Rafał_Leniar

Można, ale raczej nikomu nie będzie się chciało tego wiersza oceniać. Poza tym znajdą się tacy, którzy uznają to za wykroczenie.

Hm... "Władca napiętej sieci" brzmi ok, ale "władca owłosionych nóg" trochę gorzej.

za tematykę mój subiektywny + bo też jestem 'zielony' (ale za nic więcej plusa nie będzie) wykonanie nie jest najgorsze. Zakończenie nieco bawi. Nadawałoby się na tekst jakiejś piosnki harcerskiej, ale wiersza mi nie przypomina. Proszę próbować.

Oj... Motyw dość banalny. Przykro mi to mówić, ale wykonanie również. Widzę możliwość pokombinowania tylko i wyłącznie z ostatnią zwrotką. Długa jeszcze droga przed volfem. Mówiłem już o tym komuś i powtórzę to w tej chwili: "myśli się nad tym, co się piszę; a nie pisze się to, o czym się myśli". Życzę powodzenia.

Jestem bardzo ciekawy, jaki będzie pana wiersz, JHVH... O ile ma pan zamiar cokolwiek napisać. Proszę mojego komentarza nie przeinterpretowywać. * * * Cisza raczej nie mija, panie Sebastianie. To raczej ona jest zakłócana przez dźwięk.

Krzysztof Kamil Baczyński D R Z E W A Drzewa - to chmur zgęszczenia, pod nimi dzwoni ziemia, nad nimi rwą wezbrane planety z brązu lane. Lasy - smutku zielone serca - w szmer przemienione, pod nimi piły lament białymi jęczy kłami. Drzewa - bawoły złote dymiły rudym potem, z pomrukiem ciała kładły ku ziemi, aż upadły. Drwale w śmiechu sypali zęby jak sznur korali. To piłą - ciszy przytną, to śmiechu białą brzytwą. Liście jak oczy wydrą lśniące zieloną krzywdą, to korę ciemną z ciała, aż tryśnie krew dojrzała. A nocą w sen zagięci - - w warczący wir pamięci - zobaczą drwale w lęku, przykuci nocy ręką, idące na nich prosto topory sosen ostre.

No ale ktoś się starał. Czytałem dużo gorsze. Tekst może niezbyt udany, ale 'książkowy mol' jakiś potencjał (chyba) ma. Tylko w złym kierunku jej twórczość zmierza.

Ogólnie to chciałem skomentować, bo nie lubię, jak czyjś wiersz nie jest oceniany. Wg mnie tekst wymaga jeszcze pracy. Można by coś z tego zrobić. Radziłbym unikać tego typu metafor: "Słowo złowione w rzece chaosu", "okrzyk podniecenia" itp. Ponadto jeszcze skracać, minimalizować. Mam nadzieję, że będzie lepiej. Powodzenia.

dziękuję za rozwianie moich...obaw? Pozdrawiam.

Tytuł mnie przyciągnął. Lubię Cygańską kulturę. Tekst bynajmniej ciekawy! Kilka malutkich poprawek i będzie naprawdę ciekawy utwór. Mam jeszcze jedno pytanie do autora... Mianowicie - Miałem zamiar napisać wiersz, w którym Boga określiłbym "Błękitnym Starcem" - a widzę, że tu podobny motyw się czai... Pytam więc, czy nie uzna pan tego za plagiat? Pozdrawiam.

Nie wiem, czy to prawda. W gazecie tak pisało więc przytoczyłem jak było. jakiej gazecie? kolorowej? z ukłonikiem i pozdrówką MN Napisałem, że to gazeta "N I E". Poza tym nie wiem, jaki ma pan problem, panie Nagietko. Przytoczyłem to, co napisali. Pozdrawiam.

Nie porównuję, tylko przytaczam.

Ludzkie 'plemię' to wrzód na tyłku matki natury... Takich sadystów powinno się eliminować.

Prawdziwi sataniści nie bawią się w zabijanie zwierząt, czarne msze itp. Oni są po prostu 100% materialistami, którzy dążą tylko i wyłącznie do pieniędzy i władzy. I nie przebierają przy tym w środkach. Przeczytajcie choć jedną książkę na ten temat. Pozdrawiam.

Nie wiem, czy to prawda. W gazecie tak pisało więc przytoczyłem jak było.

Rozumiem, Sylwestrze R. Ale ten motyw można by ująć nieco ciekawiej. Przykład: http://www.poezja.org/index.php?akcja=wierszeznanych&ude=605

Spokojnie... Niech pan sobie wyobrazi, że mam bardzo wyczulony wzrok na wszelkie odcienie szarości, które tworzą skalę między białym a czarnym... Wiersz wymaga warsztatu. I to porządnego. Jak każdy tekst posiada jakiś sens i coś ujmuje, ale nie poprzestałbym na takiej fazie jego rozwoju. Tu wszystko jest powiedziane wprost. A "sztuka nigdy nie mówi otwarcie twarzą w twarz" (nie pamiętam, czyja to myśl). Jeżeli autor chce uwydatnić niezbyt wesoły los ptaków - ok, ale nie poprzez takie słowa jak "pustaki"... Ode mnie wszyscy na tym forum mają wielkiego plusa za samą chęć pisania i interesowania się poezją. Radziłby dalej próbować - jeżeli będę mógł to zostawię komentarz pod wierszem. Pozdrawiam. R.

