były__premier

wiesz co? czytam i nie wiem. może ja po prostu zmęczyłam się takimi wierszami, zaraz bym go poryła i przekopała, bo mnie drażni taka miękkość wkładana ciągle w motywy morskie i kolejowe ze światłem. bo na dobrą sprawę nie umiem powiedzieć mu, ze kicha, ale jakbym miała wziąć go pod poduszkę do częstszego czytania, to ni. to może oznaczać, że na tę chwilę moje czułki sa na niego zamknięte, choć go nie negują Pozdr :) zdaję sobie sprawę, że pewna monotonność tematyczna jest w moim pisaniu. nie znam co prawda innych wierszy z neta i "papiera" które by z taką precyzją molestowały owe motywy, więc trudno mi określić why tak jest? może znów brak im tworzywa, one jest ale ukryte, heh. pozdry

Wiersz jest dosyć plastyczny i obrazowy, choć niesie sporo "zużytych" rekwizytów. Jednak połączenia tych "chodliwych" słów z innymi tworzą dosyć orginalny zapis. Podobają mi się bardzo : ster burzy morzu spokojnemu oddać część unieść kamień, i kamień? i czerń mam świadomość tych zużytych rekwizytów, ale sztuką jest je ubrać w nowe wdzianko;) dzięki za opinię;)

Jaki dygot? Co to znaczy? Trauma - to tylko bardzo złe doświadczenia. I taki miał być, więc bardzo mnie to cieszy. To jest głos tzw. "wewnętrznego dziecka", które jest w każdym z nas. Ogromnie mnie cieszy, że da się to wyczuć. :) Powtarzam: wiersz nie musi Ci się podobać i wcale nie zamierzam Cię do tego przekonać. Natomiwst widzę, że nie masz mu nic do zarzucenia (poza tym, że nie odpowiada Ci jego styl, który jednak odpowiada mi i nie jest literackim błędem). Bardzo mnie cieszy, że odczytujesz w wierszu wszystko to, co zostało przeze mnie świadomie wpisane i zamierzone. Ależ są! To odpowiedź na Twoje zdanko: "nie ma tu nic z poezji, czyta sieczka, choć lepiej się to czyta niż blog, bo bardziej sexy?" Klasyczna niekonstruktywna drwina. No, ale było, minęło... ;) ale co w tym aroganckiego? to jest ring na którym spierają się różne dykcje;) jestem czasem bardzo "brutalny" w ocenie, ale tylko w ocenie tekstu, ludzi nie nokautuje;P odczytuję, owszem, ale owy dygot to jest to zawieszenie tekstu pomiędzy traumą i żartem, jest to swoista gra autora z czytaczem, choć mnie nie porusza... sorry;) dobranoc:)

tak to bywa z poetami którzy tu kilka lat przesiedzieli, trzeba czytać wszystko;)

nie przekonuje mnie, nie ufam temu tekstowi, bo dla mnie jest z pogranicza fikcji, która jest napisana właśnie na zasadzie "albo albo" ;) przepraszam;) Literatura piękna jest fikcją, w rzeczy samej. Myślę, że chciałeś powiedzieć, iż ten wiersz nie jest szczery - czy tak? Ale jest szczery. Jak najbardziej. Choć nie jest wyrażony przez nikogo rzeczywistego do nikogo konkretnego. Natomiast jeśli mówimy o traumie w tym wierszu, to mogę się zgodzić co do tego tylko pod warunkiem, że przyjmiemy, iż każdy człowiek w dojrzałym wieku nosi w sobie taką "traumę": jakieś złe wspomnienia, jakieś gorycze, jakieś żale do kogoś, jakąś zgorzkniałość, nieuległość, nienaiwność, brak młodzieńczego entuzjazmu itp. Natomiast jeśli przyjmiemy, że trauma to wyjątkowo silne urazy psychiczne, rzutujące na całe życie człowieka i kwalifikujące się do leczenia - no to tutaj takiej traumy nie ma, oczywiście. Jest natomiast mrugnięcie okiem i pewna autoironia Peelki, a także troszkę ciepłego podśmiewajstwa z jej rozmówcy/adresata. Ale tylko troszkę i bardzo subtelnie. :) Ale oczywiście wiersz nie musi Ci się podobać i nie wymagam tego bynajmniej, natomiast lubię konstruktywną krytykę i pomoc, a nie znoszę aroganckich szyderstw i krytykanctwa. Pozdrawiam. może dlatego tak go odbieram, bo czuję podskórny "dygot" autorki? trauma oczywiście nie w sensie urazu psychicznego, ale jako suma różnych złych i niezłych doświadczeń. czuję też jak napisałem wewn. chichot autora, dystans, ale jak mam zareagować gdy odzywa się do mnie wiersz słowami: "i czytaj to jest zapis mojej duszy jej piękno to głębokość i wielkość przeżycia" "przytul jak malutką dziewczynkę odważ się nie być mi obcym przez ostatnią, najznaczniejszą chwilkę" kwestia wyważenia słownika i poetyki imho. tekst jest właśnie przez to nijaki, dziecinny i w rezultacie bezbronny? dla mnie. spiera się ze mną język i treść. wybieram myśl, bo reszta mnie nie przekonuje. ps. mam nadzieję, że ostatnie słowa komentarza nie są do mnie skierowane!? ;)

