Rafał_Leniar

Rozumiem, Sylwestrze R. Ale ten motyw można by ująć nieco ciekawiej. Przykład: http://www.poezja.org/index.php?akcja=wierszeznanych&ude=605

Spokojnie... Niech pan sobie wyobrazi, że mam bardzo wyczulony wzrok na wszelkie odcienie szarości, które tworzą skalę między białym a czarnym... Wiersz wymaga warsztatu. I to porządnego. Jak każdy tekst posiada jakiś sens i coś ujmuje, ale nie poprzestałbym na takiej fazie jego rozwoju. Tu wszystko jest powiedziane wprost. A "sztuka nigdy nie mówi otwarcie twarzą w twarz" (nie pamiętam, czyja to myśl). Jeżeli autor chce uwydatnić niezbyt wesoły los ptaków - ok, ale nie poprzez takie słowa jak "pustaki"... Ode mnie wszyscy na tym forum mają wielkiego plusa za samą chęć pisania i interesowania się poezją. Radziłby dalej próbować - jeżeli będę mógł to zostawię komentarz pod wierszem. Pozdrawiam. R.

Ostatnio zdarzyło mi się przewertować pewien egzemplarz iście 'kontrowersyjnej' gazety [color=#FF0000]N I E[/color]. Natrafiłem na wielce (nie)ciekawy artykuł traktujący o drugim narodowym księdzu-poecie (zaraz po Twardowskim). Jest nim Roman Indrzejczyk - kapelan i spowiednik Prezydenta RP... W artykule umieszczono kilka jego wierszy... Zobaczcie tylko... "Człowiek dla człowieka" Człowiek dla człowieka wilkiem czasem bywa, Człowiek dla człowieka może być Aniołem A najczęściej bywa po prostu człowiekiem, Trochę doskonały, czasami przewrotny, Infantylny trochę i zakompleksiony. W części egoista - zapatrzony w siebie, Czasami jest szlachetny - otwarty na innych... Martwi się niekiedy, przeżywa frustrację, Lub śmieje się, cieszy i żyje w euforii. Bywa czasem lisem, orłem, mrówką, osłem, Albo też (przepraszam) bywa zwykłą świnią... * * * "Spojrzyj w siebie" Nie uznajesz kłamstwa, brzydzisz się obłudą - Ale, cóż sam kłamiesz. Walczysz z przewrotnością, ze złymi układami - sam też oszukujesz Pod sąd byś postawił połowę sąsiadów - Ty jesteś szlachetny, Myślisz tak o sobie. I martwisz się życiem tak bardzo przewrotnym - Sumienie masz czyste Inni ciebie skarżą. Korupcję potępiasz, nie lubisz swych wrogów - Przyznaj, sam ich tworzysz. Nie zdradziłeś - mówisz - a jesteś lojalny? Wciąż masz swoje grzechy starannie ukryte. Czy naprawdę wierzysz w swoją sprawiedliwość? Może spojrzysz w siebie, Nim potępiać zaczniesz... * * * "Nie wytłumaczył" Jak się czuje człowiek, co zdradził bliźniego? Służył systemowi, a nawet donosił... Ale jego bliscy wciąż go szanowali I pośród nas żyjąc wiele dobra czynił. Nie mówił "przepraszam" Nic nie wytłumaczył - Być może uważał, że musiał tak zrobić. Tylko o czym myślał, jak on to przeżywał? Nie pytałem, nie wiem, Zrozumieć nie umiem... Spotkałem takiego. * * * "Miłość się nie kończy" Ślub był bardzo piękny... Wszyscy się wzruszali. Tak wielkiej miłości dawno nikt nie widział. Bóg zatwierdził wybór - Swą miłość dołączył. Kościół błogosławił - Na dobre i złe związał. Ale się rozstali! Z gniewem, nienawiścią... Majątek i dzieci, A także swą miłość W sądzie rozdzielali. Potem nikt nie wiedział, co męża, co żony. Kto wniósł więcej pracy, Więcej dał pieniędzy... Nie mieli pomysłu, Jak osądzić serca, Które tak gorąco przecież wtedy biły. Jak można rozdzielić wkład wspólnej miłości? Powinna trwać wiecznie! Wszak miłość jest wieczna - nigdy się nie kończy... * * * Hej, poeci... Jakieś wrażenia...?

