Rafał_Leniar

Ta strofa przekazuje prawdę, jest w miarę zgrabna. Nawet ta na pozór banalna "Czara goryczy" jest do przełknięcia. Reszta trąca banałem. Pozdrawiam.

Ja chcę tylko powiedzieć, że wsadziłem do ulubionych, bo mnie zaciekawił... Jutro przetrawię... Pozdr.

Jak dla mnie bomba. Ładny ten smutek.

Jeeeesu!! Forum działa! :D

Tak tylko wstąpiłem. Ta zwrotka mi się podoba. Jeszcze tu wrócę... Chyba.

Witam. "rozgrzana pustka bezkres i piasek koloru zachodzącego słońca" W drugiej części nie podoba mi się 'a jednak stoję'? Czemu tak? Nieco wyrwane z kontekstu. Lepiej byłoby 'mimo to stoję'. Reszta jest w miarę zrozumiała. Ale w żadnym wypadku nie zachwyciła. Człowiek zmaga się z otaczającym go światem, nie pojmuje za wiele. Proszę ćwiczyć i czytać. Pozdrawiam.

Bu. Po przeczytaniu to aż uczucie melancholii mi się pogłębia... A wiersz - rzeczywiście przyzwoity. Jak na debiutantkę. Radziłbym jeszcze trochę dopieścić. Pozdrawiam.

Całkiem smaczne i zręczne jak na debiut. Mam nadzieję, że z biegiem czasu pani wiersze będą lepsze, lepsze, lepsze. Pozdrawiam.

Jest klimat. Ja bym tu jeszcze jesień i deszcz dodał ;) Pozdrawiam.

jak chcesz pić to pij, a tutaj może jest kilka osób które chciałyby porozmawiać na temat przewodni. narzekacie, że forum się spierdoliło, a sami robicie syf w tematach. bez urazy Ja nie narzekam na forum tylko zwracam uwagę na przesadną kąśliwość w komentarzach co niektórych osób. Przecież rozmawia się na tematy przewodnie niemal bez przerwy. Znów nieuzasadniona agresja. A 'poecie' chyba nie przystoi za często sypać wulgaryzmami. Proszę mi wybaczyć, ale codziennie mam z nimi do czynienia, słysząc rozmowy dresiarzy. Nawet forum 'poetyckie' nie stanowi enklawy oderwanej od wszędobylskiego chamstwa. Pozdrawiam.

Ja mógłbym?... ;) Czasem i alkohol łagodzi obyczaje... ^^

bo ludzie jak psy często szczerzą kły Ja osobiście nie potrafię zrozumieć nieuzasadnionej agresji. Byle komuś dogadać, zdławić, poniżyć. Czasem spoliczkować trzeba (by ktoś odzyskał trzeźwość umysłu). Ale po co ta cała zawiść? Wszystko oczywiście z krzyżem na piersi. Nic, tylko uciec w las. Do pustelni jakowejś ;) Pozdrawiam.

Do mnie tekst średnio przemawia. Po pierwsze: wulgaryzmy może i mają jakiś potencjał artystyczny, ale można przecież wyrazić swoje "wkurwienie" innymi słowami. Po drugie: odwołanie do "dnia świra" - oglądałem ten film, ale na pewno nie wszyscy to zrobili - nie lubię gdy wiersz odwołuje się np. do obrazu i nie ma możliwości natychmiastowego oglądnięcia go. No ale to bardzo subiektywny minus. Po trzecie: puenta. Nie taka zła. Wiersz z typowo polskimi motywami (że tak się wyrażę). Po czwarte: tytuł (beznadziejny jak dla mnie, no przykro mi). Nie jestem krytykiem. Również dopiero się uczę. Ale swój ślad zostawię. Pozdr.

Usto? A co to jest? Całość wydaje się błądzeniem bez celu. Pozdrawiam.

Tu nie chodzi o to, że my jesteśmy zimnymi draniami, którzy nie mają wrażliwości emocjonalnej. My oceniamy wartość tekstu, a nie sentyment, jakim obdarza go jego twórca. To jest portal poetycki, tutaj chce się raczej przeczytać coś odkrywczego, ciekawego lub ujmującego. A pani tekst nie spełnia tych kryteriów. Czy zastanowiła się pani jaką korzyść z lektury tego wiersza będzie miał czytelnik? Czy chodziło tylko i wyłącznie o przekazanie własnych emocji? Ja jednak radziłbym czytać i ćwiczyć. PS. Lilianna Szymochnik to mężczyzna (wbrew pozorom).

No właśnie. Wiersz wypływa z nas - a nie z powietrza.

Ok - w końcu każdy ma prawo umieszczać tutaj swoje utwory. Sama treść pani wiersza jest banalna. Samotność, płacz itd. To już naprawdę było, było, było. Żeby dzisiaj napisać dobry wiersz o samotności i smutku, który jej towarzyszy - trzeba być doświadczonym poetą. Myślę, że powinna pani przede wszystkim - czytać poezję. Najlepiej od razu nowoczesną; potem klasykę. Jest tu jakaś gra z konwenansami, ale to naprawdę nie jest nawet minimum, którego się wymaga, aby móc nazwać wiersz "dobrym". Dużo czytać, dużo pisać. I pożyć trochę - z doświadczeniem życiowym nasze wierszydła stają się doskonalsze. Lepszych porad nie mam. Pozdrawiam serdecznie.

Co to jest? I o czym?

Muszę panią uświadomić, że komentarz pana Michała Krzywaka był przesycony ironią... A nie pochwałami (ten typ tak ma ;)

Myśleć nad tym co się pisze a nie pisać to, o czym się myśli. Tyle. Pozdrawiam.

Ja rozumiem, początki bywają trudne, ale... O czym to jest?

No cóż, nie urzekło mnie nic w tym utworze. Radziłbym wklejać dla początkujących. Pozdrawiam.

;-D "Leniarowi - wiem, że w Polsce jest więcej "Leniartów" niż "Leniarów" (często się z tym pierwszym nazwiskiem spotykam), ale ja należę do tych drugich ;) Pozdrawiam.

Ciekawe o kogo chodzi.

Że tak się wypowiem: pojęcie reinkarnacji jest rzeczą bardziej śliską niż się ogólnie sądzi. Osoby, które wierzą w reinkarnację dzielą się na dwie grupy: jedna dopuszcza możliwość obiegu życia między zwierzętami a człowiekiem; druga stawia między człowieczeństwem a zwierzęcością solidny mur nie-do-przebicia. Ci, którzy wierzą w to, że człowiek może stać się zwierzęciem raczej nie dopuszczają możliwości tak gwałtownego spadku (dżdżownica), zwłaszcza, jeśli człowiek ten był poetą. Pojęcie reinkarnacji jest wbrew pozorom dość skomplikowane. To śliskie podłoże do dyskusji, na którym łatwo się wywrócić. Mimo to wiersz mi się podoba. Zgrabny, lekki z humorem. Pozdrawiam.