę czerwoną bym płatki spłonione policzył co perlą się rosą zwilżone gdy drżą pod twej dłoni dotykiem ale to jest kicz dopiero ;) pozdrawiam serdecznie.

dzięki! spodziewałem się, że nie będę w swych odczuciach osamotniony ;). pozdrawiam serdecznie.

tyle że tamten był conajmniej o dwie warstwy tynku lepszy :) może następny bardziej trafi w gust... chociaż, sądząc po komentarzach, to raczej nie... w każdym razie serdecznie zapraszam. dzięki za wpis i pozdrawiam.

Ja też obu żona; mało a dużo skojarzeń:))) Pozdrawiam. dzięki! myślę, że rzeczywiście taki dwuwers daje spore pole interpretacyjne ;). pozdrawiam.

pax, pax, pax! Ojciec Pio z góry patrzy ;).

a to fakt ;)