Przed Wianeką jeszcze długa droga. Ale szanuję ludzi, którzy czytają poezję i chcieliby pisać. I za to standardowo + ode mnie. Za tekst jednak plusika nie będzie. Tematyka przekreśla całość. Pozdrawiam. R.

No właśnie tak to odebrałem...

To jest wręcz za prosty wierszyk. Nie trzeba znać się na poezji, żeby to zauważyć. Więcej pisać i czytać. Uczyć się. Ps. Trafiają...

Jakie "ptaki i pustaki"? Jakie ptaki się smucą? Ptaki się mszczą puszczając kupy na ludzi (i dobrze!) Ludzie lubią ptaki (zazwyczaj) A ptaszyska Na ścierniskach... Można by to lepiej opisać. Pozdrawiam. R.

na kolanie się pisało... Chyba...

Ciekawie opisana sytuacja. "Wyścig". I jakaś istota, która wylądowała na masce... samochodu? (bo równie dobrze mógłby to być autobus czy motocykl). I stres, zastanowienie, czy czasem nie spowodowało się wypadku. Za pomysł + Za wykonanie mały - Pozdrawiam. R.

Radio M A M R Y J A. Ot co!

Mnie się podoba... Klimat jest. Wykonanie niezłe. Może tylko takie wstawki: "Niczym wariat w kamiennym domu." mi nie odpowiadają. Warsztat się mu jeszcze przyda. Pozdrawiam.

W moim odczuciu wiersz dobry. Więcej takich by się przydało. Może tylko w ostatniej strofie coś utyka. Pozdrawiam.

Mistrz haiku - Issa: "Nigdy nie zapominaj: Chodzimy nad piekłem Oglądając kwiaty." A tu jest coś realnego? Piekło to miejsce (że tak powiem) abstrakcyjne...

Coraz bardziej zniechęcam się do tego całego "haiku". Jak dla mnie to nic ciekawego. Nawet przenośni nie można wpleść.

Temat (nawet wytarty) może być dalej realizowany, byleby robić to z jakimś zamysłem, wprowadzać innowacje, wyrabiać własny styl itp. Chociaż większość "artystów" utrzymuje się z prac na zamówienie. A ich prawdziwe i nie-kiczowate dzieła nie znalazłyby zbyt wielu nabywców. Cóż, nawet Beksińskiego nie każdy chce mieć u siebie na ścianie. Polacy raczej woleliby jakiś "ładny", kiczowaty portret papieża. Ech, ten nasz kraj...

Anna Kamieńska [O poezji księdza Twardowskiego] "Zbigniew Bieńkowski napisał o poezji Jana Twardowskiego, że jest to poezja całkowicie irracjonalna. Ogólne mniemanie odsądza wiarę i religię od rozumu. Religia jest przekonaniem, że jest rozum większy od rozumu ludzkiego, raczej jakiś nadracjonalizm. Ataki poetyckie Jana Twardowskiego na teologię wywodzą się chyba właśnie z zadufania w ten mniejszy rozum, z zadufania rozumu." (z Notatnika I 1965-1972, Warszawa 1982) Widocznie Polakom to nie przeszkadza...

