Sylwester_Lasota

A dzisiaj w radiu słyszałem, że gdzieś u nas, tylko nie pamiętam w jakim mieście, przed wejściem do sądu, czy też do prokuratury, nie jestem pewien, bo jednym uchem słuchałem, ale w tym przypadku, to różnica chyba niewielka, ktoś posadził sobie to ziele na rabatce i... sobie rosło. Rosło by sobie dalej, gdyby nie jakiś goniący za sensacją dziennikarz, który zawiadomił o tym policję. A swoją drogą, ciekawe skąd wiedział, że to, to to? ;-) W każdym razie policjanci, prokuratorzy i sędziowie, którzy musieli przechodzić koło tej mini plantacji po kilka razy dziennie, przez długi czas nie zwracali na nią uwagi. W sumie, to chyba dobrze o nich świadczy, tylko tyle że teraz grożą żartownisiowi pozbawieniem wolności do lat dwuch, bodajże. No, wymyślilibyście coś lepszego? Pozdrawiam.

Byłem Przeczytałem Ślad zostawiam Myślę Pozdrawiam

Witaj Sylwestrze. Wiem, co masz na myśli, ale wiersz przechodził przez warsztat i wiele się nad nim zastanawiałam. Jednak ... dla swoich powodów zostawię jak jest. Tu chodzi jeszcze o coś, czego do tej pory nikt nie rozszyfrował :-), a co było inspiracją do tego wiersza, więc mam nadzieję, że "oko" pomoże dostrzec... Dziękuję za sugestię i za czytanie. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia Oko kojarzy mi się z Okiem Boga, lub inaczej Okiem Opatrzności. Takim symbolem mówiącym: Bóg cię widzi, Bóg widzi wszystko. To właśnie z powodu tego skojarzenia, w poprzednim komentarzu pisałem o osobowych, a nie ludzkich, skojarzeniach nastrojów z opisami zjawisk przyrody. Wspomniałem o amputacji, tylko dlatego, że cały wiersz mnie w tym kierunku prowadził, więc, to Oko wydawało mi się tak oczywiste, że aż zbędne, ale zapewne masz rację, może ono być kierunkowskazem, jeśli dobrze kombinuję, oczywiście. Bo zawsze zakładam, że moja interpretacja może być całkiem rozbieżna z tym co Autor chciał osiągnąć :-). Pozdrawiam.

Pewnie że tak, Judyt :-). Dziękuję za wizytę i pozdrawiam.

Witaj Krysiu. Zaserwowałaś mam piękny wiersz. Wiersz przepełniony mądrością. Jednak zastanawiam się, czy nie lepiej było by gdyby mu amputować, to oko. Opisy odnoszące się do przyrody i tak budzą osobowe skojarzenia i to pięknie gra w wierszu. Tak pięknie, że ta następująca po nich dosłowność wydała mi się nieco rażąca. Ale to oczywiście Twój wiesz, a moja uwaga może być jedynie zwykłym subiektywizmem :-). Pozdrawiam i do poczytania :-).

Dzięki, Emilu za bajkowy komentarz :-). Cieszy mnie, że wierszyk się podoba, ale wydaje mi się jednak, że bajki ewoluują. W tych współczesnych, potocznie nazywanych bajkami, więcej jest potworów i robotów niż dawniej. Bardziej opierają się też na obrazie i dźwięku, niż na słowie. Kłaniam się nisko i pozdrawiam.

Po prostu ładny wiersz. Pozdrawiam i do poczytania.

Trochę tej Wagi nie skumałem, ale pozatym podoba mi się.

