Mr.Suicide

moja dziewczyna mówi, że faceci sami w sobie są w porządku, bardziej niż kobiety. w związku wygląda to zupełnie inaczej. stają się bee. a Piotr ciekawie radzi z łańcuchem ;) pozdrawiam.

tak krótko ująć ciekawy temat. jestem pod wrażeniem. ludzie umierają co chwila, a niestety nie o każdym pozostanie pamięć. nawet wśród najbliższych. pozdrawiam plusowo.

wiesz co przestraszyłem się na początku długości, ale po chwili wróciłem i z jaką, naprawdę, przyjemnością doczytałem do końca. raz, potem drugi. całość bardzo dobra, a ostatnie dwie strofy razem z pointą wymiatają :) pozdrawiam.

darowałam siebie doprowadził do granic w zmaganiu szczyt ciekawa miniatura. zgrabna przerzutnia w pierwszym wersie. nadaj dwuznaczności i w końcu nie wiadomo czy peel darował siebie czy człowiek dla peela bliski wykończył się podczas starań o peela. a może to właśnie peel przez oddanie i starania doprowadza siebie do granic możliwości. może razem udaje im się osiągnąć supremum, jeno w pozytywnym tego słowa znaczeniu. ciekawe. nasuwa dużo możliwości do inetrpretacji. plus. pozdrawiam.

czasem za plecami przechodzi nam tyle spraw, o które chcielibyśmy zahaczyć. nieprzespane noce, pełne przemyśleń z papierosem w ustach. tyle rzeczy, które chcielibyśmy zmienić, a na wszystko jest niestety za późno. i nie da się tego zmienić. pozdrawiam.

a ja się już wypowiadałem w W. wybacz, że nie odpisałem na pytanie w sprawie tytułu, ale nie było mnie przez parę dni. i w końcu palę, do diabła. pozdrawiam.

smutny ten wiersz. mówi, że nic nie przychodzi łatwo. trzeba się nieźle natrudzić, żeby coś osiągnąć. druga strofa moim zdaniem mówi o tym, że peel coś wziął. (wyścig mrówek w głąb skóry i martwy oddech igieł). a może na odwrót ? nie wiem. jakby osobą do której przemawia peel za dużo od niego oczekiwała. rzeczy mało prawdopodobnych do zrealizowania, absurdalnych. i znowu nie mam pewności, może jest zupełnie na odwrót ? jak by nie było wiersz jest bardzo obrazowy i daje do myślenia. jeszcze nieraz zajrzę. może mi się umysł rozjaśni i wtedy powiem coś więcej. tymczasem zostawiam plusa. pozdrawiam.

też zaglądałem już kiedy był(o) w W. ciekawa miniaturka. o tym ile mogą zdziałać dwie osoby razem, ile są warte, a jak ciężko zrobić coś, kiedy drugiej osoby brakuje. mnie się podoba ;) pozdrawiam.

wiersz to na pewno nie jest. ktos trafnie sklasyfikował to, co Pani napisała, nazywając ten wytwór sms - em. pozdrawiam.

wolę pół słodką kadarkę szczerze mówiąc. nie bardzo porusza. pozbyłbym się wielkich liter. są niepotrzebne. zresztą o ile wiem, to jest to błąd. jesteś początkujący / a. od razu mówię - unikaj słów takich jak : krzyk, dusza, ogień, oczy, uśmiech. będą się o to czepiać. czekam na kolejne. i jak słusznie zauważyła Lena - radzę zajżeć do warsztatu. pozdrawiam.

pisz do mnie ciepłe słowa od których dostanę dreszczy dotykaj niebezpiecznie do lęku przed odkryciem --> wybacz, ale nie rozumiem. dla mnie to nie jest po polsku. a może to ja taki pusty ? najlepiej dotknij mnie pozbądź się tego wersu, najlepiej razem z poprzednim. swoimi słonecznymi słowami --> marna ta metafora. już dawno wyszła z obiegu. dotknij mnie ulecz mnie z moyey nieufności zawołay mnie powołay mnie aż do dreszczy aż do siebie wybacz, nie mam więcej siły, żeby bawić się z tym utworkiem. ostatnie wersy tragiczne. przypomina mi to trochę teksty Dżemu za czasów Ryśka. konkretnie 'z moyey nieufności' . cały czas powtarza się jedno słowo 'dotknij'. jest go zdecydowanie za dużo, jak na tak krótki wierchołek. ostatni wierszyk był lepszy. pozdrawiam. p.s podziwiam Lenę, że miała tyle wytrzymałości ;)

p.s sukulenty - ciekawe kwiaty ;)

trzeba głaskać kolcem ? na pewno rozmnażanie nie w tym miejscu grubosz zapamięta niepojęte nazewnictwo hodowlane są pierścienie których nie da się zamówić tylko tu bym pozmieniał, ale jak sama widzisz nie za bardzo mam pomysł jak. tak czy inaczej utwór całkiem zgrabny i chyba najbardziej czytelny z Twoich, jakie dotychczas miałem przyjemność czytać. pozdrawiam.