Ostatnio zdarzyło mi się przewertować pewien egzemplarz iście 'kontrowersyjnej' gazety [color=#FF0000]N I E[/color]. Natrafiłem na wielce (nie)ciekawy artykuł traktujący o drugim narodowym księdzu-poecie (zaraz po Twardowskim). Jest nim Roman Indrzejczyk - kapelan i spowiednik Prezydenta RP... W artykule umieszczono kilka jego wierszy... Zobaczcie tylko... "Człowiek dla człowieka" Człowiek dla człowieka wilkiem czasem bywa, Człowiek dla człowieka może być Aniołem A najczęściej bywa po prostu człowiekiem, Trochę doskonały, czasami przewrotny, Infantylny trochę i zakompleksiony. W części egoista - zapatrzony w siebie, Czasami jest szlachetny - otwarty na innych... Martwi się niekiedy, przeżywa frustrację, Lub śmieje się, cieszy i żyje w euforii. Bywa czasem lisem, orłem, mrówką, osłem, Albo też (przepraszam) bywa zwykłą świnią... * * * "Spojrzyj w siebie" Nie uznajesz kłamstwa, brzydzisz się obłudą - Ale, cóż sam kłamiesz. Walczysz z przewrotnością, ze złymi układami - sam też oszukujesz Pod sąd byś postawił połowę sąsiadów - Ty jesteś szlachetny, Myślisz tak o sobie. I martwisz się życiem tak bardzo przewrotnym - Sumienie masz czyste Inni ciebie skarżą. Korupcję potępiasz, nie lubisz swych wrogów - Przyznaj, sam ich tworzysz. Nie zdradziłeś - mówisz - a jesteś lojalny? Wciąż masz swoje grzechy starannie ukryte. Czy naprawdę wierzysz w swoją sprawiedliwość? Może spojrzysz w siebie, Nim potępiać zaczniesz... * * * "Nie wytłumaczył" Jak się czuje człowiek, co zdradził bliźniego? Służył systemowi, a nawet donosił... Ale jego bliscy wciąż go szanowali I pośród nas żyjąc wiele dobra czynił. Nie mówił "przepraszam" Nic nie wytłumaczył - Być może uważał, że musiał tak zrobić. Tylko o czym myślał, jak on to przeżywał? Nie pytałem, nie wiem, Zrozumieć nie umiem... Spotkałem takiego. * * * "Miłość się nie kończy" Ślub był bardzo piękny... Wszyscy się wzruszali. Tak wielkiej miłości dawno nikt nie widział. Bóg zatwierdził wybór - Swą miłość dołączył. Kościół błogosławił - Na dobre i złe związał. Ale się rozstali! Z gniewem, nienawiścią... Majątek i dzieci, A także swą miłość W sądzie rozdzielali. Potem nikt nie wiedział, co męża, co żony. Kto wniósł więcej pracy, Więcej dał pieniędzy... Nie mieli pomysłu, Jak osądzić serca, Które tak gorąco przecież wtedy biły. Jak można rozdzielić wkład wspólnej miłości? Powinna trwać wiecznie! Wszak miłość jest wieczna - nigdy się nie kończy... * * * Hej, poeci... Jakieś wrażenia...?

Przed Wianeką jeszcze długa droga. Ale szanuję ludzi, którzy czytają poezję i chcieliby pisać. I za to standardowo + ode mnie. Za tekst jednak plusika nie będzie. Tematyka przekreśla całość. Pozdrawiam. R.

No właśnie tak to odebrałem...

To jest wręcz za prosty wierszyk. Nie trzeba znać się na poezji, żeby to zauważyć. Więcej pisać i czytać. Uczyć się. Ps. Trafiają...

Jakie "ptaki i pustaki"? Jakie ptaki się smucą? Ptaki się mszczą puszczając kupy na ludzi (i dobrze!) Ludzie lubią ptaki (zazwyczaj) A ptaszyska Na ścierniskach... Można by to lepiej opisać. Pozdrawiam. R.

na kolanie się pisało... Chyba...

Ciekawie opisana sytuacja. "Wyścig". I jakaś istota, która wylądowała na masce... samochodu? (bo równie dobrze mógłby to być autobus czy motocykl). I stres, zastanowienie, czy czasem nie spowodowało się wypadku. Za pomysł + Za wykonanie mały - Pozdrawiam. R.

Radio M A M R Y J A. Ot co!