Czysto retoryczne pytania, bo On mówi: 'Nie. Wszystko co przywiązuje cię do tego świata oddala cię ode mnie'. Doceniam pomysł na wiersz, który, w moim odczuciu, miał ukazać piękno świata, a właściwie urok życia w zgodzie z przyrodą (to byłby dla mnie największy atut), ale wykonanie szwankuje. Najbardziej poraził mnie pomysł obsiania Nieba (z dużej) kąkolami. Proszę sprawdzić, roślina ta jest bardzo silnie trująca. Jedna roślina potrafi skazić całą partię mąki. Dawniej bywało to częstym powodem poważnych zatruć. Roślina została tak skutecznie wytępiona, że dziś trudno ją spotkać. Pozdrawiam Do poczytania.

Jedyne co mi przywodzi na myśl, to kremacja. Tylko tytuł mi jakoś nie pasuje. No chyba, że byłby to opis spopielenia zwłok matki. Ale to wtedy taki jakiś beznamiętny. Do poczytania.

Deszcz czy łzy? Wiersz może być :-). Do poczytania.

A we mnie chyba siedzi trochę jednego i drugiego :-). Pozdrawiam.

Dzięki Adamie :-). Kaniam się i pozdrawiam.

ano, dobre pytanie. wiersz czyta się gładko i na jednym oddechu :) pozdrawiam:) t. Dzięki za refleksję i pozytywny odbiór :-). Wzajem :-).

Dziękuję Krysiu :-). Również serdecznie pozdrawiam.

Wyszło szydło z worka :-). Nie mogę. Musiałbym usunąć z własnym wierszykiem, a tego nie chcę. A pozatym dlaczego? Podoba mi się :-). Pozdrawiam

:-)

Fajka w bajki już nie wróci Bo kot fajkę dawno rzucił, Bo palenie nie jest w modzie, Teraz sport uprawia codzień. Dzięki za ponowną wizytę i pozdrawiam.

Długie, momentami trochę przegadane, momentami jakby naciągane, ale podoba mi się, bo jakąś taką szczerością emanuje :-). Do poczytania.

dobrzepszePani dobrzepszePani :-). Bo to lepsze zawsze dla niej Gdy ją klepią, podszczypują, (nawet gdy to trochę drażni) niż gdy wcale nie kapują. I to lepsze jest dla niego, jeśli ciągle na językach, nawet jeśli nie chcę tego, niż gdy ciągle gdzieś umyka. Więc im dzisiaj życzę szczerze by się z sobą połączyli. Czy na piętrze, czy w parterze, by jednością od dziś byli. By się zlali w siebie wzajem, bajka z wierszem, wieszyk z bają. Żeby w końcu z nich powstało Jedno wielkie, mądre jajo. Pozdrawiam :-).

Dziękuję, Pani Jadwigo.

Coraz bardziej lubię Twoje wiersze :-). Do poczytania

Po co komuś jakieś wiersze, bajdy, bajki czy ballady? Ani wypchać nimi kieszeń, ani pogryźć nie da rady. Nikt się nimi nie odzieje, w piecu marny z nich pożytek, Jednak cichą mam nadzieję, że uśmiechnie się ktoś przy tych napisanych w prosty sposób, prosto z serca opowiastkach, co nie krzyczą do rozgłosu i nie pchają się do miasta. A ktoś drugi, gdy przeczyta, powie, że jest, jak źdźbło trawy, jakaś prawda w nich ukryta, a on właśnie szuka prawdy. Więc nie przechodź, Przyjacielu, obojętnie obok, mimo, bo dla Ciebie je pisałem, bo bez Ciebie one zginą.

I wice wersa :-). W tej ostatniej można by dać dwukropek i cudzysłów. Tak odnośnie techniki ;-). Do następnego.

A kto powiedział, że nie? Napisałem tylko, że to wysyłanie przypomniało mi taką historię, którą kiedyś przeczytałem bodajże w dodatku do 'wyborczej'. Wracając do wiersza. Ciekawie prowadzi przez te pocztowo-erotyczne skojarzenia, chociaż miejscami wydaje mi się, że wymaga jeszcze przemyślenia i dopieszczenia :-), żeby było jeszcze lepiej. Pozdrawiam.