Proszę przeczytać ostatnią strofę nie czytając trzech pierwszych. Robi takie same wrażenie? Patos w pierwszych strofach jest użyty celowo. Te wszystkie wersy mają "trącić patosem jak cholera" (cytując pana Leniara), bo to właśnie nadaje znaczenie ostatniej strofie. Ludzie potrafią mówić tak patetycznie, oh i ah i wogóle, a co do czego, okazuje się, że taki patos mają po prostu za nic. Można by, ale prawdę mówiąc nie widzę tego wiersza przez pryzmat minimalizacji. Szczególnie, jeśli rozwlekałem się z premedytacją i z zamiarem uzyskania pewnego efektu. A nawiasem mówiąc, nie zaliczyłbym tego wiersza do specjalnie ciągnących się i rozwlekłych. Może być i Apokalipsa, cokolwiek wystarczająco tragicznego, by pokazać obłudę podmiotu lirycznego. Myślę, że czytałem wystarczająco dużo wierszy, żeby stwierdzić z całą stanowczością, że za poezją współczesną nie przepadam. Nie twierdzę, że czytałem wszystko i zjadłem wszystkie rozumy, uważam, że nigdy nie można powiedzieć, że nie trzeba więcej czytać, ale dotąd żaden autor nie potrafił zmienić mojego zdania o poezji współczesnej. No, może tylko Szymborska... No chyba że. Mam nadzieję, że nie ma pan za złe, iż wyraziłem swoją opinię. Pozdrawiam.

Fajny tytuł. Lecz całość się nie klei i jest przekombinowana. Brakuje mi tu choć jednego przejrzystego zdania, które mówiłoby o czym ten wiersz jest. Brak interpunkcji i dużych liter jeszcze bardziej odstrasza, bo utrudnia interpretację (w tym przypadku). Jakaś zdalnie sterowana gilotyna, mocz, morfina, jagody... Jakieś upadanie, Budda, ptaki... Współczesny wiersz to nie bełkot. Nie tędy droga. Pozdrawiam. R.

Nożyce w dłoń I strzyc ten wiersz... [tytuł do kosza na wstępie] Radziłbym bardzo dużo czytać! Widziałem gorsze próby napisania 'wiersza'. Wryć sobie do głowy to zdanie: myśleć nad tym, co się pisze a nie pisać to, o czym się myśli... Czytać, próbować i nie zniechęcać się. Wiersza nie pisze się na zawołanie. I nie można do tego w ten sposób podchodzić. Pozdrawiam. R.

W haiku ponoć nie ma żadnego "ja".

Bardzo przyjemne w moim odczuciu. Pozdrawiam.

Ja jestem po trzech latach w szkole jubilerskiej (więc plastyki też tam sporo było), po roku kursów na ASP w Warszawie i po prawie roku w szkole charakteryzacji. Mówię, żeby nie było, ze jestem kompletnym dyletantem, jeśli chodzi o sprawy plastyczne. :) Studia postaci i martwe natury też potrafię stworzyć, a że tego akurat tam (na deviancie) nie ma - to dlatego, że są za duże do skanowania. :) I sprawiają mi mniej radochy. Dziękuję w każdym razie za odwiedziny i skomentowanie. Ma prawo Ci się nie podobać - inszy gust. Może kiedyś, jeśli wrzucę zdjęcia rysunków i obrazów "akademickich" - odwiedzisz jeszcze raz i Ci się spodoba. :) Póki co - pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję za komenta. :) R. Wstaw kiedyś studia postaci i martwe natury. Bardzo ciekawy jestem. Pozdrawiam.

Pomysł nie taki zły, tylko wykonanie typowo amatorskie. Radziłbym czytać dużo wierszy. I to najlepiej od razu poezję współczesną. I starać się pisać 'po współczesnemu'. Dopiero później zagłębiać się w klasykę. Skracać, notować pojedyncze myśli, robić tzw. "szkice" do wierszy. Wzorować się na kimś. Pisać, pisać, pisać; czytać, czytać, czytać i nie zniechęcać się. Nawet słownik od czasu do czasu otworzyć - co prawda tzw. "trudne" terminy nie czynią wiersza lepszym, ale umiejętność doboru odpowiednich słów jest bardzo ważna. Pozdrawiam i życzę owocnej pracy. R.

No i mamy skutki takiego 'uwielbienia' przez Polaków jego twórczości: [url]http://wiersz.blog.pl/archiwum/index.php?nid=8392531[/url] Wg mnie straszne :-/

Wiersz pasuje do sytuacji, w której się znajduję... Lecz mimo to - nie dla mnie. Rzeczywiście nieco beznadziejny opis... Pozdrawiam.