były__premier

komunistyczne zmazy, thx!

Stefan, ja mam problem z twoimi tekstami, ale im dalej tym więcej mieścisz w strofkach:)

dziś "brunatny" chodził mi po głowie, ale zrezygnowałem z niego, chyba dobrze? pozdry

podoba mi się słowo transmisja, reszta skręca w cień monopolowego albo to moja wina? ;) pozdry

wracasz do siebie i ogłaszasz: tu cię odnajdę sensualne wibrato, pod portalikiem em 3 pełznie małpie stado, i czuć swąd świata - na cymbałkach nierówne adagio - zapomniane kształtki palców. nakreśl mnie na tafli, na brzuszku namaluj mi malachitowy fen co z duszy zabiera garść szlamu i pirop. gdy wstajesz oznajmiasz krótkotrwały mezalians kawy i papierosa - czas iść znów dalej, dalej w ciemnię, aż zmiękną kolana, żona powie ci koniec, koniec. koniec jak mantra zmartwychwstania, jak śmierć obecna, codzienna. kiedy mój prawy profil zastyga na tobie, to masz w garści kwant światła: miłość jak pęd który pręży strunę i ma w duszy ciężar, zamiar?

dziękuje za komentarze, pozdry

hmm, pozdry

ciekawy:)

jeśli to "i" jest przegięciem, to jest dużo takich przegięć tu i w innych wierszach, choćby "w" i mantrujących "opowiadań", czy plumkających "jejków" i "jojków" ;) ale coś jest w rzeczy modlitewnej i to muszę zmienić, to mnie drażni, chciałem tego usłyszeć od kogoś, a nie zarzutów o przedobrzeniach i przebobrzeniach... konkret a nie lanie wody! thx Wusz!

możliwe:)

mnie poruszył twój koment, dość niespójny i przedobrzony;P thx za wgląd & poczytanie. pozdry

gorączki nie dostałem pisząc go, ale kto wie, może i bez powodzenia, czas pokaże. dzięki za wgląd. pozdry ps. te czY wersy imho najsłabsze, ale przynajmniej wiem co ci sie podoba:p

dzięki, pozdry:)

kto wie;) wlepiłem go testowo, mi się nie podoba do końca, jeszcze go podrasuje mocno :) pozdry

możliwe, żona moja marudzi jak to czyta;P

dzięki Stefciu:) Pozdry

dzięks za wgląd, pozdry

wole Bierdiajewa:]

kufka ciągutka, ble,f ?

mnie nadal męczą chimery dawnych Miszczóf

Stefan, ja pamiętam twoje z tomików i stąd, a tu jakiś różaniec...mozołu? non

możliwe, ale niekonieczne, tu zbędne.

„Pro itu et reditu felici” (’Na szczęśliwą drogę i powrót’) Wsypywałeś jej piasek w dekolt i czerstwe niebo, w gardle nieba powódź. Miałeś ją w mokrej trawie i w mule jej bose stopy, odciski na glebie globtrotera. i szła w tę próżnię śladem latarń, w mrowisku alg dokonywała się algebra myśli, zatopione statki z tych słów, z kwarków, drobin, z drobin miała mnie w całość; spójrz gdy pod stopami uchyla się gęba głębi, i opadasz w zaświt, zawarświat chwytasz w kłykciach za nerw kulszowy oddech wodogrzmotu. W jej duszy, w mule jej stopy: Opowiadałeś jej pręgi na wodzie rzucane przez pomruk wioseł, i pęcherzyki ze snów soli, opowiadałeś jej ochrowe niebo, opowiadałeś jej: adagio - opowiem ci echo które jest we mnie, a w drugim planie świat niewyraźnie nuci zezem pluskanie płoci.

dzięki za wpisy, ale to moja dykcja, nic nie zmieniam, artefakty zdobyte więc nie wiem czego mam dodatkowo szukać Panie Piotrze:) pozdry

co nie wyszło? gdzie bałagan? czy same prafany?:P