hmmm, co mam odpowiedzieć? z reguły nie komentuje swoich wierszy, ale jak wielokrotnie pisałem, w moich wierszach jest pewna powtarzalność: tematów, rekwizytów, słów, które z czasem otrzymują konkretne znaczenie. dlaczego? bo tak mam, bo lubię te symbole mojego pisania, życia, przeżyć itd... bo to one konstruują mój język poetycki, dykcję. saudade nie ma nic wspólnego z kablami, to fakt, z koleją pewnie też, ale jeśli miałbym tak płytko oceniać czy rozumieć przekaz i tytuł który mimo wszystko wiele wyjaśnia, to nie pisałbym takiego komentarza;P kolej, kable - to podróż, prawda? można to tak zrozumieć? saudade to stan. żal to jeden z archetypów mojego pisania od wielu lat. ale tu topi się, w kwiatach;) ok, już nic nie piszę... dzięki za koment pozdry

po małych cięciach: w kwiatach morw żal topi się jak cukier; ja i wy czekamy na kolejny przypływ, gdy w lekkomyślnych chmurach wiatr mięknie, spala się i gaśnie ster burzy. po zacienionej stronie ścieżki przestrzeń pręży zwoje kabli, toczy się krab, aby unieść i odpłacić morzu spokojnemu oddać część udźwignąć kamień, i kamień? i czerń

jestem po sporej dawce orgowych wierszy z 2006/2007. i urzekł mnie ten wiersz swoją prostotą, zmienia się pisanie, chyba?

Przyjedziemy z Polką:)

ładny komentarz, ale czy on robi wiersz? czasem tak, tu więcej zapychaczy jednak, a treść wypływa, brak mi konkretu. Do czego odnosi się Twój koment? Bo piszesz niezbyt jasno. do komentarza i do wiersza.

nie przekonuje mnie, nie ufam temu tekstowi, bo dla mnie jest z pogranicza fikcji, która jest napisana właśnie na zasadzie "albo albo" ;) przepraszam;)

zabawię się, a co?;)

fajnie się czyta starą dykcję, fajnie jak coś jest, ale tu same asekuracyjne słowa, plecionka imho tylko bezpieczna frazka

tak jest piękna impresja:)

spieprzaj dziadu!

mam dylemat, bo płynie, ale nie wiem czy to przypadkiem nie jest wielka mistyfikacja?

po 4 pierwszych wersach: wiersz chłopski! gooood:) brakuje nam krwi Boryny na portalu:p

ładny komentarz, ale czy on robi wiersz? czasem tak, tu więcej zapychaczy jednak, a treść wypływa, brak mi konkretu.

niekoniecznie, bo wiersz zbudowany albo na traumie albo żart albo albo nie ma tu nic z poezji, czyta sieczka, choć lepiej się to czyta niż blog, bo bardziej sexy? pozdry

fakt, kable są suche, coś się wymyśli przed;) thx Piękna:*

i po co te siano pomiędzy, niech będzie mocniej, mniej, mniam;)

thx

tytuł powinien brzmieć: nad bankomatem uczuć dostrzegam napis ;)

słabe to jest, moje lepsze;p

w toalecie byłego czy Palikota;P