kiedyś też napisałem w pewnym sensie o czymś podobnym. żal, smutek, trwoga, melancholia - bez tego nie da się żyć, to mnie nigdy nie zostawi, te emocje tak naprawdę dają inspirację, etc. myślę, że rozumiem peela, bo każdy w pewnym sensie przechodził przez ten okres. patetycznie. każdy na forum będzie się tego czepiać ;) poza tym rozbieżność co do ilości zgłosek. jeśli rymujesz, to zadbaj o to, by w każdym wersie była ich jednakowa ilość. to generalnie decyduje o rytmie utworu. 'smutek' powtarza się aż trzy razy. to za dużo jak na tak krótki wiersz. polecam następnym razem warsztat i dać sobie trochę czasu na przemyślenia - czy warto w ogóle publikować. pozdrawiam.

troszkę o przemijaniu, wspomnieniach jak mniemam. nie zgodzę się z Oscarem. moim zdaniem jakiś koncept był, ale oczywiście mogę się mylić. nieco patetycznie i to może troszkę odpychać. pozbyłbym się inwersji i bardziej zadbał o tę samą ilość zgłosek w każdym wersie. zresztą Oscar wychwycił chyba wszystko, co można by zarzucić utworowi. czytałem lepsze Twoje. pozdrawiam.

przyjemny wierszyk. można sobie wyobrazić ten widok, a to pewnie było jednym z zamysłów Autorki. można czepiać się, że tu noc, tam cisza. momentami trąca o banał, ale mnie to ogólnie rzecz biorąc nie za bardzo rusza :) pozdrawiam.

pozwolę sobie wkleić mój komentarz z warsztatu : ciekawe, trzeźwe i ironiczne, zdystansowane spojrzenie na rzeczywistość. trzecia strofa od końca wzbudziła we mnie jakiś nagły, niekontrolowany wybuch szyderczego, ironicznego śmiechu. kolejna podobnie. mocna pointa. pozdrawiam.

hmmm pewnie gdbyś to umieścił gdzie indziej, to czepialiby się serc, łez, róż, etc. mnie to nie przeszkadza. dużo słowa 'albo' ale widać, że to zamierzone, podobnie jak anafora. można też się dopatrzyć klamry kompozycyjnej (motyw z różą). to zapewne również było zamysłem autora. ciekawe spojrzenie na relacje międzyludzkie, na to co mogę spowodować słowa. nieraz zdecydowanie bardziej bolą od siniaków. mnie się najbardziej podoba druga strofa. wiersz pozostawia ogólnie bardzo dobre wrażenie. plusuję. pozdrawiam.

ciekawe, trzeźwe i ironiczne, zdystansowane spojrzenie na rzeczywistość. trzecia strofa od końca wzbudziła we mnie jakiś nagły, niekontrolowany wybuch szyderczego, ironicznego śmiechu. kolejna podobnie. mocna pointa. pozdrawiam.

czytałem w W, pamiętam. dość ciekawa mianiatura, Waldemarze :) pozdrawiam.

płynnie się czytało. dość proste rymy (czy) ciekawa gra słowem, dobre poczucie humoru Autora z nutką ironi oraz klamra kompozycyjna :) to wszystko buduje zabawny nastrój utworu. ja plusuję :) pozdrawiam.

W wersach dziewiecio- i wiecej sylabowych sredniowka musi wystepowac regularnie, aby wiersz byl conajmniej sylabiczny. W osmiosylabowych wersach nie musi ale MOZE wystepowac :-). Napisalem ze wers "wkleslych elementow ciala" nie pasuje do calosci. Chodzi o to ze w tych 11 wersach sredniowka jest (co zreszta doskonale slychac), a w przytoczonym wersie nie ma, co wg. mnie burzy troszke rytm czytania. Reasumujac brak sredniowki nie jest tutaj bledem jako takim, aczkolwiek gdyby wystepowala czytaloby sie jeszcze lepiej :-). A co do czepiania sie na sile... oczywiscie moglbym napisac ze wiersz jest swietny i tyle, ale czy byloby to w jakikolwiek sposob konstruktywne? rano zawsze jestem trochę ślepawy. masz rację. oby więcej takich konstruktywnych komentarzy :)

niby dlaczego przekombinowane ? ja tu nic takiego nie widzę. Autor nabija się z dzieci bravo, techno - lalek barbie i kenów. i nie nadużywa przy tym słów. mnie się to podoba. pozdrawiam.

strasznie pesymistyczny obrazek. widzę, że znowu masz problem z wybraniem tytułu. szkoda, że tak żadko publikujesz, bo bardzo lubię Cię czytać. pozdrawiam.

hmmm a mnie się zdawało, że w ośmiozgłoskowcach średniówka generalnie nie występuje. dopiero w dziewięciozgłoskowcach. poza tym, jeżeli nie ma jej w ośmiozgłoskowcu, to błędem to nie jest. ergo nie ma się co czepiać na siłę ;p a co do treści - całkiem lekko, zwiewnie. może i coś tam nie pasuje, ale leciutki uśmiech wystąpił, a to przecież było zamysłem autora. pozdrawiam.